Είδαμε: Proof Show στο Red Jasper Cabaret Theatre

«Proof Show»

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2020

Σε μια παράσταση που ενώ μοιάζει μ’ έναν απλό διαγωνισμό, και στην πραγματικότητα είναι ένα οργανωμένο πείραμα που ερευνά την ανθρώπινη φύση και την αχαλίνωτη ανάγκη ενός «φαίνεσθε» να «είναι», σας προκαλώ να λάβετε μέρος!

Δύο κοπέλες, η Sole και η Luna, παίρνουν μέρος σ’ έναν διαγωνισμό όπου πρέπει να αποδείξουν την αξία τους και να κερδίσει η καλύτερη. Ένας διοργανωτής κινεί τα νήματα, ο Maestro.  Πέντε μέρες, πέντε δοκιμασίες. Οι κοπέλες εμφανίζονται κάθε βράδυ, στο Red Jasper Theater, ζωντανά μπροστά στο κοινό για να διαγωνιστούν.

Στην παράστασή μπλέκονται δύο κόσμοι. Ένας κόσμος συμβολικός κι ένας πιο πραγματικός και οικείος. Διαβάζοντας μας τη πρώτη εκδοχή της Ωραίας Κοιμωμένης, ξετυλίγονται κάποια στοιχεία του, που δεν κρατήθηκαν σε επόμενες και επικρατέστερες εκδοχές του παραμυθιού. Ο πρίγκιπας βρήκε την Ωραία Κοιμωμένη και δεν μπόρεσε λένε να αντισταθεί στην ομορφιά της, οπότε τη βίασε ενώ κοιμόταν. Ένα τρομερά σκληρό παραμύθι που όχι μόνο διαδέχεται τις επόμενες γενιές, αλλά μάλιστα περνάει και ως φυσιολογικό, αφού όταν ξύπνησε η Ωραία Κοιμωμένη και την ξαναβρήκε ο πρίγκιπας, αυτή αποδέχτηκε πολύ εύκολα το βιασμό της και έζησαν χαρούμενοι με τα δυο παιδιά τους.

Τα talent shows από την άλλη, είναι το παραμύθι του σήμερα. Άπειρες κοπέλες, ή αλλιώς οι Ωραίες Κοιμωμένες του σήμερα, κυνηγάνε μια ουτοπία, πιστεύοντας πως απ’ αυτήν εξαρτάται η ευτυχία τους. Γίνονται έρμαια ενός συστήματος που τις κρίνει αλύπητα κι αυτές το αποδέχονται ως φυσιολογικό.

Κατά κάποιον τρόπο η έννοια της επιτυχίας έχει στρεβλωθεί, έχει γίνει αυτοσκοπός. Δημιουργείται βιασύνη και άμεση ανάγκη για επιτυχία με οποιοδήποτε κόστος. Ακόμη κι αν εκτίθεται η προσωπική σου ζωή, ακόμη κι αν σε κρίνουν αλύπητα, εσύ πρέπει να αποδείξεις ότι αξίζεις όσο κανένας άλλος.

Στην πραγματικότητα, η επιτυχία είναι προσωπική υπόθεση. Καθένας έχει τους στόχους του και την πορεία του, ανεξάρτητα από τη διαδρομή που ακολουθεί κάποιος άλλος. Το να βασίζεται τόσο πολύ η επιτυχία στη σύγκριση είναι ένα λάθος ξεκίνημα.

Η εμφάνιση αυτής της παρόρμησης, αυτής της ανάγκης, έχει να μας διδάξει κάτι για τον εαυτό μας και τη ζωή που ζούμε τώρα.

Η κριτική, όπως και πολλά άλλα «μεμπτά» σημεία του ανθρώπου αποτελούν πτυχές της προσωπικότητάς του. Ο τρόπος, ο χρόνος και ο λόγος για τον οποίο ασκείται η κριτική είναι οι παράμετροι που καθορίζουν αν θα κάνει καλό ή κακό στον εαυτό μας και στις σχέσεις μας. Γιατί όπως καθετί που γίνεται με μέτρο και με σκοπό τη λειτουργική επικοινωνία και ποιότητα ζωής, έτσι και η κριτική μπορεί κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες να φέρει θετικά αποτελέσματα.

Όταν ασκούμε κριτική δηλώνουμε έμμεσα ή άμεσα τις θέσεις, το σύστημα αξιών μας, τις απόψεις, τα όριά μας. Επικοινωνούμε στους άλλους τα πιστεύω μας, τους δίνουμε τη δυνατότητα να μας γνωρίσουν, τοποθετούμαστε στα πράγματα. Όσον αφορά τον εαυτό μας, η εποικοδομητική κριτική μας βοηθά να διαμορφώσουμε άποψη, να αναρωτηθούμε, να αποδεχτούμε ακόμα και να ανακαλύψουμε άγνωστα κομμάτια της προσωπικότητάς μας.

Τις περισσότερες φορές, όμως, η κριτική δε γίνεται για να δηλώσουμε απλώς τη θέση μας και να επικοινωνήσουμε με τους γύρω μας. Θεωρώντας ότι η γνώμη και τα κριτήριά μας είναι τα σωστά βάζουμε ταμπέλες, προσβάλλουμε και πληγώνουμε. Άλλωστε, όταν κρίνουμε τους άλλους βασιζόμαστε στις πράξεις τους ενώ όταν κρίνουμε τον εαυτό μας βασιζόμαστε στις προθέσεις μας.

Πολλές φορές οι άλλοι μπορούν να γίνουν ο καθρέφτης μας, όσα χαρακτηριστικά μας ενοχλούν στον εαυτό μας και αδυνατούμε να διαχειριστούμε, τα εντοπίζουμε ευκολότερα στους γύρω μας προκαλώντας μας ακόμα μεγαλύτερη αποστροφή. Κρίνουμε για να αισθανθούμε καλύτεροι, να επιβεβαιωθούμε και να συνεχίσουμε να αποκρύπτουμε τα δικά μας άλυτα συναισθήματα.

Εμπνευσμένη από το παραμύθι «Sole, Luna e Talia»  του Τζιανμπατίστα Μπαζίλε, η παράσταση εστιάζει στην ανάγκη του ανθρώπου να αποδεικνύει την αξία του και στη σύνδεση της ευτυχίας με την αποδοχή από τους άλλους. Ένα θέμα απτό και καθημερινό χωρίς μεγάλες και άπιαστες έννοιες, δοσμένο με τρόπο χιουμοριστικό. Φωνές ενός παραμυθιού που αγωνίζονται να λυτρωθούν. Οι δύο κόσμοι της δραματουργίας συνδέονται και με έναν πιο άμεσο τρόπο. Είστε έτοιμοι να τον ανακαλύψετε;

Αν αυτός ο κόσμος ήταν τυφλός, πόσους θα εντυπωσίαζες;

Βέρα Αδαμοπούλου

 

 

 

Leave a Reply