Κοντά μια εικοσαετία κοντεύει να περάσει από την στιγμή που ο Γιάννης Τσίρος κυκλοφόρησε το βίβλιο του Αξύριστα Πηγούνια. Ένα βιβλίο που του χάρισε το Α’ βραβείο Νέου Συγγραφέα το 2004 από το Υπουργείου Πολιτισμού.

Δεκαπέντε χρόνια από το πρώτο ανέβασμα του, στο θέατρο ΠΟΡΤΑ, για δυο σεζόν με τους Ιεροκλή Μιχαηλίδη, Γεράσιμο Σκιαδαρέση, Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο και Λαμπρινή Αγγελίδου.

Τόσα χρόνια και το έργο αποτυπώνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο το πως λειτουργεί ο άνθρωπος σύμφωνα με τις ορμές του, τις προκαταλήψεις του και τα στερεότυπα που δημιουργούν αυτό που είναι.

Σήμερα το έργο ανεβαίνει ξανά στο Θέατρο Μικρό Χορν με τους Γιώργο Πυρπασόπουλο, Ηλία Βαλάση, Στέλιο Δημόπουλο και Μαρία Νεφέλη Δούκα.

Το έργο έχει να κάνει με τρεις άντρες, υπάλληλοι ενός νοσοκομείου, εργάζονται καθημερινά στην υπηρεσία τους στην υπόγεια πτέρυγα. Στο νεκροτομείο. Δέχονται καθημερινά ανθρώπους που δεν κατάφεραν να επιζήσουν και προσωρινά ταξινομούν, φροντίζουν και τους φυλάνε μέχρι το πέρας τον διαδικαστικών. Μια ρουτίνα γεμάτη τυπικές διαδικασίες. Μια καθημερινότητα στον αυτόματο.

Μέχρι που εμφανίζεται μπροστά τους το άψυχο κορμί μιας γυναίκας που όλοι τους την ξέρουν και αυτό περιπλέκει τα πράγματα, μιας και τα μυστικά που θα αποκαλυφθούν πρόκειται να αλλάξουν μια για πάντα τους ίδιους αλλά και την καθημερινότητα τους.

Μέσα σε δύο ώρες το έργο θίγει την ανθρώπινη εκμετάλλευση, την κατάσταση με τους μετανάστες, τον σεξισμό που βιώνει μια γυναίκα καθημερινά αλλά και την οικονομική ανισότητα και τις σχέσεις εξουσίας που καταδυναστεύουν τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Το έργο είναι απόλυτα σημερινό όπως ήταν και πριν δυο δεκαετίες, ίσως όλα αυτά μας απασχολούν ακόμα πιο πολύ σήμερα.

Ο Γιώργος Παλούμπης που εντυπωσίασε με τον Χαρτοπόλεμο το 2019, σκηνοθετεί μια παράσταση με έντονα τα στοιχεία θρίλερ, αυτής της αμείωτης έντασης που νιώθει ο θεατής όταν οι ισορροπίες πρόκειται να διαρραγούν και οι πρωταγωνιστές θα κληθούν να αντιμετωπίσουν καταστάσεις εκτός εαυτού. Τα σκηνικά/κοστούμια της Ν. Παπαστεργίου δένουν άρτια με την σκέψη του σκηνοθέτη πάνω στο έργο και δίνουν μια αίσθηση κινηματογραφικού Fincher σε θεατρική παράσταση.

Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος ίσως είναι ένας υποτιμημένος θεατρικός ηθοποιός από την μεγάλη μερίδα του κοινού. Με συνεχή παρουσιά στο θεατρικό σανίδι και με κάθε φορά άρτιες ερμηνείες αποτελεί πια μια σταθερή δύναμη που δεν απογοητεύει τις απαιτήσεις του θεατή ούτε στο ελάχιστο. Η ήπια ερμηνευτική οδός που επιλέγει κάθε φορά για να προσεγγίσει έναν ρόλο θυμίζει την αντίστοιχη του Tom Hanks που κερδίζει το κοινό χωρίς υπερβολές παρά να αφήνει το σώμα του να είναι σκεύος του ρόλου. Κάπως έτσι και ο Πυρπασόπουλος χωρίς πολλά πολλά είναι κάθε φορά καλύτερος από την προηγούμενη. Συν αξίζει να αναφέρουμε ότι το τελευταίο διάστημα αργά και σταθερά χτίζει μια κινηματογραφική παρουσία αξιώσεων.

Την ίδια ώρα ο Ηλίας Βαλάσης προκαλεί δυο σκέψεις. Είτε ο ρόλος είναι τόσο κοντά σε αυτό που είναι ο ίδιος στην πραγματική του ζωή άρα επί σκηνής δεν δυσκολεύεται αρκετά μιας και δίνει κομμάτια από αυτό που είναι ο ίδιος, είτε μιλάμε για έναν πραγματικά πολύ καλό ηθοποιό που δεν του έχει δοθεί ο χρόνος αλλά και οι ρόλοι για να γίνει ευρέως γνωστό. Ο πρώτος νικητής του reality επιβιώσης στην χώρα μας, σε αυτή την παράσταση είναι μια παρουσία που δεν πρέπει να χάσεις.

Τα Αξύριστα Πηγούνια θα ερεθίσουν και θα προκαλέσουν μια σωρεία συναισθημάτων ανάλογα με το πως αντιλαμβάνεται ο καθένας μας τα πράγματα μέσα από την ίδια του την προσωπικότητα. Σίγουρα δεν θα σε αφήσουν ασυγκίνητο γιατί το θέμα της παράστασης σε φέρνει αντιμέτωπο με τον ίδιο σου τον καθρέφτη και με το πως λειτουργείς εσύ μέσα στην κοινωνία που καλείσαι να ζεις μια ρουτίνα στο αυτόματο.

Χρήστος Βασιλακόπουλος

https://www.viva.gr/tickets/theater/mikro-horn/aksyrista-pigounia/