H Έλλη Μουτσοπούλου μίλησε με τα μέλη της θεατρικής ομάδας Κωφών, «Τρελά Χρώματα».
ΟΛΓΑ ΔΑΛΕΚΟΥ (κωφή ηθοποιός): Είμαι κωφή δεύτερης γενιάς από κωφούς γονείς. Φοιτήτρια στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Ε.Κ.Π.Α). Σπούδασα διακοσμητική στο ΤΕΙ Αθηνών. Φούλ καλλιτεχική φλέβα! Ανησυχίες για το παρόν και το μέλλον. Φιλόζωη μέχρι εκεί που δεν πάει, vegan από αγαπη για τα ζώα και το περιβαλλον. Υποψήφια δασκάλα Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας (Ε.Ν.Γ). Ιδρυτικό στέλεχος της Θεατρικής Ομάδας Κωφών “Τρελά Χρώματα”, στην οποία επιμελούμαι και την απόδοση όλων των κειμένων στην νοηματική γλώσσα.
Σε συνεργασία με την διερμηνέα Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας (Ε.Ν.Γ) Μυρτώ Γκανούρη έχω αποδόσει θεατρικά κείμενα αρχαίας ελληνικής τραγωδίας (Σοφοκλή, Ευρυπίδη, Αισχύλο) και παγκόσμιου ρεπερτορίου σε συγγραφείς όπως Μολιέρος, Μπουλγκάκοφ και Μπέκετ. Παράλληλα, συμμετέχω ως ηθοποιός σε όλες τις παραστάσεις. Εργάζομαι ως δασκάλα νοηματικής στην Σχολή Νοηματικής Γλώσσας ΚΕΤ.
Πώς προέκυψε η ομάδα, ποιος ήταν ο στόχος, νιώθετε πως έχει επιτευχθεί;
ΟΛΓΑ ΔΑΛΕΚΟΥ: Από μικρή είχα το μικρόβιο της ηθοποιού και της θεατρικής σκηνής. Έτσι, η ομάδα προέκυψε όταν ήμουν φοιτήτρια στο ΤΕΙ Αθηνών και είχα την εκπαιδευόμενη διερμηνέα Γιούλη Τσαγκαράκη που είναι ηθοποιός. Μετά από πολλές σκέψεις και συζητήσεις, ιδρύθηκε η Θεατρική Ομάδα Κωφών “Τρελά Χρώματα”, η οποία μετράει πια πολλές παραγωγές, συμμετοχές σε φεστιβάλ, παρουσιάσεις και εισηγήσεις σε ημερίδες, ομιλίες, δράσεις, σεμινάρια και φυσικά παραστάσεις. Ο στόχος της ομάδας είναι η δημιουργία δίλγωσσων καινοτόμων παραστάσεων, μέσα από τη διάδοση της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας.
Η αγάπη μας για την τέχνη της υποκριτικής και του θεάτρου με μοναδικό σκοπό να τη μεταδώσουμε στον θεατή, να τον αφυπνίσουμε ψυχικά, πνευματικά και συναισθηματικά και να κατορθώσουμε να ενώσουμε τους δυο κόσμους κωφών-ομιλούντων με πολλαπλούς τρόπους επικοινωνίας. Αν το πετύχαμε, θα φανεί στα επόμενα χρόνια!
Πείτε μας λίγα λόγια σχετικά με το νόμο περί αρτιμέλειας στο θέατρο.
ΟΛΓΑ ΔΑΛΕΚΟΥ: Το 2019 καταργήθηκε ο νόμος περί αρτιμέλειας και μπορούν όλοι πλέον να σπουδάσουν κανονικά. Ωστόσο, ακόμη δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές και ο εξοπλισμός, για να συμβεί κάτι τέτοιο. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ούτε εξειδικευμένοι καθηγητές που να γνωρίζουν ανάλογα θέματα περί αναπηρίας και τέχνης.
