Η πρώτη ταινία του 2022, ίσως να είναι αυτή που θα κλέψει και τις εντυπώσεις στην φετινή απονομή των Oscar από τις ”μεγάλες” ταινίες. Φυσικά μιλάμε για την καινούργια ταινία του Paul Thomas Anderson, Licorice Pizza.
Η ταινία εξελίσσεται στις αρχές του ’70 και ακολουθεί τον Gary Valentine και την Alana Kane. Ένας δεκαπεντάχρονοςερωτεύεται μια εικοσιπεντάχρονη και η προσπάθεια του ‘έφηβου να αποδείξει ότι ο έρωτας του είναι αληθινός και δεν υστερείται σε τίποτα λόγω ηλικίας. Μια ιστορία ενηλικίωσης στους δρόμους της κοιλάδας του San Fernando.
Ο Paul Thomas Anderson που μας χάρισε ταινίες όπως το Boggie Nights και There Will Be Blood, επιστρέφει τέσσερα χρόνια μετά Phantom Thread και υπογράφει την σκηνοθεσία αλλά και το σενάριο αυτής της ταινίας. Μέσα από αυτή την ιστορία ενηλικίωσης και αγάπης, ο Anderson γεμίζει την ταινία με σύμβολα δημιουργώντας έτσι το πορτραίτο μιας εποχής. Από το soundtrack μέχρι τους περιφερειακούς ρόλους που γεμίζουν την ταινία, ο Anderson δημιουργεί την Αμερική του ’70 με όσα απομεινάρια είχαν μείνει από προηγούμενες δεκαετίες. Η φωτογραφία, η χρωματική παλέτα που έχουν επιλέξει όλα συνθέτουν μια φωτογραφία παράθυρο σε μια εποχή που έχει παρέλθει οριστικά.
Ακόμα και η επιλογή των δυο κεντρικών ηθοποιών, έχει ιδιαίτερα συμβολισμούς για τον σκηνοθέτη. Αρχικά η επιλογή του Cooper Hoffman, του γιού του Philip Seymour Hoffman. Στα 19 του χρόνια καλείται για πρώτη φορά να υποδυθεί έναν ρόλο, φέροντας όλα τα στοιχεία του πατέρα του, τόσο στο πρόσωπο όσο και στην κίνηση του. Ενώ η επιλογή της Alana Haim δεν είναι τυχαία αφου ο σκηνοθέτης έχει γυρίσει πολλά music video της μπάντας της, που αποτελείται από τις αδερφές της, οι οποίες παίζουν στην ταινία μαζί με την μητέρα και τον πατέρα τους.
Η επιλογή νέων, άφθαρτων πρωταγωνιστών για το νεαρό ζευγάρι της ταινίας μπορεί να είναι πιο δύσκολη για τον θεατή να τους γνωρίσει και να ταυτιστεί μαζί τους αλλά την ίδια ώρα είναι αυτός ο λευκός καμβάς που προσθέτει κάτι το ρομαντικό και κάνει την ιστορία τους και την ενηλικίωση τους μπρος στο μάτια μας πιο πιστευτή.
Αν και στην ταινία υπάρχουν αρκετοί ηθοποιοί που συμπληρώνουν με την εμπειρία τους το cast, σε αυτόν που πρέπει να σταθεί κανείς είναι ο Bradley Cooper. O Jon Peters του Cooper που είναι βασισμένος στον πραγματικό κομμωτή/παραγωγό που ενσάρκωσε ο Γουόρεν Μπίτι στο Shampoo, μες στην ακραία του έκσταση είναι η κωμική ανακούφιση της ταινίας και ένας ρόλος που ίσως θα έπρεπε να στείλει των ηθοποίο στην κατηγορία Β’ Ανδρικού στα Oscar.
Η ταινία είναι άρτια αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αποτελεί επιλογή για όλους. Το προσωπικό γούστο του καθενός ορίζει τις επιλογές μας και αυτή η ταινία δεν είναι για εκείνους που χρειάζονται γρήγορα κοψίματα στο μοντάζ, εκρήξεις και μεγάλες συγκινήσεις.
Η ταινία αφορά εκείνους που βρίσκουν ανταμοιβή στην ιστορία, που αρέσκονται να βρίσκουν τις λεπτομέρειες στις ταινίες και που θέλουν ερμηνείες που δεν ξεφεύγουν από τον ρεαλισμό.
⭐⭐⭐⭐
Χρήστος Βασιλακόπουλος