Από μικρή λατρεύω την βιολογία. Πέρα από τα όποια επιστημονικά βιβλία έχει χρειαστεί να διαβάσω κατά καιρούς, λόγω σπουδών κτλ., λατρεύω να διαβάζω βιβλία και τύπου «εκλαϊκευμένης» επιστήμης (πολύ άχαρος όρος). Μετά το «Εγωιστικό Γονίδιο» του Richard Dawkins, έπιασα στα χέρια μου το «Η κοινωνία των γονιδίων», των Itai Yanai και Martin Lercher.
Ορμώμενοι και οι ίδιοι, όπως αναφέρουν στον πρόλογο, από το βιβλίο του Dawkins εξελίχθηκαν σε εξελικτικοί βιολόγοι (ούπς!). Στο βιβλίο τους, μας δείχνουν πώς λειτουργεί μια κοινωνία γεμάτη από γονίδια. Μια κοινωνία, που όπως όλες, αποτελείται από «καλούς» και «κακούς», φίλους και εχθρούς.
Στο Η κοινωνία των γονιδίων μάς μιλάνε για τον τρόπο που τα γονίδια συνεργάζονται, αποστατούν, εισβάλουν, κάνουν «οικογένεια» , επικοινωνούν ή και όχι και, κυρίως, πώς καταφέρνουν να διατηρούνται κατά το πέρασμα των γενεών.
Τι κοινό έχει η εκλογή του Λίνκολν με τους ευκαρυωτικούς προγόνους μας; Πώς τα γονίδια-μάνατζερ ενημερώνουν τα άλλα γονίδια για όσα πρέπει να κάνουν; Τι κοινό έχει το πλοίο του Θησέα με τις αλληλεπιδράσεις των γονιδίων;
Με ωραίο και παιχνιδιάρικο τρόπο, μας φέρνουν παραδείγματα για τον τρόπο που λειτουργούν τα γονίδια. Δεν λείπουν φυσικά οι επιστημονικοί όροι. Καθώς κατά βάση είναι ένα βιβλίο εξελικτικής βιολογίας, αλλά σίγουρα διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα.
Χωρισμένο σε δέκα βασικά κεφάλαια, το βιβλίο καταπιάνεται με διάφορες πλευρές της γενετικής και της εξελικτικής βιολογίας. Λειτουργώντας ως μια καλή εισαγωγή για όσους δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο. Και θα με ρωτήσετε, γιατί να διαβάσω ένα τέτοιο βιβλίο;
Προσωπικά, τα βιβλία που συνδυάζουν επιστήμη με καθημερινό λόγο και παραδείγματα ή συγκρίσεις που μπορώ να «πιάσω» είναι τα αγαπημένα μου. Άλλωστε, είναι τέλεια ευκαιρία να μαθαίνουμε ανά καιρούς κάτι καινούργιο. Έξω από τη στείρα υποχρέωση της γνώσης που έρχεται στη σχολική ή φοιτητική φάση μας.
Επίσης, οι συγγραφείς δεν θεώρησαν δεδομένο ότι όσα αναφέρουν είναι γνωστά ή απολύτως κατανοητά. Οπότε έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά στο να εξηγήσουν όσα χρειάζεται να ξέρει ένας απλός αναγνώστης. Όσο αφορά τους «γνώστες» του αντικειμένου, δεν μπορώ να κρίνω πόσο ενδιαφέρον ή βαρετό θα μπορεί να είναι το συγκεκριμένο βιβλίο.
Ένα βιβλίο που θέλει τον χρόνο του για να διαβαστεί. Θέλει σημειώσεις, υπογραμμίσεις και λίγο γκουκλάρισμα! Ένα βιβλίο που πραγματικά απόλαυσα και χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να διαβάσω. Οι εκδόσεις Ροπή, άλλωστε, έχουν ωραιότατα non-fiction αναγνώσματα με ωραίες μετάφρασεις, προσεγμένη έκδοση και στήσιμο τέτοιο που χαίρεσαι να τα διαβάζεις.
Γιατί είναι ωραίο να γνωρίζουμε τον εαυτό μας, εις βάθος – ακόμα και σε επίπεδο κυττάρου (αστειεύομαι, ή μήπως και όχι;)
Συλβάνα Παπαϊωάννου
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ροπή