«Το εγχειρίδιο ενός κλόουν» είναι ένα βιβλίο, όπου κάθε γνήσιος κλόουν ως ρομαντικός, μετατρέπει την σκόνη σε χρυσόσκονη, τάδε έφη και πράττει ο Ηλίας Κουνέλας. Είναι κάποιες παραστάσεις που θέλω να γράψω τόσα για τον ίδιο τον σκηνοθέτη-ηθοποιό κι άλλα τόσα για την παράσταση, ώστε να μπορέσει να ισορροπήσει η απόδοση του έργου και του δημιουργού. Τι να πρώτο πω όμως, για την χαρισματική προσωπικότητα που ακούει στο όνομα Ηλίας Κουνέλας(;). Ο Ηλίας είναι ηθοποιός, ή μήπως είναι γεννημένος κλόουν και όλο αυτό είναι που του δίνει την έμπνευση και το κίνητρο για δημιουργία. Μέσα από τα καθημερινά του «επισκεπτήρια» στα δωμάτια των νοσοκομείων, σε παιδιά που νοσηλεύονται, δίνει το δικό του χρώμα, το χρώμα της δικής του φιλοσοφίας για την ζωή.
Όμως επειδή οι καλλιτέχνες «γεννούν», θα ήταν άδικο να μην σχολιάσω το καινούργιο του δημιούργημα, το «να βγω λιγάκι στον αέρα». Κι έτσι λοιπόν, μεταμορφώνοντας την σκηνή του θεάτρου σε στούντιο ραδιοφωνικής εκπομπής, δίνει το μικρόφωνο σε δύο νέους εκ διαμέτρου αντίθετους να αυτοσχεδιάσουν βάση των δικών του οδηγιών μέσα στο πλαίσιο που εκείνος χάραξε για τους διαλόγους τους. Διάλογοι γεμάτοι ένταση και στόμφο, που βγάζουν την διαφορετικότητα που θέλησε να υπογραμμίσει ο ίδιος ο σκηνοθέτης. Αλήθεια γίνεται να συγκεραστούν μια μαία και ένας νεκροθάφτης; Για σκεφτείτε λίγο…
Θα σας απαντήσουν οι φοβεροί και νέοι ηθοποιοί, η Ιφιγένεια Γρίβα και ο Μπλερίμ Δαμπιράι και θα σας πείσουν πως με λίγο κόπο και υπομονή γίνεται, αρκεί να μην χαθεί το όνειρο. Αυτός που σε χαιρετά πρώτος στην ζωή και αυτός που σε αποχαιρετά τελευταίος, ναι μπορούν να συνυπάρξουν. Πριν από αυτό όμως, μπορούν να ερωτευτούν και να εξισώσουν την διαφορετικότητα τους. Επειδή όμως μιλάμε για παιδιά, εννοούμε εφευρετικότητα που δεν σταματά, πόσο μάλλον όταν γνωρίζονται στο πλατό μιας ραδιοφωνικής εκπομπής. Φροντίζουν την ευαίσθητη δημοσιογράφο και μοναχική γυναίκα, επίσης δυνατή ερμηνεία της Στεφανίας Σαμαρά ως κυρία ‘Βότση’, να την καταστείλουν με την δημιουργικότητα τους με σκοπό να διαφυλάξουν το όνειρό τους. Έτσι λοιπόν δέχονται να παίξουν το παιχνίδι της «κα Βότση», με τους κοινωνικούς κανόνες που το ίδιο το παιχνίδι υπέβαλε και κερδίζουν!!!
Τα παιδιά αρέσκονται στην ανατροπή. Αυτή η ανατρεπτικότητα και η απρόβλεπτη συμπεριφορά τους τα ξεχωρίζει από τους ενήλικες. Κι ας προσπαθούμε να τα πατρονάρουμε. Τα παιδιά έχουν τον δικό τους γνώμονα συναισθηματικής και νοητικής έκφρασης. Οι γνωστικές τους λειτουργίες ενεργοποιούνται κατά βούληση, με μνήμη ελέφαντα’ όπου τίθεται σε λειτουργία πριν καν γεννηθούν.
Και ενώ όλα αυτά διαδραματίζονται στο στούντιο, επί σκηνής, το άγχος των πανελλαδικών εξετάσεων πλανάται στον αέρα και η εκπομπή αφορά την μάλαξη αυτού του άγχους τόσο των γονιών όσο και των ίδιων των παιδιών. Τελικά, σε κάθε διαγωνισμό που συμμετέχουν παιδιά, την δόξα την λαμβάνουν οι γονείς ή τα παιδιά, ή και οι δύο αναλόγως πως μοιράζεται το ποσοστό ελευθερίας σε κάθε οικογενειακό σύστημα…
Για μια ακόμα φορά το αποτέλεσμα της παράστασης του Ηλία Κουνέλα, με τις έκδηλες υπαρξιακές ανησυχίες, σε μια ανατροπή ρόλων, στην εναλλαγή ενηλίκου-ανηλίκου, είναι συγκλονιστικό. Όσο συνταρακτικός ήταν και ο απόηχος του «είμαι θάλασσα χρονών» πέρυσι.
Στην εφηβική σκηνή του θεάτρου Κάρολος Κουν, στην φανταστική στοά του βιβλίου της Πεσμαζόγλου σας περιμένει ο Ηλίας και είσαστε on air! Μιλήστε δυνατά…
Εύγε Ηλία και σε ευχαριστώ για το νόημα που δίνεις στην δική μου οπτική!
Εύγε και στους συνεργάτες σου!
Ηλέκτρα Σιαλμά, MSc
Ψυχοθεραπεύτρια
www.elektrasialma.gr