Η αθηναϊκή θεατρική σκηνή προσφέρει θέαμα σε διάφορους χώρους πέραν των κλασσικών θεατρικών σκηνών. Ένας από αυτούς είναι και ο χώρος του BIOS. Εδώ και αρκετά χρόνια έχει κερδίσει την προσοχή των θεατρόφιλων τόσο για καλαίσθητο χώρο του bar, όσο και των εναλλακτικών δυο θεατρικών σκηνών που έχει. Σε αυτό το χώρο φιλοξενείται η νέα σκηνοθετική δουλειά του Θοδωρή Βουρνά με τίτλο, Το After The End. Πρόκειται για το έργο του Denis Kelly, που κυκλοφόρησε και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο κοινό το 2005 και τώρα έρχεται για πρώτη φορά στην χώρα μας.
Οι αποκλειστικότητες όσον αφορά τα θεατρικά έργα είναι κάτι που συνηθίζει ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης, μιας και τα τελευταία χρόνια σε χώρους όπως το Αγγέλων Βήμα, Θέατρο 104 ή Vault έχει παρουσιάσει αρκετά έργα για πρώτη φορά. Κοινή συνισταμένη των έργων που σκηνοθετεί είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, η αλληλεπίδραση των ατόμων σε σχέση με ένα γεγονός ή μια τραυματική εμπειρία. Πολλές φορές τα έργα του είναι ακατάλληλα μιας και δεν λογοκρίνει την ελευθερία του γυμνού σώματος ή δεν σταματά από το να δείξει σκληρές σκηνές στην σκηνή.
Σε αυτό το έργο, βλέπουμε την Λουίζ και τον Μαρκ, κλεισμένους σε ένα καταφύγιο ενώ έχουν διασωθεί από μια έκρηξη το προηγούμενο βράδυ όπως μαρτυρά ο Μαρκ. Ο Μαρκ διασώζει την Λουίζ και τώρα πρέπει να συμβιώσουν σε έναν κλειστοφοβικό περιβάλλον μέχρι την στιγμή που θα είναι βιώσιμο για αυτούς να βγουν από εκεί. Αν έρθει ποτέ εκείνη η στιγμή.
Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ όπου δυο άνθρωποι καλούνται να περιορίσουν ή να τιθασεύσουν τις ανάγκες προς όφελος της κοινής τους παραμονής σε έναν χώρο που μέρα με την μέρα φαίνεται να καλύπτεται από ένα πέπλο μυστηρίου και εξομολόγησης κρυφών επιθυμιών. Γι’ αυτό το λόγο ο χώρος που έχει επιλεχθεί για το ανέβασμα αυτού του έργου είναι ο πλέον κατάλληλος μιας και βοηθάει το κοινό να βιώνει μαζί με τους ηθοποιούς την ίδια συνθήκη, τουλάχιστον όσον αφορά το χώρο. Όμως το έργο το ίδιο είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο που ένας υποψιασμένος θεατής έχει ξαναδεί είτε σε ταινία ή κάποια σειρά. Εύκολα ξεχωρίζει τις όποιες ανατροπές πριν καν ειπωθούν και έτσι χάνει το όποιο ενδιαφέρον.
Η παράσταση διακρίνεται από κάποιες αδύναμες στιγμές τόσο στο στήσιμο των σκηνών όσο και στην ένωση τους. Μοιάζει λες και η αμηχανία έχει επικρατήσει της χημείας και οι δυο ηθοποιοί να παίζου σε διαφορετικά έργα. Η Σοφία Φυτιάνου, που υπογράφει και την μετάφραση του έργου, δεν βρίσκει σχεδόν σε κανένα σημείο τα πατήματα της και αρέσκεται να χάνεται στο χώρο περιορίζοντας την παρουσία της ακόμα και στις σκηνές που θα έπρεπε να κυριαρχεί. Δεν γνωρίζω αν αποτελεί ακριβή μετάφραση από το πρωτότυπο αλλά βάση αυτού που είδα, θα χρειαζόταν μια διασκευή για να μπορέσει να ”κουμπώσουν” καλύτερα οι σκηνές σε αυτό το άρρυθμο ανέβασμα.
Ο Άρης Κανέλλος ξεκινάει δυναμικά για μειώσει όσο περνάει η ώρα την συγκέντρωση του στο έργο με αποτέλεσμα οι εκρήξεις του σε ορισμένα σημεία να φαίνονται κενές και βεβιασμένες με την φωνή του για να προκαλέσουν τις αντιδράσεις του κοινού. Βέβαια ο ίδιος καλείται γυμνός να βγάλει εις πέρας μια σκηνή που φαίνεται αδικαιολόγητα ωμή και θα μπορούσε να είχε προστατευτεί καλύτερα από την διαδικασία στησίματος.
Τέλος, ο Θοδωρής Βουρνάς που υπογράφει φέτος πάνω από τρεις σκηνοθετικές δουλείες δεν ξεπερνά τον εαυτό του και δεν φτάνει τις καλύτερες στιγμές του όπως ήταν οι παραστάσεις BU21 και TAPE, παρά επαναλαμβάνει ένα μοτίβο μιας συμπαθητικής και ήρεμης σκηνοθετικής προσέγγισης, η οποία με ένα καλύτερο υλικό θα μπορούσε να είχε αποδώσει τα μέγιστα.
Χρήστος Βασιλακόπουλος
https://www.viva.gr/tickets/theater/after-the-end-meta-to-telos-tou-dennis-kelly/