Το θέατρο Έαρ Βικτώρια φιλοξενεί το έργο Ζει της Άρτας το γιοφύρι; με σκηνοθέτη τον Γιάννη Διαμαντόπουλο. Πρόκειται για μια λαϊκή παράσταση που χρησιμοποιεί τον πασίγνωστο μύθο για να κάνει μεταφορές και συγκρίσεις στο σήμερα. Το καστ αποτελείται από εφτά ηθοποιούς και μία μουσικό προσαρμοσμένο στα πρότυπα των μπουλουκιών.
Η σύγχρονη κατάσταση της χώρας μας παρωδείται μέσω μιας διασκεδαστικής κωμωδίας, όπου η Ελλάδα παρομοιάζεται με το διάσημο γεφύρι που την μέρα το έχτιζαν και το βράδυ γκρεμιζόταν! Το έργο περιλαμβάνει στοιχεία επιθεώρησης, όπως η σάτιρα και η αμφισβήτηση της πολιτικής και κοινωνικής επικαιρότητας. Οι σκηνές που θα παρακολουθήσει κανείς θα θυμίσουν πολλά γεγονότα που διαδραματίζονται τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας: διαπλοκές και ευτράπελα μεταξύ θρησκευτικής και πολιτικής εξουσίας, με την δημοσιογραφία να συγκαλύπτει πολλών ειδών σκάνδαλα.
Οι διαφορετικοί χαρακτήρες μαρτυρούν όλες τις πτυχές του νεοέλληνα που παρουσιάζονται κατά την διάρκεια της παράστασης, από την φιλοξενία και τη δοτικότητα έως την δολιότητα και την ιδιοτέλεια. Ο κωμικός λόγος στα φόρτε του παρέα με αλλεπάλληλες εναλλαγές σκηνών και φανταχτερές ερμηνείες. Αξίζει να αναφερθεί η ζωντανή μουσική πιάνου που συνοδεύει το έργο χαρίζοντας άλλοτε αλέγκρο και άλλοτε συναισθηματικό τόνο, ειδικά στην ερμηνεία του Γιώργου Χριστοδούλου.
Ο εν λόγω ηθοποιός πλαισιώνει ως εξωτερικός αφηγητής τα δρώμενα του έργου απευθυνόμενος συχνά στο κοινό. Η επίκληση στο συναίσθημα επιτυγχάνεται μέσω πατριωτικού λόγου και ακραίου χιούμορ στηλιτεύοντας έτσι την παθητική μας συμπεριφορά απέναντι στα κακώς κείμενα της εποχής.
Αξίζει να σημειωθεί πως η παράσταση είναι αφιερωμένη στον Μποστ ή αλλιώς Μέντη Μποσταντζόγλου με αρκετά στοιχεία δανεισμένα από το ύφος του. Ο Μποστ δημιουργούσε σκίτσα, γελοιογραφίες, στίχους και εκτός των άλλων υπήρξε και θεατρικός συγγραφέας. Τα χαρακτηριστικά που βλέπουμε στο έργο αυτό είναι η χρήση δεκαπεντασύλλαβου στίχου και σε ορισμένα σημεία οι πομπώδεις εκφράσεις καθαρεύουσας. Το κυριότερο, όμως, γνώρισμα του καλλιτέχνη είναι πως συχνά τοποθετούσε ιστορικά ή μυθικά πρόσωπα σε σύγχρονες καταστάσεις. Έτσι, κι εδώ βλέπουμε τους χαρακτήρες του πρωτομάστορα και της γυναίκας του να έχουν παρθεί από τον θρυλικό μύθο και να εμφανίζονται στη σύγχρονη εποχή συντηρώντας πολλά γλωσσικά στοιχεία της επαρχίας.
Το μυθικό «Γιοφύρι» δεν εκπροσωπεί τίποτα άλλο παρά την Ελλάδα μαζί με τους ανθρώπους που την απαρτίζει. Λαός, θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες μέσα σε ένα καζάνι που βράζει, περιμένοντας αν τελικά θα γκρεμιστεί ή όχι. Το έργο θα μας κάνει να αναρωτηθούμε για το ποιοι ευνοούνται από τις αμφιλεγόμενες νοοτροπίες και πως τελικά αναζητείται ένα θύμα εντός των λαϊκών που θα εξυπηρετήσει προσωρινά ιδιοτελείς σκοπούς. Τελικά, ποιος πρέπει να θυσιαστεί για να μείνει όρθιο;
Ένα θεατρικό ανάλαφρο με οργανωμένη πλοκή για να περάσετε όμορφα και να διασκεδάσετε. Το τραγούδι μαζί με την ευρηματική πλοκή εγγυώνται μέσω της άρτιας σκηνοθεσίας ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα, το οποίο θα συγκινήσει ιδιαίτερα το πιο ώριμο κοινό.
Χριστίνα Χανιώτου