O Gardner McKay ήταν ένας ηθοποιός του Hollywood που έπαιξε σε κάποιες ταινίες την δεκαετία του ’50 και ’60, έπειτα πέρασε στην τηλεόραση αλλά είναι ιδιαίτερα γνωστός για τα βιβλία του που κάποια από αυτά βρέθηκαν να ανεβαίνουν σε προσαρμογή και στο θέατρο. Το πιο γνωστό από αυτά είναι ο Παιχνιδοποιός, το οποίο ανεβαίνει φέτος και στην ελληνική θεατρική σκηνή, στο Μικρό Γκλόρια.
Η νευροψυχολόγος Maude Garance, τον τελευταίο καιρό, έχει αναπτύξει μια εμμονή με έναν κατά συρροή βασανιστή γυναικών όπου τα μέσα ενημέρωσης των αποκαλούν Παιχνιδοποιό. Ο συγκεκριμένος άνδρας παρακολουθεί γυναίκες, στις οποίες επιτίθεται, τις βιάζει αλλά δεν τις σκοτώνει. Παρά τις ναρκώνει, τις παραλύει με λοβοτομή, μετατρέποντας τις σε άβουλα όντα, παντοτινά παιχνίδια του.
Αυτή της όμως η εμμονή να ανακαλύψει ποιος είναι, την φέρνει αντιμέτωπη με το ίδιον τον Παιχνιδοποιό μέσα στο ίδιος της το σπίτι.
Όπως είπαμε για πρώτη φορά στην χώρα μας αυτό το ψυχολογικό θρίλερ ανεβαίνει στο θέατρο με την ματιά του σκηνοθέτη Αλέξανδρου Κοέν. Ο Κοέν είναι ένας θεατρικός σκηνοθέτης με ιδιαίτερη ματιά και εικόνα για το πως θέλει να παρουσιάζει με ότι καταπιάνεται. Από την παράσταση Η Επίσκεψη της Γηραιάς Κυρίας του 2015 μέχρι το Ο Συλλέκτης του 2019, το κοινό ξέρει τι να περιμένει από εκείνον και τον ακολουθεί πιστά. Άρα η ατυχής περίπτωση αυτής της θεατρικής συγκυρίας μπορεί να είναι απλά να είναι μια κακιά στιγμή. Γιατί η παράσταση Παιχνιδοποιός δεν προσφέρει τίποτα από όλα όσα υπόσχεται το έργο από μόνο του. Μια άρρυθμη παράσταση, εγκλωβισμένη σε έναν χώρο που την περιορίζει αισθητά και δεν μπορεί να δημιουργήσει στο κοινό την κατάλληλη αυταπάτη για να χαθεί στο σασπένς της υπόθεσης. Το σκοτάδια της παράστασης είτε είναι μια επιλογή μυστηρίου, είτε το εύκολο τέχνασμα ορισμένων σκηνοθετών να καλύψουν όσες αδυναμίες επί σκηνής δεν μπορούν να αποφύγουν.
Δυστυχώς οι ηθοποιοί της παράστασης, Ραφίκα Σαουίς & Γιώργης Παρταλίδης αδυνατούν να διασωθούν και να ”κουβαλήσουν” στις πλάτες τους την παράσταση. Αν και οι δυο έχουν καλές στιγμές, αυτές παραμένουν εκλάμψεις μια γενικής άνευρης, άρρυθμης προσπάθειας που διαρκεί κοντά δυο ώρες.
Όταν μια παράσταση πρέπει να φέρει εις πέρας την ανατροπή αλλά το μόνο που μένει είναι το ”αν” ως επιλογή, τότε κάτι έχει πάει λάθος παρά την όποια προσπάθεια.
Χρήστος Βασιλακόπουλος