H παράσταση “SuperWoman” απαντά σε τι διαφέρει η γυναίκα του σήμερα από την γυναίκα του χθες, αναφερόμενη σε αυτά που έχει καταφέρει η πρώτη σε σχέση με τη δεύτερη, τι δοκιμασίες περνάει ακόμα, τι έχει αλλάξει, τι έχει μείνει ίδιο και τι δεν την ικανοποιεί στη ζωή της. Απευθύνεται, όχι μόνο στο φύλο που υποδηλώνει ο τίτλος, αλλά σε όλους τους ανθρώπους που ευαισθητοποιούνται με την ισότητα των δυο φύλων και προσδοκούν ένα καλύτερο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Βλέποντας την παράσταση ξεχωρίσαμε δύο θεμελιώδη στοιχεία, που χωρίς αυτά το έργο δε θα ήταν ίδιο, ενώ τελικά καταλάβαμε πως το ένα βρίσκεται στη βάση του άλλου και το καθορίζει. Αρχικά, θα θέλαμε να αναφερθούμε στη μουσική επένδυση της παράστασης. Η μουσική της παράστασης ήταν καταπληκτική. Το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής επένδυσης ντύνονταν από τον κύριο Σταύρο Παργινό και το τσέλο του. Ο κύριος Παργινός με τη μουσική του μελωδία μας ταξίδεψε και μας έκανε να πιστέψουμε πως είμαστε εμείς αυτές οι γυναίκες και πως αυτή είναι η μουσική υπόκρουση της ζωής μας. Η μελωδία ήταν ξεχωριστή και σίγουρα χωρίς αυτή, το έργο θα έχανε στοιχεία από την αίγλη του.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό που ξεχώρισα σε αυτό το έργο ήταν οι ηθοποιοί. Και οι τρεις κυρίες ενσάρκωσαν φοβερά τους ρόλους τους. Όπως η σύγχρονη γυναίκα που καλείται να υποδυθεί πολλούς κοινωνικούς ρόλους, έτσι και οι τρεις ενσάρκωσαν πλήθος διαφορετικών γυναικών, με διαφορετικές ζωές και με διαφορετικούς κοινωνικούς ρόλους. Πραγματικά, ήταν και οι τρεις συγκλονιστικές, ενώ δε μπορούμε να ξεχωρίσουμε ποια από τις τρεις ήταν η αγαπημένη μας. Για να επιστρέψουμε σε κάτι που είπαμε πριν, και οι τρεις είχαν εξαιρετικές, μελωδικές φωνές, που τραγουδούσαν, γεμίζοντας την σκηνή με μπρίο, νάζι και φινέτσα.
Σχετικά με την υπόθεση, ήταν πολύ όμορφη και χτίζονταν σιγά, σιγά, σαν ένα κουβάρι που ξετυλίγεται αργά και σε κάθε πτυχή βλέπουμε κάτι διαφορετικό. Η κάθε πτυχή μας έλεγε και μια διαφορετική ιστορία, που μετά από λίγο μπορεί να είχε συνέχεια, μπορεί και όχι. Επιπλέον, καθ όλη τη διάρκεια της παράστασης βομβαρδιστήκαμε από ένα πλήθος μηνυμάτων, που είτε φανερά, είτε κρυμμένα, μας έκαναν να τα συζητήσουμε με το πέρας αυτής και να τα σκεφτούμε.
Η παράσταση αυτή έδειξε πως το ταλέντο σε συνδυασμό με την έμπνευση και τη δημιουργία είναι αρκετά για να δημιουργηθούν πολύ όμορφα πράγματα. Σας την προτείνουμε!
Ρούλα Βαθίστα