Θα το ομολογήσω.
Δεν έχω ιδέα από παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Οι γνώσεις μου φτάνουν μέχρι το «μπουρλότο» της Νοταρά, τους Βροντάκηδες, τους Φουτρουνάκηδες, την «άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους κατεβάζει» κι άντε να αναγνωρίζω τα ιερά του τέρατα. Με λιθοβολείτε μετά.
Όταν λοιπόν έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο της Αλίκης Γεωργούλη, δεν είχα την παραμικρή υποψία για το τι επρόκειτο να διαβάσω. Κι έχει τη γοητεία του το να μην γνωρίζεις τι θα αντικρίσεις. Το κύκνειο άσμα της έχει τη μορφή μικρών χρονογραφημάτων -με μια πιο ευρεία έννοια του όρου-, που εξιστορούνται μέσα από τυχαίους συνειρμούς. Στη δύση της ζωής της, χτυπημένη από την επάρατο, η ηθοποιός και θιασάρχης Αλίκη, ευγνώμων για μια γεμάτη ζωή, διηγείται μια σειρά ιστοριών που σε ταξιδεύουν από τον Λένιν… στον Βερσάτσε.
Μια πορεία που αποτυπώνεται γεμάτη εικόνες και αρώματα από μια διαφορετική Αθήνα με στιγμιότυπα από μια ομολογουμένως πολυτάραχη παιδική και εφηβική ηλικία. Μια σειρά γεγονότων που κανείς θα χαρακτήριζε μέχρι και σουρεάλ, έχοντας δημιουργήσει μια διαφορετική εικόνα για την κοινωνία εκείνης της εποχής. Ακόμα όμως κι αυτή η γλαφυρή αφήγηση έχει μια παραστατικότητα και μια τέτοια νότα νοσταλγίας, που κανείς νιώθει ότι γίνεται μέρος της ιστορίας.
Τα χρόνια του θεάτρου, του μεσουρανήματος, των ταξιδιών στις χώρες του Ανατολικού μπλοκ, τα διαδοχικά σκαμπανεβάσματα μεταξύ πλουσιοπάροχης ζωής και δανεικών για το νοίκι, αλλά και τα κουτσομπολιά και οι γαργαλιστικές λεπτομέρειες για την τότε show business συνθέτουν ένα ανάγνωσμα που διαβάζεται απνευστί.
Επειδή ακριβώς πρόκειται περισσότερο για κατάθεση ψυχής και όχι για επαγγελματικό έργο, ίσως σε πολλούς ξενίσει η έλλειψη χρονολογικής σειράς στην αφήγηση των γεγονότων και η παράθεσή τους μέσω τυχαίων συνειρμών. Ούτως ή άλλως αυτή ακριβώς η έλλειψη συνοχής και ο αυθορμητισμός είναι που κάνουν την γλυκόπικρη ιστορία της Αλίκης Γεωργούλη ένα από τα πιο δυνατά βιβλία που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό.
Τίνα Μπαρμπάτσαλου
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος:
https://www.kaktos.gr/georgouli-aliki-apo-lenin-ston-versace