Cimmerian… και μετά σκοτάδι – Μάριος Καρακατσάνης

Το «Cimmerian… και μετά σκοτάδι» απαρτίζεται από μια σειρά διηγημάτων με την υπογραφή του Μάριου Καρακατσάνη. Πρόκειται για 13 ιστορίες με βασικό τους άξονα την πάλη μεταξύ φωτός και σκοταδιού, καλού και κακού, πραγματικότητας και φαντασίας. 13 ιστορίες που καθηλώνουν το αναγνωστικό κοινό φέρνοντας στην επιφάνεια ποικίλα συναισθήματα 

Κάθε ιστορία διαθέτει αρχή- μέση- τέλος, χωρίς να παρεμβάλλονται πλατειασμοί ν’ αποσπούν την προσοχή μας. Αντιθέτως, με λόγο γλαφυρό και περιγραφικό όσο χρειάζεται, μας κάνει κάθε φορά να εγκλιματιστούμε ομαλά από τις πρώτες κιόλας παραγράφους. Επιπλέον, το γεγονός ότι αποτελείται από 13 αυτοτελείς ιστορίες μας δίνει την δυνατότητα να εξερευνήσουμε ένα αρκετά μεγάλο εύρος θεματολογίας και να ξεχωρίσουμε την/ τις αγαπημένη/ες μας.  

Όσον αφορά την θεματολογία του βιβλίου, αυτήν την αντλεί από διάφορες πηγές. Άλλοτε ανασυνθέτει κάποιον απόκοσμο αστικό μύθο- όλοι οι τόποι έχουν τουλάχιστον έναν- και άλλοτε υφαίνει την ιστορία ενός προσώπου. Άλλες φορές επιστρατεύει τη θρησκευτική παράδοση· παρουσιάζεται το μεγαλείο της πίστης και της αγάπης στο πρόσωπο του Θεού και ταυτόχρονα, καταδεικνύεται η φαυλότητα της ανθρώπινης φύσης και συγκεκριμένα, η αναλγησία μερικών που δεν διστάζουν να θυσιάσουν στο βωμό του κέρδους ακόμα και τον συνάνθρωπό τους. Ειδικά όταν επιστρατεύεται η αθώα παιδική ματιά, η αντιδιαστολή μεταξύ της βαναυσότητας και της ελπίδας μας ξυπνά ποικίλα συναισθήματα.  

Άλλες ιστορίες μοιάζουν σαν να είναι βγαλμένες από τα πιο ευφάνταστα παιδικά όνειρα. Μας ανοίγουν ένα παράθυρο προς κόσμους μαγικούς, με νεράιδες και ξωτικά που δεν έχουν γνωρίσει τη θλίψη και τον πόνο, αποτελώντας τα ιδανικά καταφύγια. Κι άλλες ιστορίες ενσαρκώνουν τους χειρότερους εφιάλτες μας, αφού διαθέτουν πολλά ρεαλιστικά στοιχεία, με κακοποιημένα άτομα και θύτες να αποτελούν τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα. Αυτές οι εναλλαγές σκηνικών, συναισθημάτων και προσώπων ήταν ένα από τα βασικά σημεία που ξεχώρισα διαβάζοντάς το. Φως και σκοτάδι μπλέκονται συνεχώς μεταξύ τους προσφέροντάς μας στο τέλος ανακούφιση, σφίξιμο ή έναν συνδυασμό των δύο.  

Σ’ αυτό το σημείο θα ήταν καλό να αναφέρω ένα trigger warning: μερικά από τα διηγήματα περιέχουν κάποιες σκληρές και γραφικές σκηνές. Πιο συγκεκριμένα, πυρήνας μερικών διηγημάτων αποτελεί η συναισθηματική, σωματική ή/και ψυχολογική κακοποίηση (ανηλίκων και ενηλίκων), με σκηνές που σοκάρουν και κόβουν την ανάσα.  

Τα περισσότερα διηγήματα μού στάθηκαν ως τροφή για σκέψη πάνω σε μερικά καίρια κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας και όχι μόνο. Θέματα όπως είναι η αντιμετώπιση ενός θύματος από το κοινωνικό του περιβάλλον και πώς κάποιες φορές μπορεί ο περίγυρος να αγνοεί τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε πραγματικά να το συνδράμει. Επίσης, γίνεται νύξη του πώς η κοινωνία θυματοποιεί για δεύτερη φορά το άτομο που έχει υποστεί κακοποίηση είτε στιγματίζοντάς το είτε ωθώντας το σε μια ακόμα πιο δυσχαιρή θέση απ αυτή που ήδη βρίσκεται.  

Στο προσκήνιο επανέρχεται τακτικά και η αυτοκαταστροφική τάση μερικών ανθρώπων, οι οποίοι έχουν ως απώτερο στόχο το χρήμα και την εξουσία· πατώντας επί πτωμάτων. Ή το πώς διαχειρίζεται ο άνθρωπος- και συγκεκριμένα ο κατέχων εξουσία άνθρωπος– τη θέση του, δίνοντάς μας και ένα σκληρό (μυθοπλαστικό) στιγμιότυπο από τις συνθήκες που επικρατούν σε ορισμένες φυλακές. Όμως, δεν λείπουν και οι ιστορίες που στέκονται ως φάροι μέσα στο όλο σκοτάδι και μας δίνουν ελπίδα. Συνήθως, σ’ αυτές τις ιστορίες η σωτήρια δύναμη είναι αυτή της πίστης προς τον Θεό. 

Εν κατακλείδι, το «Cimmerian… και μετά σκοτάδι» αποτελεί ένα βιβλίο που αναμφίβολα κόβει πολλές φορές την ανάσα του κοινού του. Η εναλλαγή μεταξύ φωτός και σκοταδιού (με την ευρύτερη σημασία των όρων) μας καθηλώνει, κάνοντάς μας να θέλουμε να προχωρήσουμε αμέσως στην επόμενη ιστορία. Είτε πρόκειται για μία ιστορία μ ένα ανακουφιστικό τέλος είτε μία μ’ ένα σκληρό plot twist  μία μ ανάμειξη των δύο), το μόνο σίγουρο είναι ότι ξέρει να κρατά καλά εστιασμένο το ενδιαφέρον μας και συνάμα να μας ωθεί σε περαιτέρω προβληματισμόΜπορεί οι ιστορίες να αποτελούν περίτεχνα μυθοπλαστικά δημιουργήματα του συγγραφέα, όμως πολλά από τα «τέρατα» που περιγράφονται περπατούν και στον δικό μας κόσμο.  

ΥΓ. Ειδική μνεία στο όλο artwork του βιβλίου που λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Σκληρή βιβλιοδεσίαεξώφυλλο που σε τοποθετεί αμέσως σ ένα πολλά υποσχόμενο και πιο σκοτεινό κλίμα και υδατογραφήματα στις σελίδες· χάρμα οφθαλμών πραγματικά.  

Ευχαριστώ πολύ τις εκδόσεις Υδροπλάνο που μου προσέφεραν το αντίτυπο.   

Γεωργία- Σαβίνα Αποστολοπούλου 

Συγγραφέας: Μάριος Καρακατσάνης 

ISBN: 978-618-5453-97-8 

Έτος κυκλοφορίας: 2020 

Εκδοτικός Οίκος: Υδροπλάνο 

Σελίδες: 328 

Είδος: Ελληνική λογοτεχνία 

 

 

Πηγή εικόναςtea.sun.and.books [bookstagram της αρθρογράφου] 

Leave a Reply