Λίγες ταινίες φέτος είχαν τόσο μεγάλο hype όσο η συγκεκριμένη. Η φήμη της προηγήθηκε πολύ πριν οριστεί ημερομηνία εξόδους της, στις ελληνικές αίθουσες. Τελικά είναι η ταινία Talk To Me (⭐⭐⭐1/2), αυτή που θα σώσει την τιμή του τρόμου για το 2023;
Η Mia πείθει την φίλη της Jade, να βρεθούν σε ένα πάρτι όπου θα επαναληφθεί το γύρισμα ενός viral video που έχει σκιάξει όλους τους συμμαθητές τους. Η έξαψη της ανακάλυψης ότι μπορούν να επικοινωνήσουν με το υπερπέραν μέσω ενός βαλσαμωμένου χεριού, θα γίνει εμμονή στην συγκεκριμένη παρέα. Τι θα γίνει όμως όταν ένας από αυτούς εθιστεί σε αυτή την απόκοσμη έξαψη και χάσει το μέτρο; Πόσο μακριά θα έφτανες, αν είχες την ευκαιρία να επικοινωνήσεις ξανά και ξανά με κάποιον/α που έχασες πρόσφατα;
Ο MIchael και Danny Phillipou, τα δυο αδέρφια από την Αυστραλία, σκηνοθετούν μαζί την πρώτη τους κινηματογραφική προσπάθεια. Με τον Danny να συν-υπογράφει και το σενάριο. Η φήμη της ταινίας είναι πραγματικά τεράστια και πολλοί έγραφαν ότι πρόκειται για την τρομακτική ταινία της χρονιάς. Όμως τι είναι πραγματικά τρόμος; Και πως μπορεί κάποιος να είναι αντικειμενικός ως προς το πως παρουσιάζει μια ταινία αυτού του είδους;
Το είδος του τρόμου έχει πολλά χαρακτηριστικά και ανοίγει τα χαρτιά της σε μια μεγάλη βεντάλια θαυμαστών και θεατών. Τι είναι αυτό που μας τρομάζει πραγματικά; Το στιγμιαίο σκιάξιμο από μια απότομη στροφή της κάμερας ή μια σκηνή που σου προκαλεί τρόμο μέσω μιας βαθύτερης σκέψης που ακουμπά σε δικά σου βιώματα και σε ταράσσει; Ευτυχώς, η συγκεκριμένη ταινία έχει και από τα δυο και μάλιστα δοσμένα με τον καλύτερο τρόπο.
Οι Phillipou παραδίδουν μια ταινία για την απώλεια.
Την ψυχολογική μάχη που δίνουμε για να κατανοήσουμε τον θάνατο. Την μανία μας να κρατηθούμε από κάτι, ακόμα και αν αυτό είναι καταστροφικό για εμάς και τους γύρω μας. Αν και το jump scares στην ταινία δεν είναι πολλά. Υπάρχουν όμως για να ικανοποιήσουν όλους όσοι απαιτούν αυτό το φθηνό αίσθημα φόβου. Αλλά και για τους απαιτητικούς, η ταινία προσφέρει μια υπόγεια σύνδεση με τον τρόπο και αυτό που ενδόμυχα όλοι μας προσπαθούμε να αποφύγουμε: την ύπαρξη του θανάτου.
Η Sophie Wilde στην πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο καταφέρνει και δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες της χρονιάς. Στο συγκεκριμένο είδος ταινίας. Γίνεται το απόλυτο, βουβό σκεύος της θλίψης. Που με την πρώτη ευκαιρία ξεπερνάει τα όρια για να μπορέσει να καλύψει το κενό που νιώθει έπειτα από μια μεγάλη απώλεια στην ζωή της. Κουβαλάει την ταινία στις πλάτες και αυτό φαίνεται όσο προχωράει η ταινία, ειδικά την τελευταία μισή ώρα.
Η ταινία έχει υπέροχη φωτογραφία και μια διαφορετική αισθητική. Χωρίς να αποφεύγει να αγγίξει και στιγμές καθαρού camp στοιχείου. Καλύτερη σαφώς από ταινίες όπως M3GAN, Fine Nights At Freddy’s ή Nun 2. Αλλά όχι τόσο τρομακτική όσο οι ταινίες Indisious ή The Conjuring. Σίγουρα πρόκειται για μια ταινία τρόμου που θα εκτιμήσουν εύκολα όλοι όσοι ακολουθούν ταινίες του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Αλλά και εκείνοι που αρέσκονται γενικότερα στο είδος.
Χρήστος Βασιλακόπουλος