Η ομάδα Νοσταλγία παρουσιάζει στο Rabbithole το Αβυσσαλέο Κτήνος του Τζακ Λόντον, σε μετάφραση, θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία του Γιώργου Σίμωνα.
Λίγα λόγια για το έργο:
Μέσα δεκαετίας του ’80, στο Ρίνο, στην Πολιτεία της Νεβάδα. Ένας νεαρός πυγμάχος έχει αναδειχτεί σε απόλυτο φαβορί κατατροπώνοντας τον έναν αντίπαλο μετά τον άλλον. Γύρω του ένας σφιχτός κλοιός από ανθρώπους, μια ομάδα-δημιούργημα του μέντορα και προσωπικού του manager. Η έλευση δύο διαφορετικών ξένων στην περιοχή τους ξεσκεπάζει τον μηχανισμό με τον οποίο λειτουργούσαν για χρόνια και απειλεί την ασφάλειά τους. Μια σκηνική μάχη άνευ όρων με φόντο την κατακερματισμένη Αμερική των ’80s, ένας εμφύλιος πόλεμος στον κόσμο της υποκουλτούρας και της παρανομίας για την ανάδειξη της αλήθειας και της αξιοκρατίας.
Θα ήθελα αρχικά να μιλήσω για το υποκριτικό κομμάτι . Οι ηθοποιοί, όλοι ανεξαιρέτως, δημιούργησαν τον κατάλληλο ρυθμό που απαιτούσε το συγκεκριμένο έργο από την αρχή μέχρι το τέλος. Οι απαιτήσεις του κειμένου πολλές, μιας και εμπεριέχει τόσο κωμικά στοιχεία όσο και δραματικά. Αλλά το αποκορύφωμα έρχεται τις στιγμές των αγώνων πάλης που διεξάγονται επί σκηνής. Τέλειος ρυθμός, ένταση και αριστοτεχνικό “σβήσιμο” για να μας βάλουν και πάλι στην ροη της ιστορίας.
Όσον αφορά την σκηνοθεσία τώρα. Είναι αρκετά δύσκολο να δημιουργήσεις μια εικόνα στο θέατρο 360 μοιρών. Μια παράσταση όμως που έχει φτιαχτεί στο στυλ κινηματογράφου, όπως η συγκεκριμένη, το απαιτεί. Η εικόνα μεταφέρεται από την μια πλευρά στην άλλη χωρίς να σε πετάξει εκτός ροής και διατηρώντας την σταθερότητα του θεατή στην πλοκή. Τέλος, κάποιος ίσως θα μπορούσε να πει ότι δεν εμβάθυνε στο 100% στους χαρακτήρες. Εδώ επιλέγεται ένα πάρα πολύ έξυπνο σκηνοθετικό τρικ. Σε αφήνει να δημιουργήσεις εσύ μια εικόνα για τον κάθε χαρακτήρα. Με λίγα λόγια δεν είναι ο τρόπος που έχουμε συνηθίσει, δηλαδή της “μασημένης τροφής” απέναντι στο θεατή, αλλά σε κάνει να προβληματιστείς με τους ήρωες.
Αυτό όμως το οποίο ξεχώρισα ήταν η σκηνογραφία. Ένα μπαρ, ένα κατάστημα χαλιών, ένα γυμναστήριο που απαρτιζόταν από το ρινγκ αγώνων αλλά και το γραφείο, χώρεσαν επί σκηνής. Και όχι μόνο αυτό αλλά δημιουργήθηκαν με τέτοιο τρόπο που καταφέρνουν και να μην σε αποπροσανατολίζουν από την δράση (εδώ έπαιξε ρόλο και ο φωτισμός) και να μην σε πνίγουν λόγο του μεγέθους τους και να είναι απολύτως πιστά με την εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία. Εξίσου ιδιαίτερη και η ζωντανή μουσική.
Αυτό που κάνει η ομάδα Νοσταλγία στο Rabbithole είναι κάτι μοναδικό. Και θα μπορούσα να γράψω σελίδες και σελίδες για αυτό. Όμως δεν θα σας κουράσω άλλο! Να πάτε να το δείτε και να είστε σίγουροι ότι θα το απολαύσετε.
Παντελής Χατζηιωάννου
https://www.viva.gr/tickets/theater/festivalavyssaleo-ktinos/