Η Καλύτερη Χειρότερη Μέρα της Ζωής σου - Κορτώ Αύγουστος

Δεν γνωριζόμαστε, αλλά σε ξέρω. Έχουμε περάσει μέρες και μήνες μαζί, ο καθένας κλεισμένος στο σπίτι του.

Έγραψα το βιβλίο αυτό για σένα και για μένα. Για να σου θυμίσω και να θυμηθώ την κοινή μας δοκιμασία, τον κοινό μας αγώνα. Γιατί η κατάθλιψη είναι συνηθισμένη και μοναδική, ύπουλη και διαφανή, τρωτή όπως και εμείς οι δύο. Ήταν ένας τρόπος να σου πω: Θα περάσει. Να σε διαβεβαιώσω- και συγχρόνως να καθησυχάσω τον εαυτό μου: η αρρώστια μας θεραπεύει. Η χειρότερη μέρα είναι ακριβώς αυτό, και τίποτα περισσότερο: μια μέρα που προέρχεται και μας φέρνει πιο κοντά στην ίαση. Ότι και να μας ψιθυρίζει η κατάθλιψη, πάντα υπάρχει ελπίδα.

Είμαστε φτιαγμένοι για καλύτερες μέρες.

Το βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ, « Η καλύτερη χειρότερη μέρα της ζωή σου», είναι ένα βιβλίο για την κατάθλιψη. Μια ρεαλιστική και απόλυτα κατατοπιστική εξομολόγηση για ένα ψυχικό νόσημα που παρατηρείτε όλο και περισσότερο στις σύγχρονες κοινωνίες. Πρόκειται για μια αυτοβιογραφική κραυγή ενός ανθρώπου που στέκεται και αντιμετωπίζει με θάρρος τους δαίμονες που κατασπαράζουν την ψυχή και που τον οδήγησαν σε ακραίες συμπεριφορές.

Το βιβλίο « Η καλύτερη χειρότερη μέρα της ζωή σου», συγκλονίζει και ευαισθητοποιεί τον αναγνώστη του αναφορικά με την συγκεκριμένη ασθένεια. Ο Κορτώ, παρουσιάζει πληροφορίες, προκειμένου να βοηθήσει ακόμα και αυτούς που δεν γνωρίζουν αρκετά για την κατάθλιψη, να κατανοήσουν όλες εκείνες τις ακατανόητες συμπεριφορές, τη μοναξιά που βιώνει το άτομο, τον φόβο που γιγαντώνεται και την ανάγκη του να βρει μια σανίδα σωτηρίας, ένα χέρι απλωμένο για να πιαστεί.

Εκτός από την παρουσίαση τη μορφή της ίδια της ψυχοπαθολογίας και την επίδρασή της στο σώμα και τα συναισθήματα του ατόμου, προβαίνει σε μια διαμαρτυρίας απέναντι σε όλες εκείνες τις προκαταλήψεις που υπάρχουν στις κοινωνίες και που η διαφορετικότητα λειτουργεί ως τροχοπέδη και δημιουργεί συνθήκες προσωπικής και κοινωνικής απομόνωση. Άλλωστε κάθε νόσημα έχει διττή διάσταση, τόσο ατομική όσο και κοινωνική.

Για πολλά χρόνια, τα αίτια της ψυχικής ασθένειας ήταν ανεξιχνίαστα, με τους επιστήμονες και όχι μόνο να στρέφονται προς τον χώρο της μεταφυσικής, για την εύρεση απαντήσεων.

« Ο τρελός, ως παρίας και μίασμα, κρίνονταν ένοχος για την ασθένειά του, και έτσι η εξιχνίαση της ίδιας της αρρώστιας ήταν κάτι το περιττό.»

Μια κραυγή που φέρνει παράλληλα στην επιφάνεια των συνειδήσεων τα συναισθήματα απέχθειας δυσφορίας που δημιουργούν οι «εν ασθένεια αδελφούς», όπως αποκαλεί τους πάσχοντες ο Κορτώ, στο ευρύ κοινό. « Όσο η τρέλα, ως ασαφή έννοια, με πλήθος ερμηνειών τροφοδοτούσε τον πολιτισμό με την σκοτεινή γοητεία της, η κατάθλιψη παρέμενε στις σκιώδεις παρυφές της κοινωνίας και της πρωτόγονης ιατρικής επιστήμης.» Ακόμα και στις μέρες μας, όπου η ύπαρξη ψυχικών νοσημάτων αναγνωρίζεται, η κατάθλιψη παραμένει για πολλούς ανθρώπους μια κατάσταση στα όρια της απρεπή συμπεριφοράς και η οποία αποτελεί επιλογή του ατόμου.

Επίσης, ο Κορτώ αναφέρεται στην ύπαρξη θεραπειών που μπορούν να αντιστρέψουν την πορεία προς την άβυσσο και να καταπολεμήσουν τον ύπουλο εχθρό της κατάθλιψης, με την ψυχιατρική επιστήμη να διαθέτει πληθώρα δυνατοτήτων ικανών να ρυθμίσουν και τις πιο δύσκολες περιπτώσεις. Μια αισιόδοξη φωνή που εξαπολύει την ελπίδα ότι η κατάθλιψη θεραπεύεται και τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το να κατανοήσει κανείς ότι υπάρχει ελπίδα για ίαση, υπάρχει τρόπος να ξεφύγει κανείς από την ζοφερή πραγματικότητα που τον κυκλώνει απειλώντας να τον τραβήξει στη δίνη. Με τον καιρό η κλίση της ανηφόρας μειώνεται και στο βάθος φαίνεται το φως, μια αχτίδα ήλιου.

«Η κατάθλιψη, και το καβούκι της, είναι μια συνθήκη τρομερά μοναχική, κι η αίσθηση πως δεν είσαι μόνος – ότι κάποιος ξέρει πως είσαι κουλουριασμένος στο κρεβάτι με τα στόρια κλειστά και τον ύπνο φευγάτο, ότι μπορεί, σχεδόν, να ακούσει την ανάσα σου καθώς αναρωτιέσαι αν έχει νόημα να συνεχίσεις ν’ ανασαίνεις – είναι πολύτιμη. Ζω χάρη στους ανθρώπους που μ’ έπεισαν να ζήσω».