Για όλους αυτούς τους λόγους, πρέπει να γίνουν αρκετά βήματα ακόμη για να μπορούμε μα μιλάμε για έννοιες όπως, προσβασιμότητα και συμπερίληψη.
ΕΛΛΗ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (ομιλούσα ηθοποιός-σκηνοθέτης):
Είμαι υποψήφια διδάκτωρ στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Κάλων Τεχνών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ). Απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (Κ.Θ.Β.Ε) (2004), του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Κάλων Τεχνών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ) (2011), του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Ανθρωπολογία του Χορού-Λαογραφία της Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου (Ε.Κ.Π.Α) και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Κέντρου Έρευνας και Πρακτικών Εφαρμογών Αρχαίου Ελληνικού Δράματος «Δεσμοί» (2011).
Εργάζομαι ως ηθοποιός από το 2004 στο θέατρο και έχω συνεργαστεί με διάφορους πολιτιστικούς οργανισμούς. Επίσης, εργάζομαι ως θεατρολόγος, ενώ έχω κάνει διάφορες εισηγήσεις σε συνέδρια και πανεπιστήμια. Έχω σκηνοθετήσει διάφορα θεατρικά έργα στην Αττική, αλλά και στην περιφέρεια.
Είμαι υπεύθυνη της Θεατρικής Ομάδας Κωφών «Τρελά Χρώματα» από το 2011, όπου παράλληλα ερμηνεύω και σκηνοθετώ όλες τις παραγωγές. Εμείς οι ηθοποιοί επιδιώκουμε να αισθάνομαστε σαν αιώνιοι έφηβοι, για να μην πω καλύτερα παιδιά. Η παιδικότητα και η ανησυχία μας να ανακαλύψουμε νέους θησαυρούς στα σεντούκια των θεατρικών έργων, είναι αυτά που κρατούν ζωντανή την τέχνη μας, και την χαρά να μπορούμε να λέμε “πάω να παίξω”, αντί του πάω να δουλέψω.
Ποια είναι τα κριτήρια επιλογής έργων;
ΕΛΛΗ ΜΕΡΚΟΥΡΗ: H Θεατρική Ομάδα Κωφών «Τρελά Χρώματα» αποτελεί μια σύμπραξη κωφών και ομιλούντων ηθοποιών. Δημιουργούμε δίγλωσσες καινοτόμες παραστάσεις με μια ιδιαίτερη προσέγγιση, η οποία μέσα από μια συστηματική ενασχόληση με την θεατρική δράση, έχει αναδείξει νέους κώδικες στην υποκριτική έκφραση, αξιοποιώντας με ανανεωτική ματιά την νοηματική γλώσσα, παράλληλα με την φωνητική ερμηνεία, τις αρχές του αυτοσχεδιασμού και τις τεχνικές του σωματικού θεάτρου. Όλα αυτά τα χρόνια, επιθυμούσα οι επιλογές των έργων να είναι τελείως διαφορετικές αναμεταξύ τους και να έχουν ποικιλομορφία.
Έτσι, η ομάδα έχει ερμηνεύσει έργα παγκόσμιου ρεπερτορίου με συγγραφείς, όπως ο Μολιέρος, ο Μπέκετ και ο Μπουλγκάκοφ, αλλά και κλασικούς ποιητές όπως Σοφοκλής, Αισχύλος και Ευριπίδης σε αρχαίο δράμα. Όσον αφορά τη σκηνική δράση, πραγματοποιείται συνδυάζοντας κάθε φορά διαφορετικά είδη θεάτρου ή και εναλλακτικών μορφών τέχνης, εξαρτάται κάθε φορά από την περίσταση. Έτσι, μπορεί να γίνεται με τη χρήση σωματικού θεάτρου, παντομίμας, Visual Vernacular, Body Music, σύγχρονου χορού, συμβολικών χειρομορφών (mudras) ασιατικών παραδόσεων ή ινδικού κλασικού χορού Bharat Natyam. Οι κωφοί και ομιλούντες καλλιτέχνες έχουν συνδυαστεί από κοινού στη χρήση κρουστών μουσικών οργάνων μέχρι και σε προεκτάσεις του παραδοσιακού ιαπωνικού Θεαάτρου Νο και Καμπούκι.
