Το τριήμερο των Ευχαριστιών στην Αμερική μας πρόσφερε μια μεγάλη αλήθεια. Ο κόσμος δυσκολεύεται ακόμη να γυρίσει στην θέαση ταινιών στην μεγάλη οθόνη με αποτέλεσμα η νέα animation ταινία της Disney(!) με τίτλο Παράξενος Κόσμος να έχει ήδη να διαχειριστεί απώλειες 100 εκατ. δολαρίων από την παραγωγή της. Αλλά δεν ήταν μόνο το box office της Αμερικής που σημείωσε μεγάλη πτώση σε σχέση με άλλες χρονιές αλλά και της δικής μας χώρας.
Είτε φταίει η δίχρονη περιπέτεια με την πανδημία, είτε φταίει η επέλαση των streaming υπηρεσιών είμαστε μπροστά σε μια ενδεχόμενη μεγάλη αλλαγή του πως διασκεδάζει ο κόσμος σε σχέση με τον κινηματογράφο και ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι ταινίες κυκλοφορούν αρκετές κάθε εβδομάδα και μάλιστα αυτό το καιρό μιλάμε για ταινίες που αξίζει το κόπο να της δείτε στην μεγάλη οθόνη.
Φυσικά αυτή που ξεχωρίζει με ευκολία για όλους τους σωστούς λόγους είναι η νέα ταινία του Steven Spielberg.
Το The Fabelmans (⭐⭐⭐⭐1/2), το οποίο είναι και η πρόταση της εβδομάδας, είναι η ταινίας ζωής του μεγάλου δημιουργού που στα 76 του χρόνια απαριθμεί πια 59 ταινίες σε όλη του την καριέρα ως σκηνοθέτης. Ο άνθρωπος που μόλις πέρυσι μας παρέδωσε το αριστούργημα που ακούει στο όνομα West Side Story, επανέρχεται με την πιο προσωπική του ταινία σε όλη του την καριέρα. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης σε συνεντεύξεις του είχε πει ότι κατά την διάρκεια της πρώτης καραντίνας σκέφτηκε ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο από εδώ και πέρα και στην προοπτική του να τελειώσουν όλα, αποφάσισε ότι ήθελε να κάνει μια ταινία για να αφηγηθεί την ζωή του σε συνδυασμό με την αγάπη του για τον σινεμά.
Μεγαλώνοντας σε έναν μετά πολεμικό περιβάλλον, ο Sammy ανακαλύπτει την αγάπη του για τις ταινίες από πολύ μικρή ηλικία. Το πως γυρίζεται μιας ταινία αλλά και ο τρόπος παραγωγής της μέχρι να βρεθεί η κόπια να παρουσιαστεί στο κοινό γίνεται το μεγάλο πάθος του. Όμως αντιλαμβάνεται πολύ γρήγορα ότι μερικές φορές ο φακός αποκαλύπτει αλήθειες που ταράζουν τα νερά και προκαλούν καταστάσεις που δύσκολα μπορεί κανείς να διαχειριστεί.
Μέσα από τα μάτια του Sammy, ο Spielberg μιλάει για την δική του αγάπη αλλά και το πως ο κινηματογράφος του άλλαξε την ζωή. Είναι μια γλυκόπικρη ταινία με σπαρακτικές στιγμές τόσο συγκίνησης όσο και γέλιου. Όλοι ανεξαιρέτως οι ηθοποιοί της ταινίας δίνουν μεγάλες και στιβαρές ερμηνείες με την Michelle Williams να ξεχωρίζει και εύκολα να βλέπει κανείς για εκείνη μια υποψηφιότητα για Oscar. Η ταινία έχει σκηνές διαμάντια και στο σύνολο της είναι μια από τις καλύτερες δουλείες του σκηνοθέτη. Αξίζει να την δείτε στην μεγάλη οθόνη, να ακούστε τον ίδιο τον σκηνοθέτη να σας ευχαριστεί για αυτή την επιλογή σας σε ένα μήνυμα πριν την ταινία και να χαθείτε σε έναν κόσμο που μόνο μεγάλη δημιουργοί μπορούν να το κάνουν.
Όλοι ξέρουμε τα επακόλουθα του σκανδάλου Weinstein, λίγοι όμως γνωρίζουμε πως φτάσαμε στην αποκαθήλωση του μεγάλου παράγοντα του Hollywood και στην γέννηση του κινήματος MeToo. Η πρώτη αγγλόφωνη ταινία της Maria Schrader, μετά την επιτυχία της σειράς Unorthodox του Netflix, είναι το She Said (⭐⭐⭐⭐) και διαπραγματεύεται ακριβώς αυτό.
Δυο γυναίκες της ερευνητικής δημοσιογραφίας των New York Times, η Megan Twohey και Jodi Kantor, κατάφεραν με ένα άρθρο τους και μια ολόκληρη έρευνα από πίσω να φέρουν τα πάνω κάτω και να αλλάξουν όχι μόνο το Hollywood αλλά και ολόκληρο το κόσμο έπειτα από τις αποκαλύψεις τους για τους βιασμούς και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις στο χώρο εργασίας από έναν άνθρωπο, το Harvey Weinstein.
