Ακόμα και αν δεν ήταν υποψήφια στα φετινά Oscar, η νέα ταινία του Alexander Payne δύσκολα θα περνούσε απαρατήρητη. Όμως οι πέντε υποψηφιότητες στην φετινή απονομή των βραβείων της Ακαδημίας, απλά επιβεβαιώνει για πόσο καλή ταινία μιλάμε όταν αναφερόμαστε στο The Holdovers (⭐⭐⭐1/2).
Ένας ιδιόρρυθμος καθηγητής ενός τοπικού απομακρυσμένου πανεπιστημίου, βρίσκεται αναγκασμένος να περάσει τις διακοπές των Χριστουγέννων με μαθητές που δεν έχουν που να πάνε για διάφορους λόγους. Μαζί τους είναι και μια μαγείρισσα του πανεπιστημίου που πενθεί τον χαμό του γιού της.
Αυτό είναι το πλαίσιο που θέτει τους ήρωες της ταινίας του ο Payne. Έξι με εφτά χρόνια μετά την τελείως διαφορετική ταινία του 2017, Downsizing, ο σκηνοθέτης γυρνάει σε αυτό που μας έχει μάθει καλύτερα: σε ανθρωποκεντρικές ιστορίες που μοιάζουν να κουβαλούν έναν πόνο αλλά λειτουργούν ως βάλσαμο στην ψυχή του θεατή. Όπως σε όλες του τις ταινίες μοιάζει να διαχειρίζεται με τόση ευκολία την ιστορία που θέλει να φέρει στο πανί που μετατρέπει την κωμωδία σε δράμα και το δράμα σε κωμωδία. Οι ιστορίες που αφηγείται έχουν μια ζεστασία αλλά συγχρόνως μια θλίψη που δικαιώνει απόλυτα την αίσθηση της χαρμολύπης που σου γεννά. Έτσι και σε αυτή του την ταινία μιλάει με ειλικρίνεια για τις ανθρώπινες σχέσεις, τα τραύματα που κουβαλάμε σε μια ταινία που μοιάζει να βγήκε από την δεκαετία του ’70 και που αυτόματα γίνεται κλασσική.
Συνοδοιπόρος σε αυτό, ένας ηθοποιός που όποτε η πορεία του διασταυρώθηκε με τον σκηνοθέτη το αποτέλεσμα ήταν πάντοτε υπέροχο, ο Paul Giamatti. Ο ηθοποιός είναι μια σταθερή αξία εδώ και δεκαετίες στο Hollywood. Πάντα προσφέρει ερμηνείες που απέχουν πολύ από το μέτριο και επιβεβαιώνουν ξανά και ξανά αυτό που λένε για τους καλούς ηθοποιούς: ακόμα και τον τηλεφωνικό κατάλογο να τους δώσεις να διαβάσουν, θα σου δώσουν κάτι διαφορετικό και υπέροχο. Ο Giamatti είναι το κατάλληλο δοχείο που μπορεί και μεταφέρει στον θεατή το ύφος της ταινίας με ευκολία χωρίς πολλά πολλά. Πριν από δεκαοχτώ χρόνια είχε βρεθεί ξανά υποψήφιος για Oscar και τώρα κέρδισε την δεύτερη του υποψηφιότητα αυτή την φορά για τον Α’ Ανδρικό Ρόλο.
Βέβαια στην ταινία ξεχωρίζει και η Da’Vine Joy Randolph. Προτεινόμενη στην κατηγορία Β’ Γυναικείου Ρόλου, η ηθοποιός προσφέρει μια ήσυχη μα συνάμα φορτισμένη ερμηνεία πάνω στο δράμα μιας συνηθισμένης γυναίκας, της Mary Lamb, που δεν μπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο.
Μια γλυκόπικρη ιστορία, δοσμένη χωρίς μελοδραματισμούς που ακουμπά πάνω στην κληρονομιά ταινιών όπως Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών και που καταλήγει να είναι η feelgood ταινία που χρειάζεσαι. Αυτόματα κλασσική και εύκολα από εδώ και πέρα θα συγκαταλέγεται στις δέκα καλύτερες χριστουγεννιάτικες ταινίες.
Χρήστος Βασιλακόπουλος