Τον τελευταίο χρόνο, επειδή επιτέλους ακούστηκαν αλήθειες που κανείς δεν μιλούσε γι’ αυτές, η επιλογή του έργου «Το Υπουργείο της Υπέρτατης Ευτυχίας» συνδέθηκε με όλα αυτά που συμβαίνουν επί των ημερών μας και αφορούν κάθε άτομο και κάθε κοινωνία. Ο κεντρικός του άξονας είναι το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ζήσει με όποιο τρόπο εκείνος έχει επιλέξει, το αναφαίρετο δικαίωμα να διαχειρίζεται το σώμα του, όπως το επιθυμεί, χωρίς καταπίεση και βία. Το δικαίωμα στην ελευθερία και στην ανεξαρτησία του ατόμου, το δικαίωμα στη διαφορετικότητα του καθενός.
Στις παραστάσεις σας οι ρόλοι χωρίζονται ισάξια, πώς το έχετε πετύχει αυτό;
ΕΛΛΗ ΜΕΡΚΟΥΡΗ: Κάθε παράσταση αποτελεί ένα συλλογικό καλλιτεχνικό έργο και ένα ξεχωριστό θέαμα που απευθύνεται τόσο σε κωφούς, όσο και ακούοντες θεατές και δημιουργεί την αίσθηση μίας πρωτόγνωρης θεατρικής εμπειρίας. Δεν μπορώ να σας περιγράψω το συναίσθημα των θεατών, όταν “ακούν” με την ψυχή τους έναν κωφό καλλιτέχνη ή έναν ομιλών να εκφράζεται επί σκηνής με τη γλώσσα των κωφών. Ακόμη και για εμάς, που το βιώνουμε όλοι μαζί επάνω στη σκηνή, αποτελεί μοναδική εμπειρία.
Για τους παραπάνω λόγους, δεν θα μπορούσαμε παρά να βασιζόμαστε και να στηριζόμαστε σε ένα ισάξιο σύστημα με ισορροπία και ίση μεταχείριση, όπου στον καθένα από εμάς, δίνεται η δυνατότητα να εκφράσει τα πολύπλευρα ταλέντα του επί σκηνής και την ξεχωριστή ποικιλία του εαυτού του. Ο τρόπος σύμφωνα με τον οποίο αποδίδονται και ερμηνεύονται οι ρόλοι αποτελεί σίγουρα κάθε φορά ένα ιδιαίτερο εγχείρημα, καθώς επιδιώκω η επιλογές μου να είναι πολυσύνθετες.
Έτσι, για παράδειγμα άλλη φορά μπορεί να ερμηνεύουμε τον ίδιο ρόλο σε διαφορετική ηλικία ή να αποδίδουμε έναν ρόλο σε δισυπόστατη διάσταση ή να αλλάζουμε ρόλους και χαρακτήρες με καταιγιστικό ρυθμό και με ανάλογες εναλλαγές της γλώσσας νοηματικής και ομιλουμένης. Όλο αυτό, αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρόκληση!
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
ΕΛΛΗ ΜΕΡΚΟΥΡΗ: Υπάρχουν σκέψεις και σχέδια για διάφορα πράγματα. Έχουμε σκοπό, αν είναι εφικτό να πραγματοποιήσουμε έναν δεύτερο κύκλο παραστάσεων με «Το Υπουργείο της Υπέρτατης Ευτυχίας» της Αρουντάτι Ρόϊ. Ξεκινάμε με μεγάλη χαρά τον Σεπτέμβριο στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ένα θέατρο που το αγαπάμε και μας φιλοξενεί για τρίτη φορά! Παρουσιάσαμε ήδη μια θεατρική performance στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων σε συνεργασία με το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου, για την ιστορία του ιδρυτή του εργοστασίου και την ανάλογη ιστορία του φωτός στην Αθήνα, εξού και το όνομα «Κυρίες Portatif» που παρουσιάστηκε με αφορμή και την παγκόσμια ημέρα θεάτρου. Και ξεκινάμε τις πρόβες για τη καινούργια παραγωγή.
