Νέα χρονιά, νέες κινηματογραφικές εμπειρίες και είμαστε πλέον προ των πυλών για τις υποψηφιότητες των Oscar που θα ανακοινωθούν αργότερα μέσα στον μήνα αλλά αυτά είναι για άλλη στιγμή. Σήμερα, θα μιλήσουμε για τις τρεις πρώτες ταινίες που κάνουν ποδαρικό στις αίθουσες για το 2023 και είναι τρεις διαφορετικές επιλογές που καλύπτουν όλα τα γούστα.
Πρώτα έχουμε την επιλογή της εβδομάδας από εμάς και δεν είναι άλλο από το A Man Called Otto (⭐⭐⭐1/2). Πρόκειται για το αμερικάνικο remake της σουηδικής ταινίας του ’15, με τον τίτλο A Man Called Ove, το οποίο ήταν η μεταφορά του γνωστού μυθιστορήματος του Fredrik Backman.
Ο Otto είναι ένας γερό γκρινιάρης που έχει παραιτηθεί από την ζωή έπειτα και από το θάνατο της γυναίκας του και το μόνο που κάνει είναι να ελέγχει κάθε πρωι, αν τηρούν όλοι τους κανόνες στην γειτονιά του. Όμως ο ίδιος έχει ένα σχέδιο για τον εαυτό του που ανατρέπεται έπειτα από την έλευση μιας οικογένειας που μετακομίζει στο απέναντι σπίτι από το δικό του. Η επαφή του με την Marisol, την μητέρα της οικογένειας, θα αναποδογυρίσει την ζωή του και θα φέρει μεγάλες αλλαγές.
Δεν πρόκειται για το πιο πρωτότυπο σενάριο μιας και κάποια παραλλαγή του θα έχει δει στο παρελθόν. Όμως το σχέδιο του ήρωα που αποκαλύπτεται αρκετά νωρίς στην ταινία και που δεν χρειάζεται να αναφέρω εδώ, αναμειγνύει την κάπως την πεπατημένη και προκαλεί το ενδιαφέρον του θεατή τόσο στην ιστορία του ήρωα όσο και στην πιθανή κατάληξη. Πρόκειται για μια γλυκόπικρη ταινία από εκείνες που καταλήγουν να χαρακτηρίζονται feelgood. Μεγάλο ατού της ταινίας είναι δυο πράγματα.
Αρχικά η παρουσία του Tom Hanks στον κεντρικό ρόλο. Έχουμε συνηθίσει να τον θεωρούμε δεδομένο και πολλές φορές τον αφήνουμε στην απ’ έξω στην όποια συζήτηση για τις υποψηφιότητες των Oscar. Εδώ όμως ο Hanks προσφέρει μια μελαγχολική και ολοκληρωμένη διαδρομή ενός χαρακτήρα που δεν σε αφήνει ασυγκίνητο. Μια από τις καλύτερες ερμηνείες του εδώ και αρκετά χρόνια. Δεύτερον έχουμε την Mariana Trevino, την Marisol της ταινίας, σε μια σαρωτική παρουσία που κλέβει τις εντυπώσεις από την πρώτη στιγμή και γίνεται αναγκαία για την εξέλιξη του πρωταγωνιστή.
Δεύτερη ταινία της εβδομάδας είναι η νέα σκηνοθετική δουλειά του Guy Ritchie που σκηνοθετεί για μια ακόμα φορά μετά το Wrath of Man, τον Jason Statham στην ταινία Operation Fortune: Ruse de Guerre (⭐⭐).
Ο Ritchie, γνωστός για τις σκηνές δράσης και το γρήγορο μοντάζ, παραδίδει μια ωραία περιπέτεια, όσον αφορά τον τρόπο κινηματογράφησης, με ένα αρκετά συνηθισμένο ως αναμενόμενο σενάριο. Ένας ειδικός πράκτορας καλείται να βρει και να παραδώσει πίσω ένα πολύτιμο και αρκετά επικίνδυνο όπλο πριν αυτό πουληθεί στα λάθος χέρια.
Ο Jason Statham, βετεράνος τέτοιων ταινιών, δεν σταματά να αποδεικνύει ότι γεννήθηκε γι’ αυτό το στυλ ταινιών και η παρουσία του μόνο αναβαθμίζει την εκάστοτε ταινία παρά της δημιουργεί πρόβλημα. Μέσα σε αυτή έχουμε έναν πολύ καλό Hugh Grant στον ρόλο του υπερ-κακού και μια Aubrey Plaza ως το κωμικό relief της ταινίας που κλέβει τις εντυπώσεις. Η κατάλληλη ταινία για μια όμορφη έξοδο όσων αρέσκονται σε αυτές στον κινηματογράφο.
Τέλος ερχόμαστε στην προβληματική ταινία της εβδομάδας που όμως θα πάει καλά λόγω του κοινού στο οποίο απευθύνεται. Το M3GAN (⭐) είναι η πρώτη sci-fi thiller ταινία της χρονιάς και όχι δεν είναι τρόμου.
Έπειτα από ένα ατύχημα που στέρησε τους γονείς της ανιψιάς της, η Gemma προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες ανάμεσα στην δουλειά της αλλά και στην φροντίδα της Cady, της κόρης της αδερφής της. Η Gemma εργάζεται σε μια εταιρία που δημιουργεί new age παιχνίδια μέχρι που της έρχεται η ιδέα να δημιουργήσει την κούκλα που κανένα παιδί δεν θα θέλει να αποχωριστεί. Έτσι γεννιέται η ρομποτική, life alike κούκλα M3GAN όπου το ακρωνύμιο της είναι από το Model 3 Generative ANdroid. Έχει την ικανότητα να μαθαίνει από το περιβάλλον και την επαφή της με τον κόσμο και βρίσκεται στα χέρια της ανιψιάς της μέχρι την επίσημη παρουσίαση της στον κόσμο.
Μόνο και μόνο από την περιγραφή της πλοκής, η ταινία χάνει κάτι βασικό: την έκπληξη. Ο θεατής κατανοεί από την πρώτη στιγμή τι πρόκειται να γίνει και επιβεβαιώνεται μέχρι κεραίας. Η εταιρία παραγωγής θέλησε να φέρει τον μύθο της κούκλας Chucky στο σήμερα και αντί να μιλάμε για μια κούκλα που μέσα της υπάρχει το πνεύμα ενός κακοποιού, τώρα είναι η τεχνητή νοημοσύνη που είναι ο κίνδυνος για όλους.
Παρότι πολλοί περιμένουν την ταινία με ανυπομονησία λόγω του trailer, ίσως να απογοητευτούν γιατί δεν πρόκειται να δουν τίποτα πέρα από κάποιες βίαιες σκηνές όπου και αυτές στερούνται του ανάλογου gore στοιχείου μιας και η ταινία δεν έχει ακατάλληλη επισήμανση.
Στο τέλος θα μείνει η ίδια η μορφή της M3GAN ως ένα ακόμα καλτ στοιχείο στην ποπ κουλτούρα που όλοι θα αναγνωρίζουν αλλά δεν θα θυμούνται την ίδια την ταινία.
Χρήστος Βασιλείου