Μερικές φορές νιώθω πως
Στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν χρυσόψαρο
Τριγυρνούσα ασταμάτητα σε μια γυάλα
Ξεχνώντας τα σημεία απ’ τα οποία έχω περάσει ήδη
Κι ήμουν καταδικασμένη να το κάνω αυτό εφ’ όρου ζωής
Σαν τον Σίσυφο.
Κι ήρθα σ’ αυτή τη ζωή για να το επαναλάβω
Μόνο που τώρα όλος ο κόσμος είναι η γυάλα μου.
Λέω, αδικούν πολύ τα χρυσόψαρα
Δεν έχουν τόσο βραχύχρονη μνήμη όσο λένε
Απλά δεν έχουν άλλη επιλογή παρά μόνο να τριγυρνάνε στη γυάλα
Κι εγώ τριγυρνάω στη δική μου γυάλα
Περνάω απ’ τα ίδια σημεία και επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη εφ’ όρου ζωής
Γιατί δεν γνώρισα ποτέ κάτι άλλο απ’ τη γυάλα μου.
Δε ξέρω αν τα χρυσόψαρα κοιμούνται
Αλλά αν κοιμούνται
Είμαι σίγουρη πως στα όνειρα τους βλέπουν ένα πελώριο ανοιχτό ωκεανό
Ακριβώς όπως έκανα κι εγώ-
Σε όλες μου τις ζωές.