Στην Οδό Φρυνίχου
Σκέψου ένα θέατρο άδειο. Σκοτεινό. Κενό που το μόνο που κουβαλάει είναι οι αναμνήσεις, ο απόηχος όσων έχουν περάσει και έχουν αφήσει κάτι από την ψυχή τους.
Σε αυτό τώρα πρόσθεσε τους προβολείς που ανάβουν. Ένα μικρόφωνο στο κέντρο της σκηνής και δυο καρέκλες δεξιά και αριστερά. Σιγά σιγά μουρμουρητά. Βήματα. Σόλες παπουτσιών, φερμουάρ από τσάντες που ανοίγουν και σιγανά ή λίγο πιο δυνατά μουρμουρητά. Αυτό είναι το κοινό.
Ο προβολέας κεντράρει. Η μουσική ξεκινά και η σκηνή γεμίζει ξανά, με την παρουσία ενός ανθρώπου. Κάπως έτσι ο χώρος ζεσταίνεται, οι μνήμες επιστρέφουν και ο μύθος δημιουργείται ξανά.
Γιατί ‘Στην Οδό Φρυνίχου‘ η Λίνα Νικολακοπούλου μαζί με την Θοδωρή Βουτσικάκη, καταφέρνουν αυτό. Να μας θυμίσουν ότι ο μύθος, οι ιστορίες με λίγα λόγια, είναι ανάμεσα μας. Μέσα από τους στίχους των τραγουδιών, την μελωδία της μουσικής και την χροιά μιας φωνής.
Σε καλλιτεχνική επιμέλεια της Νικολακοπούλου κάθε Δεύτερα και Τρίτη, ο Βουτσικάκης χαρίζει στο κοινό την ερμηνεία του και εμείς του χαρίζουμε την παρουσία μας. Γιατί το θέατρο είναι αυτά τα δυο μαζί. Η παρουσία μας που δημιουργεί μια στιγμή που δεν επαναλαμβάνεται ποτέ ξανά.
Από το ‘Δικαίωμα’ στο ‘Όνειρο Απατηλό’ και από το ‘Ημίφως’ στο ‘Όμορφη Ζωή’, τα τραγούδια μπερδεύονται με τον πιο απλό τρόπο και δημιουργούν την αίσθηση ότι ο χρόνος σταματά και χωρίς να το κατανοείς σιγοτραγουδάς μαζί με τον Βουτσικάκη. Τραγούδια που έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους στην ελληνική δισκογραφία και στο συλλογικό θυμικό. Μπέλλου, Περπινιάδης, Θεοδωράκης, Μαχαιρίτσας, Κραουνάκης όλοι με τις δημιουργίες τους δηλώνουν αυτά που λατρέψαμε και που θέλουμε να ακούμε.
Ο Θοδωρής Βουτσικάκης, μακριά από reality και talent show, είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι η μουσική βρίσκει πάντα το δοχείο που της αναλογεί και δεν χρειάζεται έξτρα προβολή για να επικοινωνηθεί το ταλέντο κάποιου. Είναι ακριβώς αυτό.
Ο Θοδωρής Βουτσικάκης έχει την αύρα αλλά και την χροιά όλων εκείνων που προηγήθηκαν και που ακόμα βρίσκονται ανάμεσα, ευτυχώς, και δημιουργούν. Θα μπορούσε να είχε πάρει μέρος στην παράσταση ‘Οδός Ονείρων’ ή να είχε ηχογραφήσει τραγούδια σε πρώτη εκτέλεση εκείνων που τώρα ερμηνεύει στην παράσταση. Ο Βουτσικάκης μπορεί να είναι στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια αλλά είναι η συνέχεια μιας αλυσίδας καλλιτεχνών που από το Μαρίνο μέχρι τον Φραγκούλη και τον Πέρρη, προσθέτει λίγους και εκλεκτούς κάθε φορά για να συνεχίσουν να κρατούν την φλόγα της μαγείας, αναμμένη.
Από τις πιο όμορφες και μαγικές στιγμές της παράστασης είναι όταν χωρίς μικρόφωνο και σχεδόν ανάμεσα στο κόσμο, ερμηνεύει με τον πιο απλό και ουσιαστικό τρόπο το ‘Άνοιξε-Άνοιξε’, δίνοντας του έναν λυρισμό που ίσως κάποιοι να μην είχαν προσέξει.
Μια μουσική παράσταση που δεν θα έπρεπε να χάσεις και όσες φορές επαναληφθεί θα πρέπει να ξαναγυρνάς συνεχώς.
Χρήστος Βασιλακόπουλος
https://www.viva.gr/tickets/theater/stin-odo-frynichou/