Δεν πάνε πολλά χρόνια πίσω που το όνομα του ήταν συνδεδεμένο με ταινίες που τις προσπερνούσες χωρίς πολύ σκέψη. Όμως τα τελευταία χρόνια ανακτά το πρότερο status του και η ταινία που κάνει πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα είναι ακόμα μια καλή στιγμή του. Ο λόγος για τον Nicolas Cage και την ταινία Dream Scenario (⭐⭐⭐).
O Paul Matthews είναι ο συνηθισμένος καθηγητής πανεπιστημίου που κανείς δεν του δίνει πολύ σημασία και τα μαθήματα του είναι στα όρια της πλήξης. Μέχρι και την στιγμή που τελείως συμπωματικά κάποιοι τον βλέπουν στα όνειρα τους. Σιγά σιγά όλο και πιο πολλοί του εκμυστηρεύονται ότι τον βλέπουν στα όνειρα τους. Όχι ως πρωταγωνιστή αυτών, στο ρόλο ενός απαθούς παρατηρητή. Όσο ο Paul προσπαθεί να καταλάβει τι σημαίνει αυτό, η κατάσταση ξεφεύγει και γίνεται ακόμα πιο περιέργο όταν σχεδόν όλη η χώρα τον βλέπει στα όνειρα τους.
Ο Kristoffer Borgli είναι ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος της ταινίας που παραδίδει έναν ρόλο στο Nicolas Cage που του ταιριάζει γάντι
Ένας ηθοποιός που ήταν ο ζεν πρεμιέ της εποχής του. Έφτασε στα όρια της απόλυτης φήμης για να καταλήξει κάτι δεκαετίες μετά να φλερτάρει να παραμείνει μέχρι και το τέλος της καριέρας τους ως ένας ηθοποιός καλτ ρόλων, τώρα αξιοποιεί όλη του την διαδρομή σε ένα ρόλο που τα έχει όλα αυτά.
Από την αμηχανία και την αγαρμποσύνη των πρώτων λεπτών. Στην παράξενη και περίεργη εξέλιξη. Στο τέλος στο δραματικό ρεσιτάλ. Η ερμηνεία του τα έχει όλα. Ο Cage καταφέρνει να ελίσσεται με ευκολία σε έναν ρόλο, που έχει να προσπεράσει πολλές ερμηνευτικές νάρκες. Καταλήγει να μετουσιώνει την ψυχή της ταινίας από τα πρώτα λεπτά. Με λίγα λόγια είναι μια πραγματικά υπέροχη ερμηνεία από έναν ηθοποιό που ξυπνά, αργά και σταθερά, από έναν πολυετή ερμηνευτικό λήθαργο.
Η ταινία με αφορμή αυτά τα παράξενα όνειρα γίνεται μια μοντέρνα σάτιρα για την ίδια την κοινωνία. Από την άχαρη και στα όρια του cringe κωμωδία της αρχής εξελίσσεται σε μια σκληρή αποτύπωση συμπεριφορών και καταστάσεων που λίγο πολύ όλοι ζούμε μέσα στην μέρα μας. Όσο σταδιακά στήνει ένα ακραίο σκηνικό. Τόσο γρήγορα το αποδομεί φτάνοντας σε ένα λυπηρό αλλά απόλυτα ειλικρινές τέλος, όπως είναι η ίδια η ζωή.
Πραγματικά είναι από τις ταινίες που πρέπει να δεις για να πιστέψεις ότι υπάρχουν. Και για να γίνεις μάρτυρας της ωριμότητας του Nicolas Cage ως ηθοποιού αξιώσεων που ίσως δεν έχουν έρθει πραγματικά ακόμα. Τα επίπεδα της ταινίες είναι πολλαπλά. Όπως και τα συναισθήματα του θεατή μέχρι να καταφέρει να συντονιστεί μαζί της και στο τέλος να περάσει όντως καλά.
Χρήστος Βασιλακόπουλος