Ένα Online Portal γεμάτο βιβλιοκριτικές, κριτικές θεατρικών παραστάσεων, άρθρα γνώμης, ποίηση, κριτικές ταινιών.
Η Χώρα του Ποτέ – Ποτέ* (Для народу України) ** Η Χώρα του Ποτέ-Ποτέ ποτέ δεν άνοιξε τις πόρτες Πάντα παράθυρα άνοιγε για εκείνους που πιστεύουν Ανάμεσα στις γρίλιες τους παιδιά χαμένα και βρέφη ορφανά, σώματα ισχνά, πνεύματα δίχως ύλη Αποζητούν τη θαλπωρή, μια αγκαλιά και λίγη θέρμη τις ψυχές τους να ζεσταίνει…
Το σώμα της δεν βρέθηκε. Κάποιες αναμνήσεις (της) εντοπίστηκαν σκόρπιες στους δρόμους. Έφεραν κηλίδες αίματος και θραύσματα εικόνων από τις έσχατες στιγμές που κανείς, καμία, κανένα πλάσμα δεν τολμούσε να αγγίξει. Η βέβηλη νεκρώσιμη ακολουθία έμοιαζε με εμβατήριο λίγο πριν την μεγάλη επανάσταση. Έκαψε τη μαντήλα της, μανιασμένη κατέβηκε στην πορεία, έκοψε…
Ήθελα καιρό τώρα να δημιουργήσω ένα αφιέρωμα με δείγματα γραφής από διάφορους αγαπημένους και αγαπημένες συγγραφείς των οποίων τα έργα διαβάζω, διάβασα μέσα στην προηγούμενη χρονιά ή και λίγο πιο πριν. Μπουκιές γραφής με διαφορετικές γεύσεις για να δοκιμάσετε και που σίγουρα θα σας εξάψουν το ενδιαφέρον. ~Γεωργία Τσουκαλοχωρίτη Ο Ταύρος σε άσκηση Ο μαύρος…
Δεν θυμάμαι μια εποχή να μην σου μοιάζει Όλος ο κόσμος άλλαξε για να θυμίζει εσένα Γνώρισα ανθρώπους που δεν σου έμοιαζαν -Μη νομίζεις πως δεν έχω κάνει λάθη- Ούτε για ανάμνηση δεν κάνουν Εσύ πάντα μια θύμηση είσαι Στιγμή δεν ξέρω αν θα γίνεις ποτέ Κι ούτε εύχομαι πια Σβήνω κεριά χωρίς να περνάει…
Η επιθυμία είναι ένα πορτοκάλι στην τσέπη μήνες περνούν, χρόνια ίδιο παραμένει δεν μίκρυνε, δεν μεγάλωσε δεν έφυγε η φλούδα μέσα τη σάρκα να δω ίδιο στο χέρι. Δεν μέστωσε δεν σάπισε Μονάχα νεράντζι ξέρει να γίνεται τις μέρες της συγκομιδής μπολιασμένο με πίκρα. ~Ένα ποίημα της Συλβάνας Παπαϊωάννου
Μέτρηση Κοιτάζοντας ένα ρολόι στον τοίχο να μετράει την ώρα οι δείκτες να λειτουργούν, να προχωρούν, δεν μας έδινε λίγο από τον χρόνο του όταν του το ζητούσαμε Θέλαμε μεγαλύτερες μέρες, λες και δεν θα τις μετρούσαμε κι εκείνες ~Ένα ποίημα του Σπύρου Χαλβαντζή
Ο άντρας πόλη Είσαι ο άντρας πόλη Υπάρχει ένα κομμάτι λούνα παρκ στο δάσος της πόλης σου Το σώμα σου είναι τόσο γεμάτο με μέρη σπίτια, βιβλιοθήκες, θερμοκήπια με ηλιοτρόπια Έχεις γύρω θάλασσα και είσαι θάλασσα Έχεις το πρόσωπο ενός ποιητή θα έπινες έτσι από το γυναικείο αίμα μου Κάτω από τα μάτια σου…
Γοργόνος Όσο τον έπιανα τόσο ξεγλίστραγε απ΄τα δίχτυα μου Τα πάντα είχα δοκιμάσει: με το καλό ξενέρωνε στο φτύσιμο δεν αντιδρούσε στα ζόρικα το έβαζε στη γοργονο-ουρά του και με άφηνε να τον κοιτώ ανήμπορος με πόδια μπηγμένα βαθιά μες στην άμμο Γιατί με ένα-δυο μαθήματα κολύμβησης σε νερό πισίνας εικοσπεντάρας γλυκό Και πνευμόνια…
Ο θάνατος κι ο ελεγκτής Ο θάνατος είναι ελεγκτής με ποσοστά δουλεύει στου χρόνου τις συγκοινωνίες. Με την απελπισία τρέφεται της κάρτας της ληγμένης και ντροπή δε νιώθει όταν μετά τη βάρδια στο σπίτι το κτισμένο από ερείπια επιστρέφει. ~Ένα ποίημα της Μάρως Τσεκούρα
Κουαρτέτα μιας δολοφονημένης εξομολόγησης -Ι- Μόνο γυναίκα θα μπορούσε να’ναι η θάλασσα αυτή αντέχει τα πολλά. Έβαλε ψύχρα απόψε Και ακούω τη θάλασσα πιο καθαρά έπεσα προχθές χτύπησα άσχημα ακόμα παραπατάω στο περπάτημα από το χτύπημα δεν ξέρω αν έφταιξε ο κακός ο λογισμός μου ή τα κακά τα πεζοδρόμια. Γι΄αυτό…