Το μακρινό 1996 (έχουν περάσει ήδη 26 χρόνια) κυκλοφόρησε μια ταινία που έμελλε να αλλάξει την πορεία ενός είδους ταινιών που είχαν κουράσει το κοινό και οι καλύτερες τους μέρες είχαν περάσει προ πολλού. Ο Wes Craven που είχε μεγαλουργήσει με το franchise του Freddy Krueger παρέδωσε μια μετά slasher ταινία που επαναπροσδιόρισε το είδος και καθόρισε την εξέλιξη του. Φυσικά μιλάμε για το Scream.
Η τριλογία του ολοκληρώθηκε την αυγή της νέας χιλιετίας και ο ίδιος πρόλαβε να σκηνοθετήσει και το τέταρτο μέρος των ταινιών το 2011, τέσσερα χρόνια πριν από το θάνατο του. Η Sidney και ο Ghostface είναι χαρακτήρες που έχουν γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία του τρόμου. Ακολούθησε μια σειρά το 2015 που ολοκληρώθηκε με καθυστέρηση το 2019 και είχε μόλις τρεις σεζόν, με την τρίτη να απογοητεύει το κοινό που είχε λατρέψει τις δυο προηγούμενες.
Το Scream του 2022 κάνει πρεμιέρα σήμερα και όπως διευκρινίζουν μέσα στην ίδια την ταινία πρόκειται για ένα requel.
Δεν έχει μεγάλη σημασία να δώσω πολλές λεπτομέρειες ως προς την υπόθεση του έργου. Απλά και μόνο θα πω ότι για ακόμα μια φορά μετά από αρκετά χρόνια οι φόνοι στο Woodsboro επιστρέφουν και η νέα γενιά καλείται να επιβιώσει του μανιακού δολοφόνου που όπως λέει και η αφίσα του έργου, είναι πάντα κάποιος που γνωρίζεις.
Όπως είπαμε η ταινία από μόνη της χαρακτηρίζεται ως requel. Δεν είναι ένα ακόμα sequel αλλά πατάει πάνω στην πρώτη ταινία, χρησιμοποιεί τους legacy χαρακτήρες ως μια δόση νοσταλγίας αλλά μέσα από το νέο cast προσπαθεί να ανανεώσει το μύθο. Κάτι που γίνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια από το Halloween μέχρι τις ταινίες Star Wars και φαίνεται να έχει επιτυχία. Μόνο που το Scream ξέρει πολύ καλά να ανακυκλώνει τον εαυτό του, να πειράζει ξανά και ξανά το μύθο του και να σπάει πλάκα με την σοβαροφάνεια άλλων ταινιών τρόμου. Αυτό είναι κάτι που μόνο οι θαυμαστές μπορούν να το κατανοήσουν και να το αντέξουν, και για αυτό το λόγο η ταινία είναι το απόλυτο fan service.
Αυτή η απόλυτη παράδοση στο τι θέλουν οι θαυμαστές μπορεί να ενοχλήσει ή και να απογοητεύσει όλους όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με την ιστορία του franchise αλλά η ίδια η ταινία ποτέ δεν είπε ότι είναι κάτι περισσότερο. Είναι μια αυτοαναφορική ταινία, χωρίς ίχνος σοβαροφάνειας που χρησιμοποιεί το ίδιο τα καλύτερα και τα χειρότερα χαρακτηριστικά της.
Η τρίτη πράξη της είναι ίσως η καλύτερη από όλες τις ταινίες με εξαίρεση φυσικά την original. Ενώ υπάρχει μια τεράστια ανατροπή που δεν την περιμένεις αλλά είναι απόλυτα δικαιολογημένη.
Μια ταινία αρκετά καλή για το είδος και το μύθος της αλλά σίγουρα τίποτα σπουδαίο για όλους όσοι αγνοούν μέχρι και σήμερα το τι είναι το Scream ή έχουν ξεχάσει και δεν πολύ ασχολούνται.
⭐⭐⭐
Χρήστος Βασιλακόπουλος