Τέλη της δεκαετίας του ’60 και τα πρώτα χρόνια της επόμενης δεκαετίας είχαμε τις πρώτες ταινίες του franchise. Έπειτα είχαμε μια τηλεοπτική σειρά, μια animated σειρά και το 2001, είχαμε το remake από τον Tim Burton. Το 2011 έχουμε την πρώτη ταινία της νέα εποχής που είναι prequel των αρχικών ταινιών. Από το Rise του ’11, στο Dawn του ’14 και στο War του ’17. Εφτά χρόνια μετά, το Kingdom of the Planet of the Apes (⭐⭐⭐1/2) έρχεται για να πάει το franchise παρακάτω και να αποδείξει ότι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα.
Πολλές γενιές μετά τη βασιλεία του Caesar, o νεαρός πίθηκος Noa αναγκάζεται να αμφισβητήσει ότι ξέρει ότι είναι αλήθεια και το ταξίδι για να ανακαλύψει τι πραγματικά αξίζει θα κρίνει το μέλλον των πιθήκων αλλά και των ανθρώπων.
Όλη η δεκαετία του ’10, το franchise ακολούθησε την ιστορία του Caesar. Για πρώτη φορά ο θεατής καλείται να γνωρίσει νέους χαρακτήρες αλλά και να ακολουθήσει τα γεγονότα πολλές δεκαετίες αργότερα. Ο Wes Ball, σκηνοθέτης των ταινιών Maze Runner, καταφέρνει και παραδίδει μια ταινία που σέβεται ότι προηγήθηκε αλλά συγχρόνως στρώνει το δρόμο για ότι πρόκειται να ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια. Δεν φοβάται να δώσει το κατάλληλο χρόνο στην κάθε σκηνή, με τέτοιον τρόπο που σε κάποιους θεατές ίσως φανεί κάπως αργή η εξέλιξη του σεναρίου. Όμως αυτό δεν αφαίρει το γεγονός ότι η ταινία είναι σφιχτοδεμένη, με τον κατάλληλο ρυθμό για να αφομοιώνει ο θεατής ότι γίνεται μπροστά του χωρίς να χάνεται σε ευκολίες και αλλεπάλληλες σκηνές δράσης. Η ιστορία ισχυροποιεί ακόμα περισσότερο το όλο σύμπαν και αποδεικνύει ότι δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα.
Για μια ακόμα φορά, το CGI κόβει την ανάσα και δίνει το απόλυτο παράδειγμα πως κάτι μπορεί να έχει ψυχή και ας προέρχεται από κάποιο πρόγραμμα σε έναν υπολογιστή. Βάζει με λίγα λόγια τα γυαλιά σε αντίστοιχες δουλειές όπως αυτή της Disney, με τον φωτορεαλισμό του The Lion King. Οι ερμηνείες στα VoiceOver στο σύνολο του cast είναι υπέροχες και απόλυτα λειτουργικές, με κάποιους από τους ρόλους πραγματικά να σηκώνουν το δραματικό μέρος στις πλάτες τους και να προκαλούν μέχρι και συγκίνηση.
Το πιο ενδιαφέρον στην ταινία είναι η επιλογή να μετακινηθούν στο χρόνο τόσο πολύ μπροστά. Έτσι, η ταινία μπορεί να ρίξει φως στις επιπτώσεις του μύθου του Caesar και πως οι απόγονοι του μπορούν να ερμηνεύσουν ή να καπηλευτούν την παρακαταθήκη του ανάλογα με τους δικούς τους σκοπούς. Όπως γίνεται άλλωστε και στη δική μας ιστορία και ζωή. Δεν πρόκειται για μια ταινία πρώτου επιπέδου αλλά σίγουρα θέλει τη συμμετοχή του θεατή στο μύθο της ταινίας για να μπορέσει να τον απορροφήσει περισσότερο σε ό,τι βλέπει. Η προσθήκη αυτής της ταινίας, ισχυροποιεί περισσότερο τη γνώμη που λέει ότι το συγκεκριμένο franchise είναι από τα καλύτερα που ακόμα είναι σε εξέλιξη.
Χρήστος Βασιλακόπουλος