Τον Οκτώβριο του 2021 κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημα του Ξενοφώντα Φύτρου από τις εκδόσεις Bell. Λόγος γίνεται για το βιβλίο με τίτλο «Αγαπημένο μου ημερολόγιο», στο οποίο ταξιδεύουμε στην Ελλάδα του μέλλοντος. Σε μια Ελλάδα που έχει πληγεί από τον ιό και των αλλεπάλληλων συνεπειών που είτε προκάλεσε ο ίδιος είτε έφερε στην επιφάνεια.
Λίγα λόγια για την υπόθεση
Όπως μας πληροφορεί το οπισθόφυλλο, πρόκειται για ένα «δυστοπικό αστυνομικό μυθιστόρημα σ’ ένα εναλλακτικό, ζοφερά ρεαλιστικό μέλλον». Μέσα στις σελίδες του γινόμαστε μάρτυρες αποτρόπαιων εγκλημάτων και απάνθρωπων καταστάσεων. Μας ανοίγει ένα παράθυρο εντός των νοσοκομείων, τα οποία είτε έχουν καταρρεύσει από την πίεση είτε- στην καλύτερη των περιπτώσεων- υπολειτουργούν με τα ελάχιστα εφόδια που τους παρέχονται. Βλέπουμε γιατρούς να δίνουν μάχη καθημερινά και να καλούνται να αναλάβουν ακόμη και τον «ρόλο του Θεού» αποφασίζοντας ποιος θα ζήσει και ποιος όχι για να «ελευθερωθεί» ένα κρεβάτι ΜΕΘ.
Μπαίνουμε μέσα στα γραφεία της αστυνομίας, η οποία με τη σειρά της καλείται να εξιχνιάσει μια πληθώρα εγκλημάτων. Γεγονότα που δεν προκαλούν πλέον έκπληξη καθώς αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας. Ταυτόχρονα, εμφανίζεται στο προσκήνιο ένας κατά συρροή δολοφόνος, ο οποίος δεν διστάζει να «χτυπήσει» ακόμα και μέσα σε πλήθος. Με τις κινήσεις του δημιουργεί συνεχώς νέα ερωτηματικά γύρω από την ταυτότητά του και τους στόχους του. Και οι προκλήσεις δεν σταματούν εκεί, καθώς τα προσωπικά συμφέροντα και οι κατευθυντήριες γραμμές επηρεάζουν και αυτό το κομμάτι.
Η κάλυψη της επικαιρότητας από τα δημοσιογραφικά μέσα γίνεται πλέον υπό τους όρους και σύμφωνα με τις επιθυμίες των εχόντων την εξουσία και τη (χρηματική) δύναμη. Έτσι, αποσιωπώνται οι τραγικές ειδήσεις που αφορούν τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους. Στη θέση τους προβάλλεται μια (ψευδής) σταθερή και αποτελεσματική διαχείριση της πανδημίας και της καθημερινότητας εν γένει. Μια καθημερινότητα που έχει σημαδευτεί από τον φόβο, την αγανάκτηση και τις συνθήκες «πείνας» που επικρατούν, χωρίς να φαίνεται στον ορίζοντα κάποια σανίδα σωτηρίας.
Παράλληλα με τα προαναφερθέντα- και ακόμα περισσότερα που δεν χωρούν σε λίγες γραμμές- διαβάζουμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα αποσπάσματα από το ημερολόγιο του δολοφόνου. Έτσι, κινούμαστε ανάμεσα σε δύο άξονες κάθε φορά. Παρακολουθούμε το ίδιο έγκλημα από 2- τουλάχιστον- διαφορετικές οπτικές γωνίες, λαμβάνοντας σταδιακά ολοένα και περισσότερες νέες πληροφορίες. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να γυρίσουμε σελίδα και να προσδοκούμε ότι κάποια στιγμή αυτοί οι δύο «κόσμοι» θα συγκλίνουν.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Στην αρχή, μπορεί να φανεί κάπως χαοτική η παρουσία τόσο πολλών και διαφορετικών μεταξύ τους προσώπων στο μυθιστόρημα. Όμως, ο συγγραφέας με την απλή και συνάμα παρορμητική γραφή του μας κάνει να εγκλιματιστούμε πολύ γρήγορα στον κόσμο του. Επιπλέον, ο τρόπος με τον οποίο «έδεσε» όλα τα κομμάτια της ιστορίας, σίγουρα δεν με άφησε ασυγκίνητη. Αντιθέτως, ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες που μου είχε δημιουργήσει.
Σίγουρα δεν θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως ένα «ελαφρύ» βιβλίο, ειδικά για την περίοδο που διανύουμε. Όπως προαναφέραμε, πρόκειται για ένα «ζοφερά ρεαλιστικό μέλλον». Ένα μέλλον που περιλαμβάνει απαγορεύσεις, πείνα, εξαθλίωση, αβεβαιότητα, αποτρόπαια εγκλήματα, (πολύ) φόβο και γενικά, κυριαρχείται από το χάος. Και το φως είναι ελάχιστο μέσα σε αυτό το ατελείωτο σκοτάδι.
Όσο σκληρό όμως και αν ήταν, δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Παρά το γεγονός ότι γινόμουν θεατής τόσο απάνθρωπων καταστάσεων, ήθελα συνεχώς να γυρνάω σελίδα μέχρι να φτάσω στο τέλος. Καταφέρνει μέσα σε λιγότερες από 400 σελίδες να παρουσιάσει σχεδόν όλες- αν όχι όλες- τις πτυχές της κοινωνίας μας, η οποία έχει καταρρεύσει οριακά ολοκληρωτικά και ανεπανόρθωτα, ενώ στο φόντο βρίσκεται η πανδημία που δεν έχει εκλείψει ακόμη από τις ζωές μας. Σε τροφοδοτεί με σκέψεις για το πώς θα μπορούσε όντως να εξελιχθεί αυτή η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, ακόμη και αν μοιάζει με ένα ακραία τρομακτικό σενάριο ταινίας που δεν μπορεί να έχει εφαρμογή στην πραγματικότητα. Ή τουλάχιστον αυτό θα ήθελα να ελπίζω.
Ανατρεπτικό, γρήγορο, εφιαλτικό.
Γεωργία Σαβίνα Αποστολοπούλου
Το βιβλίο Αγαπημένο μου ημερολόγιο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell.