Καθώς κοντεύουμε στο τέλος του έτους, όλες οι εταιρίες παραγωγής ταινιών κυκλοφορούν τα μεγάλα τους χαρτιά με το μάτι τους στην οσκαρική κούρσα που έχει ξεκινήσει εδώ και κάμποσο διάστημα. Τόσο στους κινηματογράφους, όσο και στις πλατφόρμες όλο και πιο συχνά κάνουν πρεμιέρα μεγάλες ταινίες που θέλουν να σας τραβήξουν την προσοχή. Στο παγκόσμιο box office εδώ και δεκαπέντε μέρες η ταινία BLACK ADAM συγκεντρώνει τα βλέμματα, έχοντας ήδη ξεπεράσει τα 200 εκατ. δολάρια σε εισπράξεις στην αγορά της Αμερικής, αλλά το μικρό θαύμα έρχεται με την ταινία SMILE όπου με κάτι παραπάνω από 20 εκατ. δολάρια κόστος παραγωγής, έχει καταφέρει να κάνει την διαφορά και να αγγίξει και αυτή πάνω από 200 εκατ. δολάρια σε εισπράξεις.
Όλα αυτά μέχρι σήμερα, γιατί από την Πέμπτη 10/11 στις κινηματογραφικές αίθουσες κάνει πρεμιέρα το BLACK PANTHER: WAKANDA FOREVER (⭐⭐⭐⭐1.2).
Η ταινία σηματοδοτεί το τέλος της 4ης φάσης για την Marvel αλλά είναι ταυτόχρονα ένας αποχαιρετισμός της εταιρίας σε έναν ηθοποιό και ρόλο που κατάφερε να ”αγγίξει” τον κόσμο ανά την υφήλιο τόσο μαζικά και σύντομα όσο κανείς άλλος. O Chadwick Boseman πέθανε το καλοκαίρι του 2020, ύστερα από μια καλά κρυμμένη και λυσσαλέα εκ μέρους του μάχη με τον καρκίνο. Κανείς δεν ήξερε τίποτα και όλα έγιναν γνωστά μετά τον θάνατο του. Η παγκόσμια συγκίνηση ήταν μεγάλη και θαυμαστές ανά την υφήλιο αποχαιρέτισαν τόσο τον ηθοποιό αλλά και τον χαρακτήρα που αγάπησαν και λάτρεψαν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Έτσι όταν ανακοινώθηκε ότι το sequel θα συνεχιστεί παρόλη την απώλεια του ηθοποιού, πολλοί αναρωτήθηκαν πως θα είναι η ταινία χωρίς αυτόν και αν θα είναι ένα κινηματογραφικό μνημόσυνο, με την εταιρία να ποντάρει πάνω σε αυτό για περισσότερα εισιτήρια.
Χωρίς να προδώσω τίποτα από την ταινία, το μόνο που θα πω είναι ότι η Marvel καταφέρνει και παραδίδει 160 λεπτά που τιμούν την παρακαταθήκη του ηθοποιού στο συγκεκριμένο κινηματογραφικό σύμπαν και σέβονται την μνήμη του. Όπως σε όλη την 4η φάση της Marvel όλα έχουν να κάνουν με το μετά των γεγονότων του Endgame. Στα συναισθήματα και την ψυχολογική κατάσταση των χαρακτήρων. Τόσο οι ταινίες όσο και οι σειρές εξερευνούν την απώλεια, τον θρήνο, την οργή και τον πόνο που άφησε πίσω του ο πόλεμος με τον Thanos. Η συγκεκριμένη ταινία μοιάζει με την σφυρηλάτηση ενός ολόκληρου λάου για να προχωρήσει στο αύριο.
Η πρώτη ταινία ήταν ένα πολιτισμικό φαινόμενο που εκτός από τις εντυπωσιακές επιδόσεις στο box office παρουσίασε ένα συγκεκριμένο όραμα και έφτασε να διεκδικεί εφτά Oscar κερδίζοντας τα τρία από αυτά.
Το BLACK PANTHER: WAKANDA FOREVER είναι μια υπέροχη, δυνατή, συγκινητική ταινία. Λειτουργεί κάπως αυτόματα και χωρίς να συνδέεται απαραίτητα με την γραμμή των γεγονότων του σύμπαντος, καταφέρνει να δείχνει με ένα μικρό κλείσιμο του ματιού πως θα κινηθούν τα πράγματα από εδώ και πέρα. Για πρώτη φορά ακούμε την λέξη ”μεταλλαγμένος” στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. Η φωτογραφία, τα κοστούμια αλλά και η μουσική επένδυση είναι για ακόμα μια φορά καθηλωτικά.
