Διάβασα, πρόσφατα, το «Φοβάμαι, ταυρομάχε» του Πέδρο Λεμεμπέλ που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, σε μετάφραση κι επίμετρο Κώστα Αθανασίου. Είναι ένα βιβλίο για τη Χιλή και τη δεκαεπταετή δικτατορία του Πινοσέτ.
Ένας γκέι άντρας ζει σε μια φτωχογειτονιά του Σαντιάγο. Μία μέρα γνωρίζει σ’ ένα μπακάλικο έναν νεαρό, που της συστήνεται ως Κάρλος. Εκείνος της ζητά να φυλάξει στο σπίτι της κάτι κούτες με βιβλία απαγορευμένης λογοτεχνίας. Εκείνη δέχεται και το σπίτι της επιπλώνεται ουσιαστικά με τις πολλές κούτες του φοιτητή.
Μετά από λίγο κι επειδή υπάρχει χώρος στη σοφίτα, ο Κάρλος αρχίζει να φέρνει και συμφοιτητές του να διαβάσουν όλοι μαζί στη σοφίτα. Η Τρελή από Απέναντι, όπως αποκαλεί τον γκέι άντρα ο Πέδρο Λεμεμπέλ, ξέρει πολύ καλά ότι ο Κάρλος δεν της λέει την αλήθεια. Αλλά το δέχεται, παρόλο που διακινδυνεύει να την πιάσουν, επειδή είναι ερωτευμένη.
Το βιβλίο αναφέρεται, επίσης, στον ίδιο τον δικτάτορα, τη γυναίκα του και τη σχέση τους, που είναι αρκετά συνηθισμένη. Καθώς και στην αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του, που είναι πραγματικό γεγονός.
Η σχέση των δύο αντρών, του Κάρλος και της Τρελής, όπως και το τέλος του βιβλίου είναι απολύτως ρεαλιστικά κι αληθοφανή. Αλλά ήθελα κάτι παραπάνω. Μια δραματική κορύφωση είτε ανάμεσά τους, είτε με την εξουσία.
Εξαιρετικό και με μεταφραστικό ενδιαφέρον το επίμετρο του Κ. Αθανασίου για τον συγγραφέα, που πέθανε το 2015 κι υπήρξε ακτιβιστής για τα δικαιώματα των γκέι στη Χιλή και γενικά τη Λατινική Αμερική.
Πατήστε εδώ για ν’ ακούσετε τη λίστα με τα τραγούδια, που ακούει κι αγαπά η Τρελή. Μπόρεσα να τη βρω με τη βοήθεια του επιμέτρου του μεταφραστή.
Σοφία Αργυρόπαις