Η υπόθεση του βιβλίου Η Μελαγχολία του Βορρά έχει ως εξής: ο πρωταγωνιστής είναι σχετικά νέος και ζει στη Γαλλία, αλλά έχει έναν φίλο σχετικά γέρο ο οποίος ζει κάπου στην Νορβηγία.
Ο σχετικά νέος πρωταγωνιστής αποφασίζει να πάει να βρει τον σχετικά γέρο φίλο του. Με ένα σχετικά σαράβαλο ιστιοφόρο. Υο οποίο ανήκει σε έναν άλλο φίλο του, σχετικά μεσήλικα.
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου ο σχετικά νέος πρωταγωνιστής προσπαθεί να πείσει τον σχετικά μεσήλικα φίλο του να του δώσει το σχετικά σαράβαλο ιστιοφόρο του. Και αφού τον πείθει, μπαίνει στην διαδικασία να το σουλουπώσει.
Στο δεύτερο μέρος βρίσκεται εν πλω. Με μοναδική συντροφιά τον ξεκάθαρα αδιάφορο γάτο του (κάπως σαν τον Γουίλσον του Τομ του Χανκς, μόνο που ο Γουίλσον ήταν λίγο πιο εγκάρδιος και φιλικός από τον γάτο).
Εκεί δεν περνάει πολύ καλά, γιατί πριν είχε πέσει σε 30ωρη φουρτούνα και το σχετικά ανακαινισμένο ιστιοφόρο ξαναέγινε σχετικά σαράβαλο. Και ο σχετικά νέος πρωταγωνιστής προσπαθεί να επιζήσει με όλες τους τις δυνάμεις. Σκεπτόμενος ώρες ώρες πρακτικά την επιβίωσή του (και του γάτου του που ειναι σχετικά αχάλαγος και μόνο κοιμάται) και ώρες ώρες φιλοσοφικά την επιβίωση στον κόσμο γενικότερα!
Ήταν ένα πολύ ωραίο και μικρό βιβλιαράκι. Πολύ μου άρεσε και διαβάστηκε και πατ πατ !
Ανδριάνα
ΠιΕς: Το βιβλίο τελειώνει με ένα γράμμα το οποίο εμπεριέχει όλη την ουσία της σκέψης του βιβλίου! Βέρι νάις!
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος
Στην αγριεμένη θάλασσα του Βόρειου Ατλαντικού ένα μικρό πλεούμενο βυθίζεται λίγο-λίγο, καθώς το ρουφά αχόρταγα η απύθμενη υδάτινη άβυσσος που απλώνεται μαυρισμένη γύρω του. Μέσα στο σκάφος, ένας άνδρας με μόνη συντροφιά τον γάτο του παλεύει για τη ζωή τους. Ο αγώνας για επιβίωση θ’ αποτελέσει την αφορμή για στοχασμό σχετικά με τη ζωή και τον θάνατο, τη μοναξιά, τον έρωτα, την τέχνη.
Η ευρηματικότητα ενός μυαλού στην προσπάθεια σωτηρίας του εναλλάσσεται με την ανάγκη του για ονειροπόληση. Ο γεμάτος τεχνικές λεπτομέρειες κόσμος της μηχανικής συνυπάρχει με τον θείο κόσμο της ποίησης. Επάνω ο ουρανός, κάτω η θάλασσα. Κι ανάμεσά τους μια φαντασία που με μελαγχολική διάθεση ακατάπαυστα σκέφτεται το δικό της τέλος. Αποδοχή του πεπρωμένου; Παραδοχή του λάθους; Σ’ αυτή την αναμέτρηση με τον θάνατο, υπάρχουν μόνο νικητές.