Άλλα αν έπρεπε να σταθούμε και να ξεχωρίσουμε ένα πράγμα, τότε χωρίς δεύτερη σκέψη αυτό θα ήταν στην παρουσία της Angela Bassett. Η ηθοποιός δίνει μια στιβαρή ερμηνεία που σίγουρα θα την στείλει στην πεντάδα των Oscar και θα είναι απόλυτα λογικό. Είναι συγκινητική, επιβλητική και καταλήγει να είναι ο κορμός ολόκληρης της ταινίας. Όσα λεπτά διαρκεί η σκηνή στην αίθουσα του θρόνου είναι καθηλωτική.
Την ίδια μέρα κάνει πρεμιέρα έπειτα από μια μεγάλη ευρωπαϊκή παρουσία που έφτασε μέχρι και το διαγωνιστικό των Καννών, η νέα ταινία του Πάνου Κούτρα DODO (⭐1/2). Η πέμπτη ταινία του Έλληνα σκηνοθέτη έχει να κάνει με τις προετοιμασίες ενός γάμου όπου δυο μέρες πριν από την τελετή, στο κτήμα του σπιτιού όπου πρόκειται να συμβεί, εμφανίζεται ένα dodo. Το dodo είναι ένα προϊστορικό πουλί που ως είδος έχει εξαφανιστεί εδώ και χρόνια αλλά που εμφανίζεται μπροστά σε μια κατά τ’ άλλα ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων που ο καθένας προσπαθεί να βρει την λύση στο δικό του προσωπικό δράμα.
Πρόκειται για μια πραγματικά προσεγμένη παραγωγή που όμως ανακυκλώνεται σε μια θεματική που κάπου την έχουμε ξαναδεί λίγο καλύτερα. Οι ερμηνείες των ηθοποιών έχουν τα πάνω και τα κάτω τους, κανείς δεν είναι σταθερός μέσα σε αυτή την ταινία, με την Νατάσα Εξηνταβελόνη να καταφέρνει να ξεχωρίσει έστω και ελάχιστα. Αν και όχι η καλύτερη δουλειά του σκηνοθέτη, οι θαυμαστές του θα εντοπίσουν ψήγματα απ’ όλες τις δουλειές του παρελθόντος.
Επόμενη ταινία της εβδομάδας είναι το L’ Immensita (⭐⭐1/2). Η ταινία του σκηνοθέτη Emanuele Crialese είναι η προσωπική του κατάθεση ψυχής μιας και αφορά τα δικά του εφηβικά χρόνια που ο ίδιος όπως εξομολογήθηκε στις Κάννες φέτος, ήταν ένα αγόρι μέσα στο σώμα μιας έφηβης κοπέλας. Στην ταινία η Andriana είναι μια έφηβη κοπέλα που ζει μέσα σε μια δυσλειτουργική οικογένεια και παράλληλα προσπαθεί να ανακαλύψει την ταυτότητα του φύλου της. Η υπερβολική αγάπη της μητέρας της (Penelope Cruz) έρχεται ως ασπίδα στην καταπιεστική συμπεριφορά του πατέρα της που λειτουργεί βάση του φαίνεσθαι και όχι του είναι.
Πρόκειται όχι μόνο για μια ταινία ταυτότητας φύλου αλλά για την αποτύπωση της αγάπης και τι μπορεί να καταφέρει. Η Penelope Cruz δίνει για ακόμα μια φορά μια άρτια και υπέροχη ερμηνεία.
Τέλος, πρεμιέρα στους κινηματογράφους κάνει η ταινία To Leslie (⭐⭐1.2) με πρωταγωνίστρια την Andrea Riseborough. Μια χωρισμένη μητέρα βλέπει την ζωή της να εκτροχιάζεται όταν κερδίζει στην λοταρία ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Έξι χρόνια μετά η ίδια έχει αποκοπεί απ’ όλους, ακόμα και από το ίδιο της το παιδί. Ο αλκοολισμός της δημιουργεί συνεχώς προβλήματα και η ίδια πιάνει πάτο όταν καλείται να ζήσει στον δρόμο. Η γνωριμία της με έναν ξενοδόχο μπορεί να είναι το τελευταίο χαρτί για να πάρει την ζωή της πίσω αλλά και να διορθώσει αδικίες του παρελθόντος.
Αν και ακούγεται κλισέ η υπόθεση πρόκειται για μια πραγματικά καλή ταινία, με δυνατές ερμηνείες που ανταποδίδει στο τέλος την προσοχή του θεατή που θα την επιλέξει.
Χρήστος Βασιλακόπουλος