Γυάλινος Κόσμος
Στην εποχή της πανδημίας, το θέατρο κλονίστηκε με διάφορους τρόπους. Κυρίως με το κλείσιμο των θεάτρων για αρκετό καιρό, την ανεργία των ηθοποιών και το συνολικό σκοτάδι στον πολιτισμό.
Μετά το πρώτο σοκ, βρέθηκε η λύση των διαδικτυακών προβολών. Κάποιες παραστάσεις ήδη μαγνητοσκοπημένες βρέθηκαν σύντομα στο διαδίκτυο έναντι ενός αντιτίμου αρχικά για να κρατήσουν συντροφιά στον κόσμο που παράμεινε στο σπίτι του και έπειτα ως μια λύση στην ανεργία που χτύπησε τον κλάδο.
Μέσα σε αυτό ο Γιώργος Νανούρης δημιούργησε μια παράσταση από το μηδέν, που ξεπέρασε τις 8.000 διαδικτυακές θεάσεις και έκανε αυτή την διαφορετική πρεμιέρα στην Σκηνή – Νίκος Κούρκουλος, του Εθνικού Θεάτρου. Μια παράσταση που οι ηθοποιοί δεν είχαν επαφή όπως επέβαλλαν οι περιορισμοί του Covid-19.
Αυτή η παράσταση, χωρίς αλλαγές, παρουσιάζεται σήμερα στο θέατρο Αλκυονίς. Φυσικά μιλάμε για το έργο του Ουίλιαμς, Γυάλινος Κόσμος.
Πρόκειται για το κλασσικό έργο του θεατρικού συγγραφέα, την πρώτη του μεγάλη θεατρική επιτυχία, που άνοιξε τον δρόμο για ότι ακολούθησε με έργα όπως Λεωφορείο ο Πόθος ή Το Γλυκό Πουλί της Νιότης. Σε αυτό βλέπουμε μια οικογένεια που ο πατέρας είναι απών, να ζουν στο κόσμο τους, στο δικό τους γυάλινο κόσμο.
Αυτόν που έχουν φτιάξει όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά για να αποφύγουν την πραγματικότητα και να μην αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που εμφανίζονται και αλλάζουν την ζωή τους όπως την ξέρουν. Ένας γιος, μια κόρη και η μητέρα τους αυτό-προστατεύονται αλλά και συντηρούν την φούσκα που έχουν δημιουργήσει και δεν αφήνουν τα τραύματα, τις ενοχές αλλά και τα χαμένα του όνειρα να τους κατακλύσουν.
Αυτό το έργο θεωρείται το πιο αυτοβιογραφικό του καλλιτέχνη και είναι η αρχή ενός μοτίβου που συναντάμε σε όλα του τα έργα. Αυτό που ο εκάστοτε άνθρωπος ή ήρωας ανήμπορος να ζήσει στην πραγματικότητα και στην έλλειψη πραγματοποίησης όσων ονειρεύτηκε, ζει διαρκώς σε μια αναμονή ή αποδρομή με κινητήριο μοχλό την φαντασία του, που όλα είναι όπως θέλει.
Ο Γιώργος Νανούρης είναι ένας σκηνοθέτης που σέβεται τους ηθοποιούς του αλλά πάνω απ’ όλα δημιουργεί επί σκηνής έναν μύθο. Έναν μύθο που πατάει πάνω στην αίσθηση του παλαιού θεάτρου με όσο πιο σύγχρονες προσθήκες. Ο Τομ, ένας από τους ήρωες του έργου και αφηγητής της παράστασης λέει στο κοινό ότι όσα πρόκειται να δουν αποτελούν μέρος της μνήμης του, όσων θυμάται.
Αυτές οι εικόνες μπορεί να έχουν μια διαύγεια αλλά μπορεί να είναι θολές, να είναι θραύσματα του τι πραγματικά έγινε. Η σκηνοθεσία του Νανούρη είναι ακριβώς αυτό. Νιώθεις λες και βλέπεις μέσα στο κεφάλι του Τομ, σε ένα σκοτεινό σκηνικό που υπάρχουν όσα σκηνικά χρειάζονται για να δημιουργήσουν την όποια εικόνα που μπορεί να χαθεί το ίδιο εύκολα όπως μια σκέψη εξαφανίζεται όταν μας παρασέρνει μια μουσική αλλού.
Στην παράσταση παίζουν η Άννα Μάσχα, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Λένα Παπαληγούρα και Αναστάσης Ροιλός.
Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής που κρατάει τον ρόλο του Τομ, ερμηνεύει έναν χαρακτήρα αρκετά πιο επαναστατικό από ότι έχουμε δει μέχρι σήμερα. Η φυσικότητα και η αμεσότητα του ηθοποιού σαρώνουν έναν ρόλο που έχει δοθεί αρκετές φορές σε άλλα ανεβάσματα να έχει τις ανησυχίες αλλά να υπομένει με στωικότητα την παύση στην οποία έχει περιέλθει η ζωή του. Ο Μπιμπής είναι χάρμα οφθαλμών και ξεχωρίζει από τις μονότονες και άχρωμες κατά καιρούς ερμηνείες της νέας γενιάς.
Το ίδιο μπορείς να πεις και για τον Ροΐλό, τον ζεν πρεμιέ των Μελισσών που σε αυτή την παράσταση ανταποκρίνεται εύστοχα στο ποιός είναι ο Τζιμ του Γυάλινου Κόσμου. Ενώ η Λένα Παπαληγούρα, ίσως σε αυτή την παράσταση αγγίζει την πιο ώριμη φάση της μέχρι σήμερα.
Η μόνη διαφωνία είναι στην προσέγγιση της Αμάντα από την Άννα Μάσχα. Δεν είναι η ερμηνεία της Μάσχα όσο το ότι η Αμάντα, μια γυναίκα που ζει με τα φαντάσματα του παρελθόντος, ξεχασμένη στις μνήμες και στις δόξες όσων βίωσε σε μικρότερη ηλικία, εδώ σε αυτή την παράσταση είναι πιο ενεργή και παρούσα απ’ όσο πρέπει ή έχουμε μάθει.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια όμορφη θεατρική παράσταση που βαδίζει παράλληλα με το παρελθόν αλλά με μικρές σημερινές παρεμβάσεις. Ο Νανούρης δημιουργεί στιγμές επί σκηνής που θα μείνουν στην μνήμη του θεατή αρκετές μέρες μετά το τέλος της παράστασης.
Χρήστος Βασιλακόπουλος
https://www.viva.gr/tickets/theater/alkyonis/gyalinos-kosmos/