Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια
Τι υπάρχει κάτω απ’ τ’ αστέρια; Πόσοι άνθρωποι γελούν, πονούν, νοσταλγούν; Πόσες αναμνήσεις μπορεί να (επανα)φέρει ένα σημείο, κάπου στη Γη, κάτω από τον έναστρο ουρανό;
Η Λίλα Μπακλέση και ο Κωνσταντίνος Μπιμπής, που ενσαρκώνουν την Μενίτα και τον Νικόλα αντίστοιχα, ζωντανεύουν με τους ρόλους τους την ιστορία ενός έρωτα. Μία αγάπη, που ξεκίνησε από την εφηβεία. Ένα συναίσθημα τόσο δυνατό, ώστε 17 χρόνια αργότερα να ταλανίζει ακόμα τον ψυχισμό των ηρώων.
Σε ένα έργο γεμάτο ευαισθησία, χιούμορ, ρομαντισμό και πόνο καλούμαστε να θυμηθούμε τις πρώτες μας εφηβικές αγάπες. Καλούμαστε να ζήσουμε από την αρχή όλα εκείνα τα έντονα συναισθήματα που με δυσκολία μπορούν να εμφανιστούν ξανά στην ενήλικη ζωή.
Τη στιγμή που ο πόνος, η απόρριψη και η απώλεια λαξεύουν από κοινού τον χαρακτήρα των ανθρώπων, έρχεται η «ωριμότητα» και η «ενηλικίωση».
Καλώς ήλθατε στον κόσμο των μεγάλων. Στον κόσμο των περίπλοκων επιλογών. Ή τουλάχιστον αυτών που εμείς ονομάζουμε ως «περίπλοκες» στον απόηχο της αδυναμίας μας να είμαστε ειλικρινείς. Ή να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεών μας.
Η Μενίτα και ο Νικόλας βρίσκονται (ξανά) στη Χίο
Έρχονται αντιμέτωποι με τις επιλογές τους και τα συναισθήματά τους. Είναι η λογική ο δρόμος προς την ευτυχία;
Το έργο καταφέρνει να θέσει πολλά ερωτήματα. Η ταύτιση με τους ηθοποιούς επί σκηνής είναι αναπόφευκτη. Ποιοι/ες ήμασταν κάποτε και ποιοι/ες επιλέγουμε να είμαστε τώρα;
Απέναντι στα μανιχαϊστικά δίπολα που μας επιβάλλονται στη ζωή, η γραφή του Τηλέμαχου Τσαρδάκα θέτει με σαφήνεια τις γκρίζες ζώνες του έρωτα. Το σενάριο δεν στοχεύει απλώς στη συγκίνηση των θεατών. Στοχεύει επίσης και στην παρακίνησή τους να αναλογιστούν το ρόλο των συναισθημάτων στις επιλογές που κάνουν καθημερινά.
Δεν είναι μόνο οι στιγμές που καθορίζουν τις ζωές μας αλλά η ικανότητά μας να (συν)αισθανόμαστε. Η ένταση του συναισθηματικού βιώματος είναι ικανή να διαμορφώσει την ταυτότητά μας. Τις προτιμήσεις μας. Τις σκέψεις μας. Τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο.
Όλα αυτά, οι δύο εξαίρετοι πρωταγωνιστές της παράστασης, ήταν σε θέση να τα περάσουν ρητά και άρρητα στο κοινό. Η κινησιολογία, προσεκτικά μελετημένη, όπως επίσης και το λιτό σκηνικό μιλούσαν μία γλώσσα τόσο δυνατή όσο κείμενο της θεατρικής παράστασης. Οι φωνές και οι σιωπές εναλλάσσονταν εξίσου σπαρακτικά.
Το κοινό αποτελεί ταυτόχρονα σύμμαχο και πολέμιο των ηρώων. Η συμμετοχή του θεατή επιτυγχάνεται με το να ταυτίζεται και να αποστασιοποιείται από τους ήρωες, αναλαμβάνοντας διαφορετικό ρόλο ανάλογα με την εξέλιξη του έργου και των πρωταγωνιστών.
Ο θεατής είναι μέτοχος. Συναινεί σιωπηρά, αποδοκιμάζει και αγκαλιάζει τους πρωταγωνιστές διαρκώς όσο κι εκείνοι ψάχνουν τα απομεινάρια μιας αγάπης που έμεινε θαμμένη στο χρόνο. Όσα απουσιάζουν από τη σκηνή, τα δημιουργούν οι θεατές νοερά στο μυαλό τους, καθώς οι διάλογοι μεταξύ της Μενίτας και του Νικόλα βρίθουν από εικόνες. Ένας λόγος εξίσου ποιητικός, με ποικιλία αναπαραστάσεων και (συγ)κινήσεων, φέρει ένα άρτιο αποτέλεσμα!
Δεν είναι τυχαίο που η παράσταση «Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια» παίζεται στο θέατρο για 4η συνεχή χρονιά. Η τεράστια επιτυχία της συνίσταται σε όλα τα παραπάνω. Ο συνδυασμός του κειμένου, της σκηνοθεσίας, της κινησιολογίας, των σκηνικών και της ενσάρκωσης των ρόλων από τη Λίλα Μπακλέση και τον Κωνσταντίνο Μπιμπή είναι απόλυτα επιτυχημένος! Αξίζει οπωσδήποτε να τη δείτε!
Αλεξίου Πηνελόπη
https://www.viva.gr/tickets/theater/sygxrono/oi-kato-apta-asteria/