Επιστρέφει στο Σύγχρονο θέατρο η παράσταση «Μεταμόρφωση» από το ομώνυμο βιβλίο του Φράντς Κάφκα. Από τις 29 Οκτωβρίου για 16 παραστάσεις, διανύει τον 4ο χρόνο που αναμετριέται με το κοινό. Φέτος, μεταμορφώνει τα μεσάνυχτα στον Κεραμικό.
Το κλασσικό λογοτεχνικό έργο του Κάφκα, μεταφέρεται στο θέατρο σε σκηνοθεσία του Τάσου Σαγρή, με την υποστήριξη του The Franz Kafka Society, του πολιτιστικού τσέχικου κέντρου Αθήνας και του κενό δίκτυο.
Πρόκειται για την ιστορία ενός υποδειγματικού υπαλλήλου, που μετά από χρόνια προσήλωσης, βιώνει το τέλμα. Ξυπνά μια μέρα και αδυνατεί να επαναλάβει την ρουτίνα του επαγγελματικού του βίου. Η οικογένεια του και ο προϊστάμενος του, δεν μπορούν να διαχειριστούν την ξαφνική μεταστροφή του πάλαι πότε πειθήνιου οργάνου τους.
Το περιβάλλον του, γίνεται εχθρικό. Οι κινήσεις του, τον οδηγούν στην απραξία και έρχεται σε ρήξη με το σύστημα στο οποίο ζούσε και τελικά δείχνει να γίνεται ένα παράσιτο.
Το έργο είναι μια σπουδή στην άρθρωση του σύγχρονου κοινωνικοπολιτικού συστήματος. Πραγματεύεται τις επιταγές της κουλτούρας που επιβάλλει στην εργατική τάξη έναν απάνθρωπο τρόπο ζωής. Ενώ τα εκάστοτε αφεντικά, απομυζούν τους κόπους τους.
Όταν μάλιστα, έρχεται η διαφωνία στην διαιώνιση αυτών των συμπεριφορών, ο αντιρρησία γίνεται ξένο σώμα. Το σύστημα ευνοεί μόνο τους υπάκουους. Οι υπόλοιποι απομακρύνονται ρυθμιστικά και απορροφούνται από την απραξία τους.
Όπως βλέπουμε και στο σκηνοθετικό σημείωμα, η θεατρική προσέγγιση έχει πραγματοποιηθεί με κινηματογραφικούς όρους. Από τα γρήγορα πλάνα του προτζέκτορα και την ατμοσφαιρική μουσική μέχρι και το επί σκηνής στήσιμο των ηθοποιών. Το κάδρο-σκηνικό πλάθεται με τον φωτισμό και το βίντεο, ενώ τα γκρο-πλαν είναι ένας μηχανισμός της τοποθέτησης των ηθοποιών στην σκηνή.
Το θέμα ενέχει τον κίνδυνο της μεταφοράς του με εικόνες, πως άλλωστε θα μπορούσε ένας άνθρωπος να «μεταμορφωθεί» σε παράσιτο επί σκηνής; Η απολύτως αφαιρετική προσέγγιση, ξεκλείδωσε ένα φαντασιακό κουτάκι που ενδεχομένως δέσμευε το βιβλίο.
Η πρωταγωνίστρια Σίσσυ Δουτσίου, εμφανίζεται ολόγυμνη, δημιουργώντας την συνθήκη του παράσιτου, σχηματικά και κινησιολογικά με το σώμα της. Καλλιεργεί προοδευτικά τα κινητικά χαρακτηριστικά αρθροπόδου, της νέας της μορφής και ενσαρκώνει την σύλληψη του Κάφκα, δίνοντας της νέα πνοή. Η διαφορά της απ΄το γενικό σύνολο, πλαισιώνεται από τον λόγο και την κίνηση.
Η ερμηνεία της ήταν καθηλωτική και απαιτούσε ιδιαίτερη εγρήγορση και ενέργεια. Τρομερός χειρισμός όλων των εκφραστικών της μέσων και άψογη απόδοση των κλιμακούμενων συναισθημάτων.
Εξίσου καλοί και οι Στέβη Φόρτωμα, Συμεών Τσακίρης, Λουκία Ανάγνου. Με τις μεστές ερμηνείες τους διατύπωσαν την καθήλωση της συνείδησης της αστικής τάξης και της συμμόρφωσης με τον δεδομένο κώδικα συμπεριφοράς. Ο Θωμάς Χαβιανίδης, έκανε ακριβώς αυτό που του ζητήθηκε, φορώντας την μάσκα του αυστηρού προϊστάμενου.
Συνολικά ήταν ένα έργο με καθαρή αισθητική και μια νέα πρόταση για τους όρους με τους οποίος πραγματοποιείται μια παράσταση.
Λένια Παλαιολόγου
https://www.viva.gr/tickets/theater/metamorfosi-franz-kafka/