Ο Δημήτρης Λάλος σκηνοθετεί μια ακόμη απολαυστική παράσταση, για τη φετινή θεατρική σαιζόν. «Ο Άσχημος» παίρνει σάρκα και οστά –και ένα καινούργιο πρόσωπο– πάνω στη σκηνή του θεάτρου Tempus Verum – Εν Αθήναις.
Ένα λιτό σκηνικό, μια πολυθρόνα και μια καρέκλα γραφείου, αρκεί για να φιλοξενήσει την έννοια της ομορφιάς, έτσι όπως την πραγματεύεται το κείμενο του Marius Von Mayenburg. Ο Λέττε είναι ένας πολύ άσχημος άντρας, τόσο που κάνεις δεν φανταζόταν ότι ο ίδιος δεν το ξέρει. Κανείς δεν μπήκε ποτέ στη διαδικασία να του το πει, ούτε καν η ίδια του η γυναίκα. Τι γίνεται όμως όταν του επισημαίνουν ότι είναι άσχημος; Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν το είχε σκεφτεί ποτέ, δεν είχε δει ποτέ έτσι τον εαυτό του. Τον ίδιο, ούτως ή άλλως, πότε δεν τον απασχολούσε η εικόνα του. Ώσπου αυτή στέκεται εμπόδιο στην καριέρα του, και τότε παίρνει την απόφαση να αλλάξει πρόσωπο!
Ο Συμεών Τσακίρης είναι πότε ο διευθυντής του Λέττε και πότε ο ιδιόρρυθμος πλαστικός χειρουργός. Εναλλάσσεται σώμα και ψυχή από τον έναν ρόλο στον άλλο. Μορφάζει αναλόγως, αρθρώνει τα λόγια του με τον κατάλληλο τρόπο, κινείται ως οφείλει… να μην κινείται ο ρόλος. Ο Θανάσης Δόβρης είναι ο Λέττε. Το πριν και το μετά. Είναι ένας άσχημος άντρας, πράος, ο οποίος ποτέ δεν είχε δει τον εαυτό του όπως τον βλέπουν η άλλη.
Εν μια νυκτί η ομορφιά αλλάζει όλη του την ιδιοσυγκρασία, τον τρόπο που κινείται, τον τρόπου που μιλάει, ξαφνικά γίνεται το είδωλο που όλοι χειροκροτούν. Η Βάσω Καβαλιεράτου ισορροπεί εξαίσια ανάμεσα στη γυναίκα του Λέττε και στην 70χρόνη λυσσάρα κυρία. Η ψιλόλιγνη σιλουέτα της μετατρέπεται σε ένα εύπλαστο σώμα που γεμίζει τη σκηνή με τις άψογες κινήσεις και την καταπληκτική ερμηνεία της. Τέλος, ο Μιχαλης Βρεττός είναι ένας ποταπός βοηθός, ένα γρανάζι που χάνεται στη σκιά της ομορφιάς του Λέττε. Με την ίδια ευκολία ενσαρκώνει, εξίσου καλά, και τον γκέι γιός τη 70χρόνης κυρίας.
Ρόλοι καρικατούρες, γκροτέσκο χιούμορ, σώματα που αλλάζουν τόσο γρήγορα, και κωμικές ερμηνείες, όλα σε κάνουν να φοβάσαι ότι θα σε πιάσει νευρικό γέλιο και δεν θα μπορέσεις να σταματήσεις. Ο Δημήτρης Λάλος, μέσα από την εύστοχη σκηνοθετική ματιά του, καταφέρνει να μας μεταφέρει πλήρως την ωμή πραγματικότητα του κειμένου και να τη λειάνει προσεκτικά με χιούμορ. Μεταφέρει όλο αυτόν τον κανιβαλισμό που περιβάλλει την ομορφιά επί σκηνής, με τέτοιο τρόπο ώστε ο θεατής να γελάσει μεν, αλλά και να προβληματιστεί μετά το πέρας της παράστασης για την αλήθεια όσων είδε.
Ωραίος χώρος: τσεκ.
Έξυπνο κείμενο: τσεκ.
Γαμάτη μουσική: τσεκ.
Φοβερή σκηνοθεσία: τσεκ.
Εξαιρετικές ερμηνείες: τσεκ.
Συλβάνα Παπαιωάννου