Ήταν μουσικός, διευθυντής ορχήστρας, πιανίστας, καθηγητής μουσική και συγγραφέας. Κέρδισε εφτά EMMY, δυο TONY, δεκαέξι GRAMMY και είχε μια υποψηφιότητα για Oscar. Έγραψε ανάμεσα σε άλλα την μουσική για το μιούζικαλ West Side Story, τρεις συμφωνίες και μουσική για θεατρικά έργα και ταινίες. Ήταν ο πρώτος διευθυντής ορχήστρας που κέρδισε διεθνή αναγνώριση. Έζησε εβδομήντα ένα χρόνια, πέθανε το 1990 και ονομαζόταν Leonard Bernstein. Σήμερα ο Bradley Cooper τον υποδύεται στην ταινία Maestro (⭐⭐⭐1/2) που όχι μόνο πρωταγωνιστεί αλλά υπογράφει το σενάριο και την σκηνοθεσία.
Πέντε χρόνια μετά την υπερ-πετυχημένη πρώτη σκηνοθετική του απόπειρα, για την βραβευμένη με Oscar ταινία A Star Is Born, ο Bradley Cooper επιστρέφει για να αποδείξει ότι δεν είναι σκηνοθέτης της μιας επιτυχίας. Αυτή την φορά όμως καταπιάνεται με μια βιογραφία και όχι με φανταστικούς ήρωες. Σηκώνει την σκηνοθετική μπαγκέτα και αναμετριέται με τον άθλο να μεταφέρει την ζωή ενός εμβληματικού μαέστρου της Αμερικής στην μεγάλη οθόνη.
Ο Bernestein εκτός της σχέσης του με οτιδήποτε έχει να κάνει με την μουσική, ήταν ανθρωπιστής, ένθερμος υποστηρικτής των ατομικών δικαιωμάτων, διαμαρτυρήθηκε για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, υπέρμαχος του πυρηνικού αφοπλισμού, συγκέντρωσε χρήματα για την καμπάνια ενημέρωσης, αφύπνισης και έρευνας κατά του AIDS/HIV. Όμως ο Bradley Cooper στο σενάριο που συν-υπογράφει με τον Josh Singer, εστιάζει στην σχέση ζωής που είχε με την γυναίκα του Felicia Montealegre. Από τα πρώτα λεπτά της ταινίας μέχρι και το τελευταίο πλάνο, το όνομα της είναι άρρηκτο συνδεδεμένο με αυτό του Bernstein, είτε μοιράζονται μαζί σκηνές είτε όχι. Ο Cooper μας ταξιδεύει μέσα στην κοινή τους πορεία και προσπαθεί να αποτυπώσει με σαφήνεια τον δεσμό που είχαν αυτοί οι δυο που στα μάτια των πολλών αγγίζει τα όρια, επί μέρους, της προσωπικής θυσίας του ενός έναντι στην εξέλιξη του άλλου.
Βλέπουμε την γνωριμία τους, το συναισθηματικό τους δέσιμο και την αλληλεξάρτηση τους με αποσπασματικές εμβόλιμες σκηνές του μουσικού μεγαλείου του Bernstein. Ίσως εκεί είναι το μοναδικό φάουλ για κάποιους στην ταινία του Cooper.
Ενώ η ταινία τιτλοφορείται με τέτοιον τρόπο που κάποιος θα πιστέψει ότι πρόκειται να δει μια ταινία εξ ολοκλήρου για το μουσικό έργο του συνθέτη, ο Cooper επιλέγει να φωτίσει ότι τα επιτεύγματα του μαέστρου, ήρθαν μέσα από την συναισθηματική άγκυρα που ήταν για αυτόν η γυναίκα του και την επιμονή και υπομονή της ίδιας να αντέχει να τον βλέπει να είναι συνεχώς σε μια προσωπική αυτοκαταστροφή, μην μπορώντας να αντιληφθεί ότι ο αμφισεξουαλισμός του και ο τρόπος που τον χειριζόταν πλήγωνε τους οικείους του.
Έχουμε μια βαθιά ανάγνωση της προσωπικής ζωής του ζευγαριού, παρά μια ταινία φόρο τιμής σε ότι έκανε ο Bernstein
Ο Cooper με αυτή την ταινία δείχνει σημάδια μεγάλης ωρίμανσης τόσο ως ηθοποιός αλλά όσο και ως σκηνοθέτης. Η σκηνοθεσία του έχει ορμή, συνέπεια και πάθος. Σε αρκετά σημεία εντυπωσιάζει με το πόσο βελούδινα χειρίζεται το πέρασμα από την μια σκηνή στην άλλη κρατώντας πάντα μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα σε όλους και σε όλα. Χωρίς να παίρνεις σαφή θέση παρουσιάζει τα πάντα με ψυχραιμία και με μια διάθεση κατανόησης όλων των πλευρών. Χειρίζεται με σεβασμό το πρόσωπο χωρίς όμως να αφήνει χώρο να γίνει αυτό μια ακόμα αγιογραφία ενός μύθου.
Όμως το πραγματικό διαμάντι της ταινίας είναι μια ηθοποιός που βρέθηκε για πρώτη φορά σε σετ ταινίας του 2005, εξασφάλισε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ το 2009 και από τότε συνεχώς μας παραδίδει μεγάλες ερμηνείες. Όλα αυτά χωρίς κανείς ποτέ να θυμάται εύκολα το όνομα της, μιας και η ίδια είναι το απόλυτο παράδειγμα περίπτωσης ηθοποιού που το star quality της δεν καλύπτει ποτέ τον όποιο ρόλο καλείται να φέρει εις πέρας. Η Carey Mulligan δικαιωματικά αξίζει μια υποψηφιότητα για τον ρόλο της σε αυτή την ταινία και γιατί όχι να εξασφαλίσει μια νίκη για ένα βραβείο που έχει αργήσει ήδη πολύ. Κάθε της σκηνή, κάθε της νεύμα είναι η επιτομή της αρτιότητας και η σκηνή στο τραπέζι προς το τέλος της ταινίας σίγουρα θα σας κάνει να ανατριχιάσετε με την ευθύτητα που θα μιλήσει μέσα σας, ακόμα και αν δεν έχετε κληθεί να αποτιμήσετε με τον ίδιο τρόπο τις επιλογές σας.
Η ταινία σίγουρα θα βρεθεί δυνατά στην κούρσα των Oscar και αποτελεί μια ταινία που θα ανοίξει πολλές συζητήσεις μετά την θέαση της και που αυτός είναι πάντα ο απώτερος σκοπός μιας καλής ταινίας.
Χρήστος Βασιλακόπουλος