Η ταινία ακολουθεί την έρευνα από την αρχή ως την δημοσίευση του πρώτου άρθρου για το συγκεκριμένο σκάνδαλο. Η Carey Mulligan (Megan Twohey) και Zoe Kazan (Jodi Kantor) υποδύονται τις δυο γυναίκες και έχουν και οι δυο τους σκηνές που μπορούν να τις φέρουν ένα βήμα πιο μπροστά στην πορεία προς τα Oscar. Ειδικά η Mulligan, μιας ηθοποιός που παραδίδει συνεχώς αξιομνημόνευτες ερμηνείες στις ταινίες που παίζει, έχει σκηνές που ο θεατής μένει απλά να την χαζεύει.
Η ταινία έχει σασπένς, ανατροπές και μια αγωνία που μόνο τα καλά σενάρια μπορούν να σου προσφέρουν. Σίγουρα δεν είναι στο επίπεδο της ταινίας Spotlight αλλά παραμένει μια από τις καλές επιλογές και ταινίες συνολικά της χρονιάς.
Η επόμενη ταινία είναι ήδη στις αίθουσες και είναι αρκετά αμφιλεγόμενη. Φυσικά αναφέρομαι στο Bones and All (⭐⭐⭐1/2) του Luca Guadagnino, του ανθρώπου που έχει υπογράψει ταινίες όπως το Call Me By Your Name και Suspiria.
Σε αυτή του την ταινία παντρεύει το ρομάντζο με τον κανιβαλισμό. Η Maren (Taylor Russell) είναι μια έφηβη αποκομμένη από τους συμμαθητές της και κλεισμένη όλη την υπόλοιπη μέρα στο σπίτι, υπό την άγρυπνη παρουσία του πατέρα της. Μέχρι που μια μέρα, έπειτα από μια πρόσκληση μιας συμμαθήτριας της, ξεφεύγει από αυτή την ”φυλακή” και εμφανίζεται στο σπίτι της φίλης της. Όμως όλα αλλάζουν όταν η οικειότητα ανάμεσα στα δυο κορίτσια τα φέρνει σωματικά τόσο κοντά όπου η Maren αρπάζει το χέρι της φίλης της και ενώ αρχικά φαίνεται να το γλύφει, ουσιαστικά το δαγκώνει σε σημείο να το τρώει.
Αν παραμερίσει κανείς την πρώτη εντύπωση που προκαλεί το θέμα της ταινίας και έχει να κάνει με τον κανιβαλισμό και πως η πρωταγωνίστρια το βιώνει ως κάτι αναγκαίο και έμφυτο που δεν αλλάζει και δεν χρειάζεται να το κρύβει, τότε ο Ιταλός σκηνοθέτης προσφέρει ένα όμορφο, ζεστό και γεμάτο πάθος road trip ανάμεσα σε δυο εφήβους που προσπαθούν να βρουν την θέση τους στο κόσμο. Τόσο η Taylor Russell όσο και ο Timothee Chalamet είναι υπέροχοι στο ρόλο τους αλλά η παρουσία του Mark Rylance τα παρακάμπτει όλα και υπενθυμίζει για πόσο μεγάλο ηθοποιό μιλάμε.
Μια επιλογή για όλους εκείνους που ψάχνουν το διαφορετικό και που σίγουρα αντέχουν το gore στοιχείο.
Στην συνέχεια έχουμε την ταινία Devotion (⭐⭐) του J.D. Dillard.
Η ταινία διαπραγματεύεται την αληθινή ιστορία του Jesse Brown, πιλότου της Ναυτικής Αεροπορίας των Η.Π.Α.
Ο σκηνοθέτης με αφορμή την ζωή του Brown αλλά και το ηρωικό του τέλος, μιλάει όχι μόνο για τον ξεχασμένο πόλεμο (όπως αποκαλούν τον πόλεμο στην Κορέα οι Αμερικανοί) αλλά και την φυλετική διάκριση στα σώματα ασφαλείας την δεκαετία του ’50.
Σε μια χρονιά όπου το Top Gun σάρωσε, σίγουρα μια ακόμα ταινία για την Ναυτική Αεροπορία φαίνεται πλεονασμός αλλά είναι η προσωπική ιστορία πίσω από τις μάχες που μας αφορά περισσότερο εμάς ως θεατές και η ερμηνεία του Jonathan Majors που μόνος του καταφέρνει να συγκινεί αλλά να δημιουργεί το ενδιαφέρον του θεατή για ότι γίνεται στην ταινία.
Τέλος, στις αίθουσες κάνει πρεμιέρα και το Lyle, Lyle Crocodile (⭐⭐). Πρόκειται για την μεταφορά του παιδικού βιβλίου στην μεγάλη οθόνη με πρωταγωνιστή έναν κροκόδειλο που δεν μπορεί να μιλήσει αλλά σίγουρα μπορεί να τραγουδήσει. Ο Shawn Mendes χαρίζει την φωνή του και ερμηνεύει τα πραγματικά υπέροχα τραγούδια που ακούγονται στην ταινία ενώ ο Javier Bardem δίνει μια διασκεδαστική, συγκινητική και υπέροχη ερμηνεία που έχει να κάνει εδώ και αρκετά χρόνια. Μια ταινία για όλη την οικογένεια, ειδικά αν θέλετε να περάσετε ξέγνοιαστα δυο ώρες στον κινηματογράφο.
Χρήστος Βασιλακόπουλος