Ο άντρας πόλη
Είσαι ο άντρας πόλη
Υπάρχει ένα κομμάτι λούνα παρκ
στο δάσος της πόλης σου
Το σώμα σου είναι τόσο γεμάτο με μέρη
σπίτια, βιβλιοθήκες, θερμοκήπια με ηλιοτρόπια
Έχεις γύρω θάλασσα και είσαι θάλασσα
Έχεις το πρόσωπο ενός ποιητή
θα έπινες έτσι από το γυναικείο αίμα μου
Κάτω από τα μάτια σου θα ξάπλωνα
και θα ένιωθα τι βλέπεις
είναι άλλωστε το πιο ωραίο σημείο της πόλης
Είσαι άστυ και δάσος
είσαι ποταμός και παιχνίδι
Το μπουκάλι που ήταν γυναίκα μέσα σου
έσπασε και έγινε ένα με τον άντρα
τότε ο άντρας έγινε πόλη
Είμαι το ποτήρι που γεμίζει τα ποτάμια σου
Σε αυτό τον τόπο τίποτα δεν πετά
μου αρέσει αυτό
Οι αναμμένες λάμπες το βράδυ με εμπνέουν
για να γράψω τα πιο ωραία μου έργα
Πριν γεννηθώ ήξερες πως θα ήμουν ποιήτρια
Η πόλη σου είναι ο νέος μου τόπος
Συμφορά αφού δεν θα χρειάζεται πια να προσπαθώ
Μόνο να απολαύσω πως είσαι η πόλη
και εγώ ο μόνιμος κάτοικος της
Κρυφά κανείς δεν γέννησε
Θα στο πω πως κυοφορώ το μέλλον μας
Θυμίζω στον όμορφο πλανήτη σου
πως χρειάζεται κάτοικο
~Ένα ποίημα της Παναγιώτας Καπράλου