Είδαμε: Πάρκινγκ | Πάστα Φλώρα

Τι θα έκανες εάν μια μέρα έχανες τη δουλειά σου και αναγκαζόσουν να γυρίσεις στο πατρικό σου; Πόσο θα άντεχες να ζεις μια αρρωστημένη κατάσταση, που εκ των πραγμάτων δημιουργείτε ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας που διαταράσσεται για ακόμα μια φορά η δομή της, αφού υποδέχεται τον τριαντάχρονο άνεργο γιο της;

Το «Πάρκινγκ» είναι ένας αυτοβιογραφικός μονόλογος. Το έργο άπτεται με το θέμα της τύχης, ως εύνοιας αλλά και ως πεπρωμένο. Είναι ένα ταξίδι ζωής, που ξεκινά από μια μουντή παρηκμασμένη πόλη, περνάει από ένα ήρεμο και φιλόξενο χωριό για να καταλήξει σε μια σύγχρονη, ανεπτυγμένη χώρα. Που τελειώνει το ταξίδι;

Όπως προδίδει και ο τίτλος, αφετηρία της ιστορίας μας είναι ένα μουντό πάρκινγκ. Μέσα στον χώρο αυτό ο ήρωας, αποφασίζει να αλλάξει τη ζωή του ριζικά, να ξεφύγει από την στασιμότητά του. Άνεργος, ιδιαίτερα αξιοπρεπής και μόνος, έχοντας φτάσει στον «πάτο του βαρελιού», μια έντονη επιθυμία τον σπρώχνει να ανακαλύψει τι βρίσκεται πέρα από τα όρια αυτού του βαρελιού. Και η θεά τύχη του χαμογελά και η θεόσταλτη αποκάλυψη εμφανίζεται, με όλη της τη δύναμη, με όλες τις μεταποκαλύψεις της.

Μην έχοντας κανένα συγκεκριμένο στόχο, ανοίγει την πόρτα και ξεκινάει την πορεία του. Ένα περιπετειώδες ταξίδι, μια «Οδύσσεια», μια ιλιγγιωδώς τυχερή πορεία. Η ιστορία εκτυλίσσεται μπροστά στα ανυποψίαστα μάτια μας βήμα προς βήμα, μια ιστορία που κυρίως βασίζεται στην τύχη, αλλά και την ετοιμότητα και προθυμία του ήρωα. Και ενώ η πορεία της ιστορίας φαντάζει ανοδική, στο τέλος αφήνει έναν προβληματισμό και μια ανησυχία στον θεατή. Είναι οι δικές μου επιθυμίες που με οδηγούν ή είναι επιθυμίες που επιβάλλονται από τις κοινωνικές συμβάσεις; Εδώ που είμαι τώρα, έχω φτάσει στον επιθυμητό μου στόχο ή ταξιδεύω ακόμη;

Μέσα από την απολαυστική ερμηνεία του Ορέστη Τζιόβα, ταξιδεύουμε νοερά στους διάφορους προορισμούς. Με την εντυπωσιακή εκφορά λόγου του και την ειλικρινές βλέμμα του, καθηλώνει και μεταφέρει την ιστορία απευθείας στο νου και στην ψυχή των θεατών. Απολαυστικός στις αστείες στιγμές του και πολύ αληθινός στις ανθρώπινες.

Μια περιπλάνηση, με σκοπό να ικανοποιήσουμε την ανικανοποίητη φύση μας.

«Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.»
 ~ Κ. Π. Καβάφης, απόσπασμα από «Η Πόλις»

 

Κατερίνα Ζάχαρη

Leave a Reply