Πυγολαμπίδες –  Kristin Hannan

Η Κέιτ Μαλάρκι είναι ένα εσωστρεφές κορίτσι, αλλά το καλοκαίρι του 1974 μετακομίζει απέναντι από το σπίτι της το πιο δημοφιλές κορίτσι και θέλει να γίνουν φίλες. Η Τάλι Χαρτ μοιάζει να έχει τα πάντα –ομορφιά, εξυπνάδα, φιλοδοξία. Επιφανειακά, οι δυο τους δεν έχουν τίποτα κοινό, αλλά το καλοκαίρι εκείνο χτίζουν μια φιλία που θα κρατήσει για μια ζωή. Τάλι-και-Κέιτ. Αχώριστες, σαν μία λέξη. Για τριάντα χρόνια, η Τάλι και η Κέιτ στέκονται η μία στο πλευρό της άλλης και καταφέρνουν να βγουν αλώβητες από τις θύελλες της ζήλειας, του θυμού και του πόνου. Η Τάλι κυνηγά τα μεγαλεπήβολα όνειρά της για να κατακτήσει τη δόξα και την επιτυχία. Η Κέιτ θέλει μόνο να ερωτευτεί και να αποκτήσει οικογένεια. Οι δυο τους πιστεύουν ότι έχουν ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες, μέχρι που μία μόνο πράξη προδοσίας μπαίνει ανάμεσά τους και δοκιμάζει τις αντοχές τους και τη φιλία μιας ζωής

Ως άτομο που λατρεύει τα βιβλία, έχω περάσει άπειρο χρόνο βυθισμένη σε σχετικές συζητήσεις. Οι προτάσεις, οι απόψεις και οι σχολιασμοί δεν λαμβάνουν ποτέ τέλος στη βιβλιοφιλική κοινότητα, όμως τον τελευταίο χρόνο μία από τις επικρατούσες συγγραφικές προσωπικότητες στις συζητήσεις αυτές ήταν η Kristin Hannan και ιδιαίτερα το πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα της «Το αηδόνι». Έπειτα λοιπόν από πλήθος σχετικών συζητήσεων, έφτασε για εμένα η στιγμή – σε συνεργασία με τις εκδόσεις Κλειδάριθμος – να διαβάσω ένα από τα δημοφιλέστερα βιβλία της συγγραφέως.

Πρόκειται για το μυθιστόρημα «Πυγολαμπίδες» το οποίο σύντομα θα μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη, σε παραγωγή του Netflix. Μια ισχυρή φιλία που ξεκινά τη δεκαετία του 70′ ,γεννιέται μέσα στις σελίδες του βιβλίου και ανθίζει μέσα στο πέρασμα των δεκαετιών και το γύρισμα των σελίδων. Δύο χαρακτήρες αντίθετοι που, όμως, τίποτα δεν τους εμποδίζει, να σταθούν η μία πλάι στην άλλη για τρεις δεκαετίες. Μια φιλία με έντονες γωνίες και εντάσεις, αλλά γεμάτη τρυφερότητα και αγάπη.

Προσωπικά είμαι από τα άτομα – που αν και εκτιμούν την ρομαντική αγάπη ως όμορφο ή ακόμη και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής κάποιων ανθρώπων – έχουν κουραστεί, να βλέπουν την εμπορευματοποιημένη και συχνά τοξική ή ατσαλάκωτη πλευρά της ως βασικό άξονα στην έκφραση κάθε μορφής τέχνης. Η Kristin Hannan λοιπόν στην τρίτη δεκαετία της συγγραφικής της πορείας , δημιουργεί ένα βιβλίο ύμνο στην ανιδιοτελή φιλία γεμάτο συγκίνηση.

