Είμαστε κομμάτι της φύσης. Χρειαζόμαστε χρόνο και χώρο για να αναπτυχθούμε, πράγματα τα οποία δεν είναι ούτε δεδομένα, ούτε έρχονται κατά παραγγελία. Ταυτόχρονα, πρέπει να αντιληφθούμε πως δεν υπάρχουν προθεσμίες για την δημιουργικότητα μας. Η έκφραση μέσω της τέχνης αποτελεί απλώς την απάντηση ή καλύτερα την υγιή αντίδραση σε καιρούς που προκαλούν ασφυξία. Και έχουμε όλες και όλοι να πούμε κάτι. Είναι η ώρα να διαδώσουμε το φως και να συνεισφέρουμε με τις εμπειρίες μας.
Η δημιουργικότητα είναι το δώρο μας προς τον κόσμο: Είναι πράξη ανθρωπιστική να μοιραζόμαστε την ομορφιά. Κάποιος μπορεί να γράφει, άλλος να φωτογραφίζει, άλλος να αγαπά την μουσική ή να ζωγραφίζει. Ας προσεγγίσουμε με αθωότητα παιδιού τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες αφήνοντας στην άκρη τις προσδοκίες και την τελειομανία. Πώς, όμως, θα τα καταφέρουμε;
Το πρώτο βήμα είναι να αναζητήσουμε τον κατάλληλο χώρο για να συνδεθούμε με την καρδιά και τις επιθυμίες της. Η καρδιά είναι σοφή και γνωρίζει όλες τις απαντήσεις. Σίγουρα η γείωση αυτή πραγματοποιείται καλύτερα κοντά στη φύση, η οποία μας δέχεται χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες και τις προσωπικές μας απογοητεύσεις. Οι καταστάσεις, έτσι, δεν καμουφλάρονται, αλλά αντιθέτως αναδεικνύονται για να γίνουν αποδεκτές ως μέρος της ιστορίας μας.
Είναι σημαντικό να είμαστε υπομονετικοί με την προσπάθεια αυτή. Να καταλάβουμε πως η αφετηρία της καλλιτεχνικής έκφρασης είναι ένας σπόρος που φυτεύεται μέσα μας. Για να βλαστήσει χρειάζεται κατάλληλο έδαφος, θέλει φροντίδα και πάνω από όλα επιείκεια. Τα περιθώρια κάθε είδους είναι απλώς ένας καταναγκασμός μπροστά σε κάθε απόπειρα του συναισθήματος να λάβει μορφή. Ο εγκέφαλος είναι μόνο ένα υπολογιστικό εργαλείο που καλλιεργεί εμμονές και φοβίες νομίζοντας πως έτσι μας προστατεύει.
Μας αξίζει το απαραίτητο οξυγόνο για να δημιουργήσουμε και τελικά να μοιραστούμε μια δημιουργία, όταν θα νιώθουμε έτοιμοι.
Η ύπαρξη υλικής αξίας στο έργο μας ή όχι είναι ζήτημα μικρής σημασίας. Η έκφραση δεν είναι προϊόν για να γίνει αντιληπτή με τους κανόνες και τις προδιαγραφές της λεγόμενης αγοράς. Αυτά αποτελούν καπιταλιστικές φλυαρίες για να απομακρυνθούμε από την ευαισθησία και γενικότερα από τις πιο θηλυκές αρχές. Το μόνο που μετράει για ένα έργο είναι οι ειλικρινείς προθέσεις ή πιο απλά, το παιχνίδι και το δικαίωμα στη ξεγνοιασιά.
Δεν είμαστε οι μόνοι που θέλουμε να κάνουμε μια δήλωση ή αλλιώς να δημιουργήσουμε, είμαστε πολλοί και αποτελούμε όλοι ένα σύνολο με αντίκτυπο στους γύρω μας. Η ανθρωπότητα δεν είναι μια αφηρημένη έννοια έξω από εμάς, είμαστε μέρος της, εσύ και εγώ. Αν βρίσκουμε εποικοδομητικούς τρόπους να εκφράζουμε κομμάτια μας, θεραπεύουμε εν μέρει και άλλους. Με άλλα λόγια, ο χρόνος που επενδύουμε στην τέχνη είναι τόσο πολύτιμος, όσο αυτός που αφιερώνουμε στους κοντινούς μας ανθρώπους.
Χαρίστε, λοιπόν, στον εαυτό σας νέες δυνατότητες και συγκινήσεις. Ξεκινήστε με ανορθόδοξες και αμήχανες προσπάθειες. Δώστε στον εαυτό σας την ευκαιρία να παίξει και να εξερευνήσει χωρίς ανασφάλεια και φόβο. Ας τιμήσουμε μέσα μας το κομμάτι του καλλιτέχνη.
Χριστίνα Χανιώτου (@dreama_project)