ΤΣΑΜΠΙΚΑ ΦΕΣΑΚΗ (ομιλούσα ηθοποιός): Απόφοιτος του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (Κ.Θ.Β.Ε) και του Τμήματος Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Από το 2005 εργάζομαι ως ηθοποιός κυρίως στο θέατρο, ενώ έχω κάποιες συμμετοχές στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Έχω συμμετάσχει με παραστάσεις με θεατρικές ομάδες σε φεστιβάλ στο εξωτερικό (Γερμανία, Δανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Τουρκία). Με την Θεατρική Ομάδα Κωφών “Τρελά Χρώματα” συνεργάζομαι από το 2018. Παράλληλα, παραδίδω μαθήματα ως πιστοποιημένη δασκάλα hatha και vinyasa yoga.
Ποιο έργο αποτέλεσε τη πιο δυνατή σας εμπειρία;
Κάθε μία από τις παραστάσεις μας ήταν και μία ξεχωριστή εμπειρία. Είναι δύσκολο να διαλέξεις κάποιο από τα “παιδιά” σου. Αν πρέπει να διαλέξω όμως το ” Περιμένοντας το Γκοντό ” του Σάμιουελ Μπέκετ με το παράδοξο και το παράλογο που φέρει, το παράδοξο και το παράλογο της ζωής και της ύπαρξης μας, τελικά νιώθω να με συγκινεί και να με προβληματίζει βαθιά. Είναι μία διαδικασία που ξεκίνησε και παραμένει ανοιχτή “περιμένοντας” να ξαναβρεθούμε.
Μιλήστε μας γι’ αυτή την επιλογή. Θεωρείτε ότι αποτελεί μια στάση ζωής;
ΤΣΑΜΠΙΚΑ ΦΕΣΑΚΗ: Η επικοινωνία είναι το ζητούμενο, όπου άλλοτε μπορεί να αποτελεί τον μεγαλύτερο σκόπελο που έχουμε, έτσι ώστε να υπερβούμε μέσα από τη διαδικασία της μετάφρασης, αλλά και των πρακτικών δυσκολιών, και άλλοτε είναι πραγματική ευλογία και χάρισμα, γιατί έχουν βρεθεί κοινοί κώδικες και σημεία αναφοράς που ούτε τα φανταζόμασταν. Μέσα σε όλα αυτά, ζητήματα, όπως η ενσυναίσθηση παίρνουν τη θέση που τους αξίζει. Προσπαθώ να καλλιεργήσω την ενσυναίσθηση πρώτα στον εαυτό μου, όχι μονάχα ως καλλιτέχνης, αλλά και ως άνθρωπος. Προσπαθώ να αποδεχτώ και να σταθώ δίπλα σε κάθετι διαφορετικό. Αυτό είναι μια επιλογή, μια στάση και σίγουρα ένας τρόπος ζωής.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΚΚΟΥ (κωφή ηθοποιός): Είμαι από την Κύπρο. Τελειόφοιτος του Τμήματος Μαθηματικού του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Ε.Κ.Π.Α.). Εργάζομαι ως ηθοποιός στην Θεατρική Ομάδα Κωφών “Τρελά Χρώματα” από το 2011 και έχω συμμετάσχει ως ηθοποιός από το 2009 σε όλες τις παραστάσεις της ομάδας. Παράλληλα, ασχολούμαι με κάτι που αγαπώ πολύ σε σχέση με τα ζωάκια, είμαι Keeper, που σημαίνει ότι φροντίζω για την φιλοξενία του σκύλου και της γάτας, όταν ο ιδιοκτήτης του πρέπει να λείψει.
