Η σύνθετη καλλιτεχνική υπόσταση του Ζαν Κοκτώ συγγράφει το 1938 το θεατρικό έργο Τρομεροί Γονείς, στο Παρίσι. Η Αναστασία Παπαναστάση το μεταφέρει στην Αθήνα του σήμερα, στο ζεστό θέατρο Radar.
Φαινομενικά, βλέπουμε να παρουσιάζεται μια ισορροπημένη, μέση ελληνική οικογένεια. Μια διαβητική μητέρα που έχει αποξενωθεί από τον άντρα της, μετά από 20 χρόνια γάμου. Φαίνεται εξαρτημένη όμως από τον γιό της.
Ένας πατέρας που «δραπετεύει» από την σχέση μητέρας-γιού μέσω εξωσυζυγικών σχέσεων και εφευρέσεων. Το οικογενειακό παζλ συμπληρώνει η ανύπαντρη θεία. Συντηρεί οικονομικά τους πάντες, διαχειριζόμενη την περιουσία του θείου και την τάξη στο σπίτι τους.
Είναι η στιγμή όμως που ο γιός που ξεκινά να ανακαλύπτει την ζωή και τα νερά ταράζονται.
Οι «Τρομεροί Γονείς» στην θέαση τους, ίσως μας θυμίσουν κάτι οικείο. Μέσα από ένα κλειστό οικογενειακό σύστημα που μάχεται να μην αλλάξει. Τα πάνω κάτω έρχονται όμως όταν ο γιος ερωτεύεται.
Η παράσταση ξεκινά και το μεγάλο χαλί είναι απλωμένο στο σαλόνι της οικογένειας. Θα καταφέρει να κρύψει τα μυστικά, την συγχώνευση και τις τριγωνοποιήσεις τους;
Ο γιός θα συνεχίσει να θυσιάζει την αυτονομία του, προστατεύοντας τον φαύλο κύκλο που έχει δημιουργηθεί ή θα σπάσει τα «δεσμά»;
H μητέρα θα μπορέσει να διαχειριστεί τα φτερά του γιού της, που ανοίγονται μπροστά της; H θεία θα εκδηλώσει τον έρωτά της για τον άνδρα της αδελφής της; Κάθε επιλογή έχει κόστος, κάθε επιλογή συμβολίζει έναν μικρό θάνατο.
Οι συγκρούσεις που θα εκτυλιχθούν θα είναι πολλές, όπως και τα απρόοπτα, κωμωδία και δράμα εναλλάσσονται διαρκώς, μα με έναν όμορφο τρόπο, μένει η ουσία στον θεατή.
Κομβικό συστατικό του έργου οι ερμηνείες των ηθοποιών, οι οποίοι με βαθιά εν συναίσθηση υποδύονται τους πολλαπλούς τους ρόλους και μας βοηθούν με έναν ανθρώπινο τρόπο να συναντήσουμε τα γνώριμά μας.
Οι Τρομεροί Γονείς σας δίνουν τον φακό για να δείτε και μια άλλη σκοπιά, αδράξτε τον!
Γιάννος Παπίλας