Η συγγραφέας ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στην αντίθεση της δυναμικής, φιλόδοξης Τάλι και της εσωστρεφούς, ανασφαλής Κέιτ. Πολλοί αναγνώστες σχολίασαν, ότι η πλοκή υποπέφτει σε πλήθος κλισέ όμως ο μοναδικός τρόπος γραφής και προσέγγισης της Hannan καθιστά την πλοκή ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και ταχύρρυθμη με αποτέλεσμα τα εκάστοτε κλισέ γύρω από τη φιλία, την οικογένεια ή τον έρωτα, να μην καταντάνε κουραστικά. Τέλος οι διαρκείς αναφορές στην pop κουλτούρα των δεκαετιών κατά τις οποίες διαδραματίζεται ήταν κάτι παραπάνω από αρκετές για να ταξιδέψουν νοσταλγικά , ακόμη και άτομα σαν εμένα γεννημένα στις αρχές του 21ου αιώνα , στις περιγραφόμενες δεκαετίες.

Φυσικά τα κοινωνικά μηνύματα όπως αυτά γύρω από το φεμινισμό, την οικογενειακή βία, την παιδική παραμέληση, την εξάρτηση ή το βιασμό δεν εκλείπουν από το βιβλίο.

Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσα, να προσάψω στο βιβλίο είναι το δεύτερο μέρος του διδύμου «Τάλι-και-Κέιτ». Η Κέιτι πρόκειται για ένα χαρακτήρα βυθισμένο στις ανασφάλειες και τις αδυναμίες, γεγονός που καθρεφτίζεται όχι μόνο στον ψυχισμό της, αλλά και τον τρόπο, που φέρεται στους άλλους και στις επιπτώσεις, στις σχέσεις της.

Πλήρως αδύναμη με μηδενικές επαγγελματικές φιλοδοξίες και βυθισμένη σε ερωτικά μυθιστορήματα και ονειροπολήσεις αποτελεί μια άψογη σκιαγράφηση του προτύπου της ιδανικής γυναίκας του 1930. Ξεκινώντας το βιβλίο δεν είχα να κάνω κάποια εστιασμένη αναφορά στον χαρακτήρα της, όμως προχωρώντας το βιβλίο δεν μπόρεσα, να μην παρατηρήσω την εμφανή συμπάθεια, που επιδεικνύει η συγγραφέας προς το συγκεκριμένο χαρακτήρας, με αποκορύφωμα το τέλος του βιβλίου που επέφερε την ολοκληρωτική κάθαρση της Κέιτ. Κλείνοντας λοιπόν την κριτική, θα ήθελα, να υπενθυμίσω στο αναγνωστικό κοινό, ότι ήρθε επιτέλους ο καιρός, να αποδαιμονοποιήσουμε τη γυναικεία δυναμική και της επιλογή των γυναικών προς την ευτυχία. Δυναμικοί χαρακτήρες με υψηλές επαγγελματικές βλέψεις σαν την Τάλι Χαρτ ΔΕΝ θα έπρεπε, να παρουσιάζονται ως ματαιόδοξοι, ρηχοί, εγωϊστές αλλά ως άτομα που επέλεξαν ένα διαφορετικό μονοπάτι ευτυχίας από αυτό, που συχνά μας υποδεικνύει η κοινωνία.

Πρόκειται για ένα συγκινητικό πορτραίτο μιας φιλίας σύνθετης αλλά άθραυστης. Προσωπικά δεν θα το κατέτασα στα αγαπημένα μου μυθιστορήματα και δυστυχώς δεν μπόρεσε, να μου μεταφέρει τα πολύπλοκα συναισθήματα και την αφηγηματική αίγλη που μου είχαν περιγράψει οι λάτρεις του βιβλίου «Το αηδόνι», όμως παραμένει μια εξαιρετική πρώτη επαφή με την Kristin Hannan, που με ταξίδεψε στο μονοπάτι μίας όμορφης φιλίας και μέσω του αναπάντεχου τέλους με συγκίνησε βαθύτερα από την πλειοψηφία των βιβλίων που πέρασαν από τα χέρια μου τους τελευταίους μήνες.
Βαθμολογία: 8.5/10

Τίτλος: Πυγολαμπίδες

Συγγραφέας: Kristin Hannan

Εκδόσεις: Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Αριθμός σελίδων: 640

Ευχαριστώ θερμά τις εκδόσεις Κλειδάριθμος για το αντίτυπο του βιβλίου, που μου διέθεσαν.

Ιωάννα Δημητσάνου