Η Ατζέντα της Χρυσής Γιάντζιου ανήκει στην σύγχρονη ελληνική δραματουργία και παρουσιάζεται για πρώτη φορα στο θεατρικό σανίδι σε σκηνοθεσία Μαργαρίτας Αμαραντίδη. Όπως παρατίθεται στο πρόγραμμα της παράστασης:
Με αφορμή μία ατζέντα, η οποία πρέπει να παραδοθεί στην κάτοχό της, και πρωταγωνιστές ένα κορίτσι και ένα αγόρι, ξετυλίγεται μια συναρπαστική ιστορία με έντονη πλοκή, που ερευνά τη σχέση του ανθρώπου με τον χρόνο. Με παιχνιδιάρικο έως και χιουμοριστικό τρόπο, το κοινό παρακολουθεί το αγόρι να παρασύρει το κορίτσι στην αναζήτηση του «τώρα». Σχεδόν ερεθιστικά, επιχειρεί να τη βγάλει από σκοτάδι και την ασφάλεια της μήτρας, φέρνοντάς την στο φως και την ανασφάλεια της γέννησης.Μήπως, ο χρόνος μας, τελικά, είναι η μόνη μας ιδιοκτησία και η διαχείρισή του το μοναδικό μας ταλέντο;
Οι ηθοποιοί πριν αρχίσει η παράσταση μας καλοσορίζουν στην αίθουσα σαν σ’ ένα μεγάλο ξέφρενο πάρτι, γεμίζοντας μας σε πλαστικά ποτήρια λίγο λευκό κρασί, θυμίζοντας σκηνοθετικά τις παλιές καλές παραστάσεις του θέατρου ΑΜΟΡΕ.
Η ζωντανή μουσική (Πρωτότυπη μουσική – τραγούδια – στίχοι: Γιάννης Ταυλάς) επιτίνει στην παράσταση μια αυθεντικότητα μια επισημότητα έναν επαγγελματισμό και μια εύθυμη νότα στην παράσταση.
Αυτή η αναμονή ενός λεωφορείου και τα συνθήματα που ξεστομίζονται από τους ηθοποιούς (Αντώνης Φλώρος και Κώστας Ρόκας): Ανεργία ή Απεργία, μας επικαιροποιούν έντονα την σύγχρονη πραγματικότητα την οποία ζούμε τα τελευταία χρόνια.
Έπειτα, η φιλοσοφική ανάλυση από το στόμα του Μάνου Ζούρα που επιτελεί άψογα και πειστικά το πάθος και την διεισδυτική ανάλυση του λόγου ωσάν νεαρού φοιτητή πάνω στην έννοια του χρόνου μας θυμίζει τις επιστημονικές φιλοσοφικές μελέτες σύγχρονων φιλοσόφων αλλά και θεατρικά μου θύμισε το έργο Περιμένοντας τον Γκοντό του Σ. Μπέκετ.
Ο Αντώνης Φλώρος και ο Κώστας Ρόκας μας θυμίζουν με την κωμικότητα τους και την φιλία τους τον Πόντζο και Λάκι. Η Μαρίσα Μπίλυ ως Μαργαρίτα ενσαρκώνει επάξια την νεαρή δεσποινίδα, που ερωτεύεται τον Ανδρέα, που ζηλεύει, που ανοίγει φιλοσοφικές συζητήσεις μαζί του και την Χαμένη κόρη της Ερατώς Γαλάτη που με τρυφερότητα αλλά και φόβο τολμά να μπλεχτεί σε αυτή την προσωπική ιστορία της Ερατώς, φέρνοντας να γνωρίσει, επιτέλους, από κοντά τον πατέρα της, τον αληθινό έρωτα δι’ αλληλογραφίας.
Η Βίκη Μαραγκάκη ως Ερατώ Γαλάτη αποδίδει στον ρόλο αυτή την παιδική θαλπωρή, την αθωότητα και ρομαντικότητα που της αρμόζει. Ο Ανδρέας Ζάκας μας συγκινεί στον ρόλο του ηλικιωμένου περαστικού, προσδίδοντας την ελαφρότητα και την αυθεντικότητα του να είσαι ηθοποιός. Ο Γιάννης Ηλιόπουλος παρουσίασε το ρόλο του μεσήλικα Σπύρου Άνθη εξαιρετικά ως τροχάδην και με γκροτέσκο χιούμορ.
Τέλος, η Λυδία Εμμανουηλίδου ως ένας χρονικός παρελθοντικός δείκτης μας μύησε στο όνειρο, στην θαλπωρή σαν από παραμύθι μπαλαρίνα με την βοήθεια του Κώστα Μπλουγουρά που αναδεικνύει με τους φωτισμούς του στο έργο μια ονειρική νότα, σαν η μπαλαρίνα να ξεπήδησε από ένα μουσικό κουτί από το δωμάτιο της μαμάς.
Η Μαργαρίτα Αμαραντίδη, έστησε πολύ καλά ένα έργο σύγχρονο διαποτισμένη με μια έντονη νότα σαν όνειρο, σαν παραμύθι χειμερινής νυκτός.
Μαρία Ευθυμία Γιαννάτου
https://www.viva.gr/tickets/theater/i-atzenta/