Ποιο έργο αποτέλεσε τη πιο δυνατή σας εμπειρία;
ΜΑΡΙΑ ΡΙΚΚΟΥ: Δύσκολο να διαλέξω ένα εργο για την εμπειρία μου, γι’ αυτό θα πω δυο έργα μέχρι σήμερα και αυτά είναι οι “Τρωάδες” του Ευριπίδη και “Το Υπουργείο της Υπέρτατης Ευτυχίας” της Αρουντάτι Ροϊ. Στις “Τρωάδες” είμασταν μια μεγάλη ομάδα με δέκα κωφούς και ομιλούντες ηθοποιούς και δυο μουσικούς επί σκηνής. Δουλέψαμε με αυτοσχεδιασμούς, υποκριτική σε συνεργασία κωφού-ομιλούντα ηθοποιού, φυσικά τον σωστό ρυθμό ταυτόχρονα της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας και της καθομιλουμένης.
Επίσης, παίξαμε κρουστά μουσικά όργανα μαζί με τους ακούοντες στα χορικά, φανταστείτε… όλοι πιστεύουν ότι ένας κωφός που δεν ακούει, δεν μπορεί να καταλάβει τη μουσική εξαιτίας της έλλειψης της ακοής! Όχι, κάνουν λάθος! Εμείς καταλαβαίνουμε μέσω του κραδασμού της γης και του σώματος και εμείς μπορούμε να δείξουμε τη μουσική με τον δικό μας κώδικα/τρόπο. Όταν τέλειωσαν οι παραστάσεις, νιώθω ότι εμείς εισπράξαμε μια σπουδαία εμπειρία.
Όταν διάβαζα το βιβλίο “Το Υπουργείο της Υπέρτατης Ευτυχίας” με πονούσε πολύ η καρδιά μου. Αυτό το έργο είναι από τη Ινδία, αναφέρεται στον ρατσισμό, τον αντιφασισμό, είναι τόσο πολιτικό, στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, στη θρησκεία και τόσα άλλα. Νιώθω ότι το βιβλίο/έργο αναφέρεται σχεδόν στην ίδια κατάσταση με την Ελλάδα. Σ’ αυτό το έργο, αισθάνομαι ότι άνοιξε το μυαλό μου, έτσι ώστε να καταλάβω και να δέχομαι τον κάθε ανθρωπο με τα δικαίωματά του, τη διεκδίκηση, την ταυτότητά του. Επίσης, έμαθα τόσα πολλά για την κουλτούρα της Ινδίας, τον ινδικό κλασικό χορό Bharat Natyam, τα mudras και νιώθω ότι ταξίδεψα μέχρι την Ινδία.
Έχετε συναντήσει άλλες αντίστοιχες ομάδες στο εξωτερικό;
ΜΑΡΙΑ ΡΙΚΚΟΥ: Το 2019 η ομάδα συμμετείχε με ομιλία της παρουσιάζοντας την καλλιτεχνική της πορεία στο συνέδριο Audience Blending by Arts (ABBA) Innovative Bilingual Theatre for deaf and hearing actors, European Economic and Social Committee, που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες με τη συμμετοχή δέκα ανάλογων ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών σχημάτων. Η ευρωπαϊκή συνάντηση που είχαμε με αντίστοιχες ομάδες άλλων χωρών ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Γνωρίσαμε πολλούς καλλιτέχνες με διαφορετικά ταλέντα όσον αφορά το χορό, το θέατρο, τη μουσική. Αλλά είχαμε κοινή φιλοσοφία σχετικά με τα ζητήματα της τέχνης. Μιλήσαμε για μεθόδους, για το πώς μπορούν να συνεργαστούν ένας κωφός με έναν ακούοντα ηθοποιό, παρουσιάσαμε ο καθένας τον τρόπο δουλειάς του και βιώσαμε μια διαφορετική ενδιαφέρουσα εμπειρία. Δεν θα ξεχάσω τη παρουσίαση μας, όταν δείξαμε το βίντεο με ένα χορικό από την αρχαία τραγωδία, με τους κωφούς και ομιλούντες καλλιτέχνες επί σκηνής και τη ζωντανή μουσική που συμπορευόμασταν μαζί της, με τι θαυμασμό κοιτούσαν και με τι τρόπο χειροκρότησαν όλες οι ομάδες. Ήταν μοναδική στιγμή.
