Γράφει η Συλβάνα Παπαιωάννου
Το θεατρικό κείμενο βασίζεται στο διάλογο. «Μπορεί μια κουβέντα μεταξύ δύο μεθυσμένων να έχει ενδιαφέρον για θεατή;» θα αναρωτηθούν ένας αποτυχημένος συγγραφέας και ένας αποτυχημένος ηθοποιός.
Δύο τρία τραπέζια, καρέκλες και γόπες στο πάτωμα επί σκηνής. Βρισκόμαστε σε ένα άδειο μπαρ, με έντονη την αισθητική του ΄80. Ο Φώντας σκουπίζει και ετοιμάζεται να κλείσει το μαγαζί και να πάει σπίτι του – είναι εκεί από τις έξι και δεν αντέχει άλλο, κουράστηκε. Ο Λάκης, όπως κάθε βράδυ σχεδόν, θα εμφανιστεί τελευταία στιγμή για… ένα ποτό.
Με έναυσμα την συνάντηση – πιθανή ή απίθανη – του Λάκη με τον Γιούρι Λιουμπίμοφ, μια ακόμη βραδιά θα κυλήσει γεμάτη εντάσεις. Το ένα ποτό θα φέρει το άλλο και οι δύο παιδικοί φίλοι, μεσήλικες πλέον – και σχεδόν αλκοολικοί – θα π(ι)ουν και σήμερα, ξανά, τα ίδια και τα ίδια. Η ζωή τους σε λούπα. Θα αναπολήσουν το παρελθόν, θα τσακωθούν, θα κλάψουν. Θα βγάλουν από μέσα τους όλη αυτή την πίκρα που ξερνάει το μεθύσι, αλλά και η ίδια η ζωή. Ξεπεσμένοι πλέον, χωρίς κάπου να πιαστούν παρά μονάχα από τα απατηλά τους όνειρα, άλλο ένα ξημέρωμα τους βρίσκει μαζί.
Ο Σπύρος Μιχαλόπουλος αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει τη μαύρη κωμωδία του Περικλή Κοροβέση. Ένα κείμενο που δεν παρουσιάζει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, κουβέντες ανάμεσα σε δύο μεθυσμένους. Πόσο ενδιαφέρον να έχει για τον θεατή; Η αλήθεια όμως που κρύβουν μέσα τους οι κουβέντες των δύο ηρώων, σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών και τις σκηνοθετικές πινελιές του, αποζημιώνουν τον θεατή.
Ο Χρήστος Αυλωνίτης (Λάκης) είναι ένας μεθυσμένος, απογοητευμένος, αποτυχημένος συγγραφέας. Λέει αλήθειες, αλλά και ψέματα. Διακατέχεται από μια μίξη κυνισμού και ευαισθησίας. Θεωρεί τον εαυτό του μοντέρνο, «Υπάρχει τίποτα πιο μοντέρνο από την αποτυχία;» θα μας δηλώσει. Είναι ο ενοχλητικός μεθυσμένος τύπος, του οποίου η παρέα του μετά από λίγο γίνεται κουραστική. Μια πολύ δυνατή ερμηνεία, που δεν υπολείπεται σε τίποτα για μας πείσει. Μπροστά μας έχουμε έναν ψυχικά καταρρακωμένο άντρα, ένα κουρασμένο σώμα, με το ποτό να είναι η μόνη του διέξοδος.
Ο Κώστας Κοντοράτος (Φώντας) είναι πενηντάρης ξεπεσμένος ηθοποιός, ιδιοκτήτης μπαρ, αλκοολικός, οικογενειάρχης, με πέραση ακόμη στις γυναίκες. Μια αλλόκοτη μίξη που έρχεται και συμπληρώνει – και ίσως στέκεται και λίγο υπό – αυτή του Λάκη. Ενσαρκώνει την ήπια πλευρά του μεθυσμένου, αυτού που η αποτυχία του ως ηθοποιού έχει λιγάκι αντισταθμιστεί από την ύπαρξη του μπαρ και της οικογένειας. Δεν παύει όμως να ελπίζει και να αναπολεί τη σκηνή.
Σκηνοθετικό σημείωμα
«…Τη κρίση μας δεν την παίρνουμε ποτέ σαν σημάδι τιμιότητας, σαν σημείο αντίστασης, σαν ιδεολογία άρνησης. Δεν παίρνουμε ποτέ την αποτυχία σαν δικιά μας επιτυχία. Αποτύχαμε να γίνουμε αυτό που θέλουν οι άλλοι, άρα είμαστε κοντά σ’ εμάς τους ίδιους, κοντά στον εαυτό μας…».
Αυτή η φράση του Λάκη, από το κείμενο του Κοροβέση, είναι η κεντρική ιδέα του έργου. Το“TangoBar” είναι μια πραγματικότητα, μια αλήθεια. Είναι η σχέση ενός αποτυχημένου ηθοποιού, αλλά επιτυχημένου μπάρμαν και ενός αποτυχημένου θεατρικού συγγραφέα. Χαρακτήρες με πάθη, με ουσία, με υπόσταση.
Με το που έφτασε στα χέρια μου το κείμενο, σκέφτηκα πολύ σοβαρά να το ανεβάσω και κάπως έτσι, ένα βροχερό βράδυ, συνάντησα τον Περικλή Κοροβέση. Η συνάντηση αυτή ήταν καθοριστική. Έφυγα από το σπίτι του πιο σίγουρος από ποτέ. Δουλεύοντας σκληρά με δύο αξιόλογους και ιδιαίτερους ηθοποιούς, τον Χρήστο Αυλωνίτη και τον Κώστα Κονταράτο, το “ Tango Bar”φτάνει στην πρεμιέρα του. Είναι εδώ λοιπόν, μπροστά σας, έτοιμο να σας κάνει να σκεφτείτε, να κλάψετε, να γελάσετε, μα πάνω από όλα να μας θυμίσει ότι, όπως λέει κι ένας από τους ήρωες του έργου, «φόβος και λογική είναι το ίδιο. Να παίζεις με το φόβο σου, να βρίσκεσαι εκεί που φοβάσαι, αυτό είναι να κάνεις κάτι…». Σπύρος Μιχαλόπουλος
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο: Περικλής Κοροβέσης
Σκηνοθεσία :Σπύρος Μιχαλόπουλος
Παίζουν: Χρήστος Αυλωνίτης (Λάκης), Κωστας Κονταράτος (Φώντας)
Σχεδιασμός φωτισμού: Γιώργος Παπαδόπουλος
Επιμέλεια σκηνικού: Γιάννης Μυρσιώτης
Μουσική: Χριστίνα Κανάκη
Μουσική επιμέλεια: Σπύρος Μιχαλόπουλος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μάρω Χασιώτη, Κατερίνα Σκέμπη
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-WeWill
Πληροφορίες Παράστασης
Έναρξη: Πέμπτη 7 Μαρτίου στις 21:00
Πού: Θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3, Γκάζι, τηλ.:210 3412689
Πότε: Κάθε Πέμπτη και Κυριακή στις 2100
Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια:12 € (γενική είσοδος), 8 € (μειωμένο)
Προπώληση: Στο ταμείο του θεάτρου αλλά και τηλεφωνικά