«Οι πίνακές μου δεν σημαίνουν κάτι, επειδή και το μυστήριο δεν σημαίνει κάτι – είναι απλά άγνωστο». Μα τόσο θελκτικό, θα προσθέσω εγώ στα λόγια του Rene Magritte.
Ο γνωστός Βέλγος ζωγράφος, σουρεαλιστής καλλιτέχνης με επιρροές από το ρεύμα του ντανταϊσμού, έχει αφήσει παρακαταθήκη έργα εμποτισμένα από το ασυνείδητο, με ασαφείς κι ονειρικές εικόνες. Εικόνες που συνδυάζουν ασύμβατα μεταξύ τους αντικείμενα ή σκηνικά και αφήνουν την ερμηνεία στη φαντασία του θεατή.
Οι εραστές, ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους πίνακές του, εμφανίζει ένα ζευγάρι να ανταλλάσσει ένα φιλί με τα πρόσωπα τους καλυμμένα με πανί, ένας πίνακας που επιδέχεται πολλές ερμηνείες και μας δημιουργεί ασυναίσθητα την ανάγκη να καλύψουμε αυτό το γνωστικό κενό. Τα πρόσωπα αποκτούν τη μορφή που εμείς τους αποδίδουμε και η προσοχή μας αποκλίνει από την προσωποκεντρική εστίαση.
Μια ιδιοφυή σύλληψη που χρησιμοποίησε και η ομάδα New_ton Company σε σκηνοθεσία Νάντιας Παλαιολόγου, στην performance Four No Reason, στο θέατρο Άλφα.
Με έναυσμα τα έργα του Rene Magritte και τη ζωή του, οι χορευτές δημιουργούν μια αλληλουχία εικόνων, κινήσεων και στατικότητας παίζοντας με τις μορφές και τα νοήματα. Στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης, σαν άλλοι εραστές, εμφανίζονται με καλυμμένα τα πρόσωπα και οι κινήσεις των σωμάτων τους αποκτούν άλλη διάσταση, κλέβουν την παράσταση από οποιοδήποτε άλλο ερέθισμα και ωθούν το βλέμμα μας να ακολουθεί νοερά τα άκρα τους. Κινούνται ρυθμικά ή αποδιοργανωμένα, ομαδικά ή κατά μόνας, υπηρετώντας σκοπούς, ρόλους ή την αισθητική απόλαυση.
Τα μήλα και τα καπέλα που έχουν την τιμητική τους στους πίνακες του Magritte γίνονται κι εδώ εργαλεία συμβολισμού, δίνουν νόημα ή το αποκτούν στη χρήση τους. Ο φωτισμός και η μουσική,
έρχονται να επιτείνουν μια δράση ή να αποσιωπήσουν μια άλλη, ηχητικές αυξομειώσεις και εναλλαγές μεταλλάσσουν το πλαίσιο. Ενώ το εφέ του καπνού, προσδίδει κάτι το απόκοσμο και μεταφυσικό συμπληρώνοντας τις μαγικές συνθέσεις.
Σε ένα αποκορύφωμα τέλους που το σκηνικό αλλάζει οι ασύμβατες μορφές των χορευτών ξενίζουν και συμφιλιώνονται ταυτόχρονα με την ευρύτερη αίσθηση του ονείρου. Ένα χοροθέατρο που δημιουργεί ιστορίες και νοήματα χωρίς να του λείψει ούτε στο ελάχιστο ο λόγος, αποτελεί μια performance άξια θέασης.
Γερονικάκη Κωνστάντια