ΜΥΡΤΩ ΓΚΑΝΟΥΡΗ (διερμηνέας Ε.Ν.Γ): Σπούδασα Ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Διερμηνέας Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας (Ε.Ν.Γ) από το 2009. Έχω συνεργαστεί με σημαντικούς φορείς και οργανισμούς κάνοντας προσβάσιμες τις ομιλίες και εκδηλώσεις τους,. Έχω συνεργαστεί σε τηλεοπτικές παραγωγές και σε ειδικά δελτίά ειδήσεων στη Νοηματική, ως παρουσιάστρια – διερμηνέας. Είμαι επίσημη συνεργάτης – διερμηνέας της Θεατρικής Ομάδας Κωφών “Τρελά Χρώματα” με την οποία και έχω συμμετοχές με παραστάσεις.
Η διαδικασία της απόδοσης του έργου πόσο δύσκολη διαδικασία είναι και κατά πόσο επηρεάζει την επιλογή του έργου;
ΜΥΡΤΩ ΓΚΑΝΟΥΡΗ: Η διαδικασία απόδοσης του εκάστοτε έργου στην νοηματική γλώσσα είναι μια μακρά, δύσκολη και πολύ δημιουργική διαδικασία! Είμαστε δύο άνθρωποι που έχουμε αναλάβει τη δουλειά, μια κωφή και μια ακούουσα διερμηνέας, δηλαδή εγώ. Έχουμε να κινηθούμε ανάμεσα σε δύο εντελώς διαφορετικές γλώσσες, τη νοηματική και τα ελληνικά, οπότε θεωρήσαμε ιδανικό να συνεργαστούμε δυο άνθρωποι που μιλάνε και τις δύο γλώσσες και που ο καθένας έχει τη μία από αυτές ως πρώτη του γλώσσα. Θα πρέπει μα καταλάβετε ότι η δομή των δύο γλωσσών είναι εντελώς διαφορετική καθώς η νοηματική είναι μια οπτική γλώσσα ενώ τα ελληνικά μια ακουστική γλώσσα. Παίρνοντας λοιπόν κείμενα γραμμένα αποκλειστικά για προφορικές/ακουστικές γλώσσες, καλούμαστε να τα αποδώσουμε σε μια γλώσσα με άλλους κανόνες και νόρμες, άλλη δομή και εντελώς διαφορετική μορφή.
Οι συζητήσεις είναι πολύωρες προκειμένου να καταλήξουμε στην καλύτερη δυνατή επιλογή νοημάτων (λέξεων της νοηματικής) που θα αποδώσουν τόσο το νόημα όσο και το ύφος του κειμένου. Κινούμαστε ανάμεσα σε δυο κουλτούρες και προσπαθούμε πάντα να τις σεβαστούμε και τις δυο ισότιμα. Όσο πιο λυρικό είναι το κείμενο όπως αντιλαμβάνεστε, τόσο πιο δύσκολη και η απόδοση του καθώς η προσπάθεια και ο στόχος είναι να μην χαθεί αυτός ο λυρισμός αλλά ταυτόχρονα να μην “χαθεί” η νοηματική. Με τη βοήθεια της σκηνοθέτιδας μας, γίνεται πάντα μια προετοιμασία εξοικείωσης αρχικά με το έργο και το κείμενο και στη συνέχεια ξεκινάει η δουλειά!!
