Η έβδομη εβδομάδα της χρονιάς σηματοδοτεί την έναρξη της πέμπτης φάσης για το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. Η προηγούμενη φάση που ολοκληρώθηκε με το sequel του Black Panther, άφησε ανάμικτα συναισθήματα στους θαυμαστές της Marvel και έναν ασαφή προσανατολισμό για το που οδεύει το κινηματογραφικό της σύμπαν μετά το Endgame. Πλέον τα πράγματα φαίνεται να ξεκαθαρίζουν και με την ταινία Ant-man and the Wasp: Quantumania, όλα μοιάζουν να μπαίνουν σε μια σειρά.
Αρχικά να πούμε ότι από την τέταρτη φάση το σύμπαν της Marvel υπάρχει και αλληλοσυμπληρώνεται με τις σειρές που κυκλοφορούν παγκοσμίως μέσω του Disney+. Αυτό θα φανεί αρκετά χρήσιμο για να ακολουθήσετε τα γεγονότα, ειδικά όσοι δεν έχετε δει κάποια σειρά του σύμπαντος μέχρι στιγμής (δείτε το Loki για να κατανοήσετε καλύτερα την ταινία για την οποία θα μιλήσουμε σήμερα).
Σε τρίτη ταινία του Ant-Man, o Scott Lang (Paul Rudd) απολαμβάνει την φήμη και την δόξα που του έχουν επιφέρει οι ηρωικές πράξεις του για να σώσει, μαζί με τους άλλους Avengers, τον κόσμο από τον Thanos. Χωρίς απαραίτητα να ξέρουν ποιος ακριβώς είναι (συχνά τον μπερδεύουν με άλλο ήρωα που έχει σήμα κατατεθέν ένα έντομο), η κοινωνία τον επευφημεί και ο ίδιος έχει γράψει την βιογραφία του. Όμως φαίνεται ότι η έλλειψη κάποιας προφανής απειλής έχει αδρανοποιήσει τον ίδιο στην καθημερινότητα και χάνει σιγά σιγά την φλόγα του. Κάπου εκεί μαθαίνει ότι η κόρη του (Kathryn Newton) και ο παππούς της (Michael Douglas) ερευνούν την επικοινωνία με τον κβαντικό κόσμο και πριν καλά καλά συνέλθει από αυτή την είδηση, τόσο ο Ant-Man όσο και όλη του η οικογένεια παρασύρονται μέσα στο κβαντικό κόσμο.
Από εκεί και μετά ξεκινά η πραγματική περιπέτεια και η ανακάλυψη ενός ολόκληρου σύμπαντος σε υπό-ατομικό επίπεδο. Την στιγμή που οι ήρωες της ταινίας βυθίζονται μέσα σε αυτόν τον κόσμο, κάποιος κατανοεί τις μεγάλες αλλαγές ανάμεσα σε αυτή την ταινία και τις άλλες δυο που προηγήθηκαν. Η ταινία συστήνει, άγαρμπα και επιδερμικά, έναν ολόκληρο κόσμο και καταφέρνει να μοιάζει σαν άλλη μια ταινία Star Wars, αλλά αυτή την φορά όχι στο διάστημα αλλά σε ένα βασίλειο που δεν είναι ορατό με το γυμνό μάτι, ίσως ούτε και με το μικροσκόπιο. Όμως η ταινία προσπερνά τόσο γρήγορα το περιβάλλον αλλά και όσοι ζουν μέσα σε αυτό που μοιάζει με ένα πασάλειμμα ιδεών που δεν βρέθηκε χρόνος να αναπτυχθούν.
Όπως χωρίς ανάπτυξη μένουν το σύνολο των ιστοριών και συναισθημάτων που κουβαλά ο κάθε χαρακτήρας με κυρίαρχο αυτό της Michelle Pfeiffer. Να υπενθυμίσουμε ότι ο χαρακτήρας της, Janet Van Dyne, είχε εγκλωβιστεί σε αυτό τον κόσμο για τριάντα χρόνια και παρόλο που μας δίνεται μια πανέμορφη εναρκτήρια σκηνή με την ίδια έπειτα αναλώνεται σε ένα μυστικό που δεν επικοινωνεί με κανέναν μέχρι να αναγκαστεί και να το εκμυστηρευτεί για λόγους κατανόησης του τι πρόκειται να γίνει. Αυτή η έλλειψη ουσιαστικής πάλης και εμποδίων είναι εμφανής κατά την διάρκεια της ταινίας και κανένας χαρακτήρας δεν αναπτύσσεται παρά φαίνεται να είναι ένα πιόνι σε μια σκακιέρα για να βρεθούμε με μαθηματική ακρίβεια σε μια μεγάλη μάχη. Ούτε η σχέση πατέρα-κόρης αντιμετωπίζεται με τον τρόπο που πρέπει αλλά κυρίως η Evangeline Lilly μένει ανεκμετάλλευτη σε μια ταινία που στον τίτλο φέρει και το υπερηρωικό της όνομα.
Σε όλο αυτό, μοιάζει να διασώζεται ο Jonathan Majors ο οποίος υποδύεται τον Kang The Conqueror. Ο ηθοποιός, τα τελευταία χρόνια έχει μια διαρκή άνοδο με εξαιρετικές επιλογές όπως το Lovecraft Country και Devotion. Εδώ εμφανίζεται ως ο επόμενος μεγάλος κακός του σύμπαντος και είναι αυτός που για να δείτε πως συνδέονται όλα πρέπει να παρακολουθήσετε την σειρά Loki. Ο Majors καταφέρνει και κλέβει την παράσταση γιατί ο ίδιος κάνει το καλύτερο που μπορεί με αυτό που του έδωσαν να κάνει. Το σενάριο με λίγα λόγια δεν τον βοηθάει αρκετά αλλά ο ίδιος βρίσκει τον τρόπο να περάσει στο θεατή την απειλή που έρχεται.
Μεγάλος λόγος θα γίνει για τον M.O.D.O.K. και δικαιολογημένα. Είτε θα σας αρέσει ο τρόπος που αποτυπώνεται ο συγκεκριμένος χαρακτήρας στην οθόνη ή όχι. Αρκετοί έχουν ήδη πρόβλημα με τα ειδικά εφέ ενώ κάποιοι κατανοούν ότι είναι δύσκολη η μεταφορά του από το κόμικς στην οθόνη του κινηματογράφου.
Με αυτή την ταινία η Marvel θέτει την πορεία που η κατάληξη της θα είναι το τέλος της έκτης φάσης, με τις δυο νέες ταινίες Avengers το 2025. Ο Kang παίζει βασικό ρόλο σε όλο αυτό και η ταινία το κάνει ξεκάθαρο. Δεν πρόκειται για μια από τις χειρότερες ταινίες της Marvel αλλά έρχεται με αρκετά προβλήματα, ειδικά στο σενάριο. Τα ειδικά εφέ είναι μια χαρά και το χιούμορ προσπαθεί να είναι όσο καλύτερο γίνεται σε μια ταινία που έχει πολλά ανοιχτά μέτωπα. Μια διασκεδαστική αλλά μέτρια ταινία που έρχεται να προστεθεί σε ένα τρεμάμενο και πληγωμένο σύμπαν της Marvel από την 4η φάση και μετά.
Ant-man and the Wasp: Quantumania ⭐⭐
Χρήστος Βασιλακόπουλος