Παρευρεθήκαμε στο Θέατρο επί κολονώ και παρακολουθήσαμε τη παράσταση Τάο σε κείμενο του Γιώργου Καφετζόπουλου και σκηνοθεσία Δανάης Σπηλιώτη.
Στο σπίτι του πρώην Αρχιμαφιόζου Ανδρέα Καραμούτσου , ο γιός του Γιάννης απελπισμένος προσπαθεί να πείσει τον πατέρα του να τον βοηθήσει να ανέβει στην ιεραρχία της νύχτας. Οι δυο τους συναντούν τον Μωυσίδη , τον νέο βασιλιά της νύχτας. Τρείς γκάνγκστερ της νύχτας , τρείς διαφορετικές γενιές συνομιλούν μέσα σ’ ένα σαλόνι , η κουβέντα εξελίσσεται μ’ ένα ξέφρενο ρυθμό και το φινάλε παραμένει ανατρεπτικό και για τους τρείς. Καθώς έρχεται να επισφραγίσει την ίδια την έννοια του Τάο.
Πρόκειται για μια παράσταση δωματίου. Το έργο είναι γραμμένο με έναν έξυπνο και πνευματώδες τρόπο. Έχει έντονους διαλόγους , από αυτούς που ακούμε καθημερινά γύρω μας, με θέματα βγαλμένα από το ελληνικό lifestyle. Απ’ τους τσαμπουκάδες , την επίδειξη και την ανάγκη για εύκολη δημοσιότητα ως την τραπ κουλτούρα και το εύκολο χρήμα. Ο ηλικιωμένος πατέρας και πρώην βασιλιάς της νύχτας και του υποκόσμου , έχοντας μείνει 9 χρόνια στη φυλακή και μετά από γνωριμία με τις ανατολίτικές φιλοσοφίες εξηγεί στο γιό του , πως δε πρέπει να είναι ανυπόμονος και προσπαθεί να τον πείσει να είναι ήρεμος και κυρίως ψύχραιμος.
Άλλωστε σύμφωνα με το μεγάλο Τάο : Ότι είναι να συμβεί, θα συμβεί!
Η Γραφή του Γιώργου Καφετζόπουλου τα σπάει εδώ στη κυριολεξία. Είναι άμεση , με γρήγορους ρυθμούς, σημερινή γλώσσα με όλα τα γνωστά αυτά στοιχεία [ χυδαιότητα , κυνισμό, έλλειψη σεβασμού] και με αναφορές σε γνωστά πρόσωπα και καταστάσεις της showbiz , που ενθουσιάζουν το κοινό. Ο ίδιος στο ρόλο του επιπόλαιου, ανυπάκουου και αλλοπρόσαλλου γιού, δίνει ρέστα. Είναι πληθωρικός πάνω στη σκηνή , αυθεντικός και υπηρετεί απόλυτα το ρόλο που έχει γράψει. Είναι ένα νέο παιδί που ενώ διαφαίνεται ότι έχει συναισθήματα , παρ’ όλα αυτά αντιμετωπίζει επιφανειακά τη ζωή και αναζητά το εύκολο χρήμα . Καθώς αυτό του υπόσχεται φήμη και εξουσία .
Ο Θοδωρής Σκυφτούλης στο ρόλο του ανερχόμενου νονού βάζει φωτιά στη σκηνή και εντυπωσιάζει με το πόσο αυθεντικά ενσαρκώνει αυτόν το χαρακτήρα. Έχει ακριβώς όλα τα στοιχεία μιας συμπλεγματικής προσωπικότητας: εμμονές , περίεργο αξιακό σύστημα και έντονη κυκλοθυμία, με το τέλος και την κατάληξη του χαρακτήρα του να μοιάζει απρόβλεπτο για εμάς που παρακολουθούμε .
Τέλος ο υπέροχος και αγαπημένος σε όλους μας Αντώνης Καφετζόπουλος στο ρόλο του Ανδρέα Καραμούτσου είναι τόσο όμορφος και τόσο καταπληκτικός πάνω στη σκηνή που νιώθεις εξ’ αρχής ότι είναι το δεύτερο του σπίτι . Παίζει αβίαστα και φυσικά , με μια αμεσότητα και ειλικρίνεια που δεν τη συναντάς εύκολα σε άλλον ηθοποιό. Νιώθεις ότι είναι ο εαυτός του πραγματικά , δεν έχει ίχνος υπερβολής η ερμηνεία του . Το περπάτημα του. Η ηρεμία του. Όλη του η υπόσταση επί σκηνής δίνουν το στίγμα του ρόλου που κλήθηκε να ενσαρκώσει. Η παράσταση κλείνει με την δική του ατάκα. Αυτό είναι το Τάο. Μια αναπάντεχη στιγμή που απλώς συμβαίνει και δε μπορείς να την εξηγήσεις με λόγια
Το χειροκρότημα του κοινού ήταν στο τέλος παρατεταμένο και θερμό. Είναι μια παράσταση που μας εντυπωσίασε όλους και που αξίζει τον κόπο να πάτε να τη δείτε . Νομίζει ότι στο τέλος μας δικαιώνει όλους με κάποιο τρόπο αυτό το μεγάλο Τάο που δε μπορούμε να εξηγήσουμε. Γι’ αυτό σπεύσατε !
Μαριάννα Βασιλείου
https://www.more.com/theater/epikolono/tao/