Είναι ώρες πολύ όμορφες και δημιουργικές που εμένα προσωπικά με βοηθούν να γίνομαι καλύτερη στην καθημερινή μου εργασία. Αξίζει να αναφέρω ότι τις περισσότερες φορές το “κείμενο” που παραδίδουμε στους ηθοποιούς, όταν ζωντανεύει στις πρόβες, και συνδυάζεται με την εικόνα και τις κινήσεις, χρειάζεται αλλαγές. Είναι λοιπόν μια ζωντανή και διαρκής διαδικασία και γι αυτό πρέπει να πω ότι ευχαριστώ την ομάδα για την υπομονή και την κατανόηση που δείχνει!!
Οι παραστάσεις σας απευθύνονται τόσο σε ακούοντες, όσο και σε κωφούς/βαρήκοους θεατές. Με ποιο τρόπο το κατορθώνεται αυτό; Και αν πιστεύετε ότι το ελληνικό θέατρο είναι ικανό να στηρίξει ανάλογες προσπάθειες σαν τη δική σας;
ΜΥΡΤΩ ΓΚΑΝΟΥΡΗ: Χρησιμοποιούμε τη νοηματική γλώσσα μαζί με την καθομιλούμενη. Αυτόματα λοιπόν απευθυνόμαστε σε ένα ευρύ κοινό. Από τη πλευρά μας, αποτελούσε πάντοτε προτεραιότητα να καταφέρουμε να κάνουμε τις παραστάσεις μας προσβάσιμες, στόχος ο οποίος επετεύχθη. Στις παραστάσεις μας πλέον υπάρχει και τιτλισμός. Δυστυχώς, το ελληνικό θέατρο δεν είναι σε θέση ακόμη να στηρίξει τέτοιες προσπάθειες. Υπάρχει παντελής έλλειψη γνώσης στα ζητήματα περί αναπηρίας, πόσο μάλλον σε σχέση με την τέχνη. Το φαινόμενο ισχύει για όλους τους τομείς. Δεν ασχολούνται με τις έννοιες της προσβασιμότητας και της συμπερίληψης. Άγνωστες λέξεις στο ελληνικό λεξιλόγιο.
Θεατρική Ομάδα Κωφών “Τρελά Χρώματα”
Η Θεατρική Ομάδα Κωφών “Τρελά Χρώματα” δημιουργήθηκε το 2009 από κωφά-βαρήκοα άτομα. Η Ομάδα αποτελεί πλέον μια σύμπραξη κωφών και ομιλούντων καλλιτεχνών που επιχειρεί – μέσα από μια συστηματική ενασχόληση με την θεατρική δράση – να αναδείξει νέους κώδικες στην υποκριτική έκφραση και την θεατρική φόρμα, αξιοποιώντας με ανανεωτική ματιά, την νοηματική γλώσσα παράλληλα με την φωνητική ερμηνεία, τις αρχές του αυτοσχεδιασμού και τις τεχνικές του σωματικού θεάτρου. Έχει συνεργαστεί με σημαντικά πολιτιστικα ιδρύματα. Ενδεικτικά: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ρούμελης, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Κ.Θ.Β.Ε), Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Τράπεζας Πειραιώς, Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου – Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, ενώ έχει παρουσιάσει παραστάσεις στο θέατρο της Αρχαίας Ολυμπίας, στους Δελφούς, στο Θεσσαλικό Θέατρο κ.ά. Έχει τελέσει υπό την αιγίδα του Ομίλου της UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος και της Πρεσβείας της Ιαπωνίας στην Ελλάδα – Embassy of Japan in Greece, ενώ έχει επιχορηγηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού τρεις φορές.
Facebook (σελίδα) : https://www.facebook.com/TheatricalGroupofDeafCrazyColors
Facebook (γκρουπ): https://www.facebook.com/groups/171594649596850
Υπεύθυνη Ομάδας: Έλλη Μερκούρη