Όλοι έχουμε μια δεύτερη φωνή μέσα στο κεφάλι μας. Αυτή τη φωνή που μας λέει όσα δεν πρέπει να πούμε. Αυτή τη φωνή που ουρλιάζει όλα αυτά που θα θέλαμε και κυρίως που θα έπρεπε να πούμε. Μία φωνή που συνεχώς μας αγχώνει! Άμα εσείς δεν ακούτε τέτοιες φωνές, μην πάτε να δείτε το άγχος. Δεν είναι για νορμάλ ανθρώπους σαν εσάς.
Αν πάλι είστε από τους μαζόχες, που θέλουν να γελάνε αλλά χρειάζονται και μια στη μούρη, πού και πού, με λίγη σκληρή αλήθεια, τότε είστε στο κατάλληλο μέρος. Πάντοτε συγκρίνουμε την τέχνη με την πραγματικότητα. Παλιό καλό κουσούρι. Θα πούμε: πολύ υπερβολικό, δεν συμβαίνουν τέτοια και άλλα κλισέ. Κλισέ που κρύβουν φόβο. Κλισέ που κρύβουν άγχος. Αγχωνόμαστε, δεν θέλουμε να μας συμβούν όσα παρακολουθούμε ή φοβόμαστε ότι αντικρίζουμε τον εαυτό μας σε μια ερμηνεία.
Η συγκεκριμένη παράσταση θα σας ωθήσει στην σκέψη. Θα σας φέρει αντιμέτωπους με την φωνή στο κεφάλι, ναι και αυτή που είναι στο mute. Είναι μικρής διαρκείας, αν κοιτάξετε το ρολόι πριν και μετά. Στην πράξη είναι αρκετή, πιστέψτε με.
Και λίγο στα τυπικά τώρα.
Οι καλές ερμηνείες δεν χρειάζονται ιδιαίτερο περιτύλιγμα. Η απλή μαύρη σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη, δύο πάγκοι και ένα τραπέζι αρκούν. Σκέφτηκα να σας πω ποιος έπαιζε ποιον ρόλο, αλλά δεν θέλω να μαρτυρήσω την ιδιαίτερη σκηνοθεσία. Γιατί σιγά μην είστε από αυτούς που έχουν διαβάσει τo Kvetch του Steven Berkoff, στο οποίο βασίζεται Το Άγχος.
Θα σας πω μόνο όσα χρειάζεται για να σας πείσω: εφτά ηθοποιοί, συνεχώς επί σκηνής, ερμηνεύουν την εσωτερική μας αλήθεια. Υπέροχες σκηνικές ερμηνείες. Ηθοποιοί που αλληλεπιδρούν αρμονικά πάνω στη σκηνή, παρ’ όλες τις φωνές και την εξωτερική και εσωτερική ένταση. Ένα έργο με καλές δόσεις χιούμορ, ώστε να γίνει λίγο πιο εύπεπτο αυτό που συμβαίνει, αυτό με το οποίο ταυτίζεστε.
Γιατί, τελικά, μια παράσταση είναι πάντοτε η αφορμή!
Το αποφάσισα, θεατρικά τη βρίσκω με παραστάσεις χωρίς μαρκίζες, φανφάρες και περίτεχνα σκηνικά. Και η φετινή θεατρική σαιζόν ξεκίνησε ευοίωνα. Άντε και στα δικά σας…
Διαβάστε εδώ πληροφορίες για την παράσταση.
Όλοι ζούμε με τον φόβο της μοναξιάς – του θανάτου – της αρρώστιας – της καταστροφής του πλανήτη – της ανεργίας – του συμβιβασμού – της ήττας – της αποτυχίας – του βιασμού – του πολέμου – της τρέλας – του έρωτα – του φασισμού – του λογαριασμού της ΔΕΗ.
Φοβόμαστε μην παχύνουμε – μήπως δεν αντέξουμε – μη μας πέσουν τα μαλλιά – μη γεράσουμε – μη γεράσουμε μόνοι μας – μήπως χάσαμε τα πιο όμορφά μας χρόνια – μη μετανιώσουμε για τις επιλογές μας.
Φοβόμαστε τις κατσαρίδες – να μη μας πιάσει το κόκκινο στο φανάρι – μήπως αφήσαμε ανοιχτό τον θερμοσίφωνα – φοβόμαστε να μην – φοβόμαστε να…
Φόβος για τους άντρες – φόβος για τις γυναίκες – για τους ομοφυλόφιλους – για τους ετεροφυλόφιλους – το σεξ – την επαφή – την αγάπη – την ελευθερία – τη μιζέρια – την εμπιστοσύνη – το ασανσέρ – την ευτυχία – το άγχος.
Συλβάνα Παπαϊωάννου