«Το αχλάδι της αγωνίας!» ψελλίζει έκπληκτη η Έλσα Γληνού, αντικρίζοντας το πτώμα της νεαρής Ζωής Κομνηνού, που πριν από λίγες ώρες δήλωνε υπεύθυνη για μια σειρά άλυτων φόνων. Η φράση αυτή θα οδηγήσει την ίδια και τον αστυνόμο Μάνο Βαρσάμη σε μια αποτρόπαια διαπίστωση: Κάποιος δολοφονεί ανθρώπους χρησιμοποιώντας μεθόδους που ανάγονται στον Μεσαίωνα. Ποιος σπέρνει τον θάνατο με φρικτά βασανιστήρια; Ποιο είναι το κίνητρό του; Τι συνδέει τα θύματά του; Τι ρόλο παίζουν σ’ αυτή την υπόθεση ο Στάθης Κομνηνός, ο καθηγητής Μεσαιωνικής Ιστορίας Ιορδάνης Φωκάς και ο δημοσιογράφος Φώτης Μπακιρτζής; Τι σημαίνει η φράση Memento mortis που ανακάλυψε η Έλσα στο ημερολόγιο της Ζωής; Προσπαθώντας να δώσουν απάντηση στα ερωτήματα αυτά, η Έλσα και ο Βαρσάμης θα ξετυλίξουν το κουβάρι μιας τρομακτικής ιστορίας που θα βάλει σε κίνδυνο τη ζωή δύο αθώων παιδιών. Θα προλάβουν να τα σώσουν πριν είναι αργά;Ο χρόνος τρέχει αμείλικτα κι εκείνοι ρίχνονται στο κυνήγι του άγνωστου δολοφόνου με μοναδικό στοιχείο το συμπέρασμα του αστυνόμου Γιαβρόγλου: «Ήταν όλοι τους αθώοι».
Η Έλσα Γληνού, μια ψυχολόγος με ένα σκληρό παρελθόν να την έχει σημαδέψει και ο αστυνόμος Μάνος Βαρσάμης καλούνται να συνεργαστούν για να βρουν ποιος κρύβεται πίσω από τους αποτρόπαιους φόνους που συγκλονίζουν την Αθήνα.
Η νεαρή Ζωή, ένας δημοσιογράφος και κάποιες παλιότερες ανεξιχνίαστες δολοφονίες, αποδεικνύεται ότι είναι όλοι θύματα βασανισμού, με μεθόδους που παραπέμπουν στον μεσαίωνα. Μια φράση γραμμένη στο ημερολόγιο της Ζωής, Memento Mortis, είναι το κλειδί για να λυθεί η υπόθεση. Θα καταφέρουν όμως η Γληνού και ο Βαρσάμης να ξετυλίξουν όλο αυτό το κουβάρι, πριν είναι αργά;
Η Ελευθερία Μεταξά ακροβατεί ανάμεσα στην κλασσική γραφή του Γιάννη Μαρή και στην σκοτεινή ατμόσφαιρα του Jo Nesbo. Το νέο της μυθιστόρημα «Αθώοι Ένοχοι», από τις εκδόσεις Μίνωας, είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ, που παρόλο το μέγεθός του, διαβάζεται γρήγορα και πολύ ευχάριστα.
Καταπιάνεται κυρίως με το θέμα της αυτοδικίας και τι συμβαίνει όταν κάποιος παίρνει τον νόμο στα χέρια του. Μέσα από τη διήγηση που επικεντρώνεται κυρίως στην οπτική και της κινήσεις της ψυχολόγου –με κάποια σημεία ίσως λίγο περισσότερο επεξηγηματικά ή λεπτομερή από όσο χρειάζεται–, καταφέρνει να δέσει καλά τα στοιχεία και όλα τα πρόσωπα που εμπλέκονται, χωρίς να μπερδεύει ή να αποπροσανατολίζει τον αναγνώστη.
Τα αστυνομικά βιβλία είναι από τα αγαπημένα μου αναγνώσματα. Αν και το να χαρακτηρίζεται ένα μυθιστόρημα απλώς ως αστυνομικό ή θρίλερ κτλ., από μόνο του ποτέ δεν είναι αρκετό. Το «Αθώοι Ένοχοι» είναι ένα ανάγνωσμα με μια πλοκή που πλέκεται όλο και περισσότερο, πριν τελικά λυθεί. Ο κύκλος των υπόπτων ανοίγει όλο και περισσότερο και τα θύματα δεν έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους.
Το προτείνω, λοιπόν, στους αναγνώστες αρέσουν τα μυθιστορήματα με τα εξής χαρακτηριστικά:
- έχουν ήρωες επαγγελματίες (αστυνομικοί, ψυχολόγοι, επιθεωρητές)
- έχουν μπλεγμένη πλοκή
- έχουν θύματα που, φαινομενικά, δεν σχετίζονται μεταξύ τους
- η λύση του μυστηρίου και όλη η πλοκή δεν στρέφεται γύρω από ένα θύμα και το άμεσο περιβάλλον του
Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα του βιβλίου.
Συλβάνα Παπαϊωάννου