Το “Δεν μπορώ να σου πω αντίο” αποτελεί το πρώτο μυθισ της Χόλι Μίλερ, το οποίο ήδη συγκαταλέγεται στα best-seller βιβλία. Μεταφρασμένο σε 23 γλώσσες, οι εκδόσεις Μίνωας το έφεραν και στη δική μας σε μετάφραση της Θεοδώρας Δαρβίρη. Στο προσεχές μέλλον αναμένεται να παρακολουθήσουμε την απόδοσή του και στην μεγάλη οθόνη- γεγονός για το οποίο ανυπομονώ.
Λίγα λόγια για την υπόθεση
Ο Τζόελ επιλέγει να ζει μια μοναχική και κλειστή καθημερινότητα, απαγορεύοντας στον εαυτό του να δεθεί συναισθηματικά. Ακόμα και με την οικογένειά του και τους ελάχιστους φίλους του, κρατά αποστάσεις ασφαλείας. Ο λόγος; Τα όνειρά του. Αυτά του δείχνουν τι πρόκειται να συμβεί στα αγαπημένα του πρόσωπα σε μερικές μέρες, εβδομάδες ή και χρόνια. Αυτό το φορτίο, λοιπόν, επιλέγει να το κουβαλά μόνος του, ενώ προσπαθεί ταυτόχρονα να αποτρέψει διακριτικά τα άσχημα μελλούμενα.
Από την άλλη, η Κάλι βρίσκεται καθηλωμένη στη δική της καθημερινότητα. Μια “ασφαλής” αλλά και ανιαρή πραγματικότητα, καθορισμένη από τον θάνατο της καλύτερής της φίλης, Γκρέις. Δυσκολεύεται αισθητά να προχωρήσει στη ζωή της και να κυνηγήσει τα όνειρά της, μένοντας προσηλωμένη στο παρελθόν. Μέχρι τη στιγμή που ο δρόμος της συναντιέται με του Τζόελ και όλα δείχνουν να αλλάζουν προς το καλύτερο. Μέχρι, όμως, και τη στιγμή που ο Τζόελ θα δει εκείνο το όνειρο και τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Πρόκειται για ένα ειλικρινά συγκινητικό βιβλίο, το οποίο αν και δεν προχωρά με γοργούς ρυθμούς, κρατά το ενδιαφέρον μας αμείωτο. Εμπλέκει περίτεχνα μια μεταφυσική κατάσταση σε μια όμορφα δομημένη ιστορία αγάπης. Παρόλο που πολλοί άνθρωποι μπορεί να θεωρούσαν ευχή ή χάρισμα την κατάσταση του Τζόελ, η οπτική του μας δείχνει μάλλον το αντίθετο. Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι τα όνειρά του έχουν πρωταγωνιστές τα πρόσωπα που αγαπάει. Ή αν σκεφτούμε ότι δεν είναι όλες οι καταστάσεις (εύκολα) αναστρέψιμες. Ταυτόχρονα, ο φόβος της απόρριψης αν τους εξομολογηθεί την αλήθεια ή/και του χλευασμού, είναι παραλυτικός και τον καθηλώνει σε μια πραγματικότητα που δεν ζει αλλά απλώς επιβιώνει.
Ωστόσο, μέσα από την αλληλεπίδρασή τους, παρακολουθούμε το πώς είναι να ελπίζουν ξανά και να παίρνουν τα ηνία της ζωής τους. Να κάνουν όνειρα, να σχεδιάζουν το μέλλον τους και να ζουν στο δικό τους παρόν. Να βρίσκουν την κινητήρια δύναμη ξανά για να ακολουθήσουν τον δρόμο που ήθελαν, παίρνοντας ρίσκα και αφήνοντας πίσω το παρελθόν. Όμως, τι γίνεται όταν βλέπεις το πώς θα τελειώσει όλο αυτό; Μπορείς να συμφιλιωθείς με αυτή τη γνώση και να προχωρήσεις σαν να μην την έμαθες ποτέ;
Σε διάφορες στιγμές μπήκα στην διαδικασία να αναλογιστώ τον εαυτό μου στη θέση τους. Το πώς θα μπορούσε μια ανάλογη κατάσταση να επηρεάσει τη δική μου ζωή. Θα ήθελα να ξέρω τι θα συμβεί στο μέλλον; Και πώς θα λειτουργούσε αυτή η γνώση, τι επιπτώσεις θα είχε; Στην καλλιέργεια αυτών των σκέψεων- μεταξύ άλλων- βοηθάει και η εναλλαγή μεταξύ Τζόελ και Κάλι ως αφηγητές. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες αν και εμφανίζονται συχνά στο προσκήνιο, περισσότερο πλαισιώνουν την ιστορία των πρωταγωνιστών μας. Αποτελούν μια καλή αφορμή για να θιχτεί το πόσο σημαντική και ευεργετική είναι η αποδοχή, η κατανόηση και, γενικά, η ύπαρξη ανθρώπων που όντως σε αγαπούν.
Λίγες σκέψεις ακόμη
Εν κατακλείδι, διαβάζοντάς το ένιωθα ότι βρισκόμουν πάνω σε ένα συναισθηματικό roller-coaster. Ο συνδυασμός των ανατροπών, της αγωνίας και των αλλεπάλληλων συναισθηματικών εναλλαγών, τοποθέτησαν το συγκεκριμένο μυθιστόρημα στα πιο ωραία που έχω διαβάσει. Αν και δεν περίμενα να με επηρεάσει ιδιαίτερα, είμαστε εδώ να σας γράφω για το πόσο ανυπομονώ να παρακολουθήσω την απόδοσή του και στην μεγάλη οθόνη.
Σαβίνα Αποστολοπούλου