Αυτός ο παραλογισμός που επικρατεί γύρω μας, αρκεί για να προκαλέσει πληθώρα αντίθετων συναισθημάτων στον σύγχρονο άνθρωπο. Ο κόσμος εκκρίνει μέσα στο μεδούλι μου καθημερινά την τοξικότητά του, και έτσι όπως αυτή διεισδύει με αφομοιώνει και δεν μπορώ να το επιτρέψω, δεν μπορώ να επιτρέψω να μοιραστώ τον εαυτό μου. Στο βιβλίο Πέρμαφροστ έχουμε μια αφηγήτρια, γυναίκα, λεσβία, κόρη, αδερφή. Η αδερφή της σε σχέση με την ίδια, είναι το συμβατικό “μοντέλο” που η κοινωνία επιθυμεί να έχει σαν πρότυπο.
Σταθερή δουλειά, σύζυγο με αναγνωρισμένο επάγγελμα, παιδιά. Αμερικαν ντριμ που λένε και στο χωριό μου. Αν ήταν μόνο επιθυμία της κοινωνίας να είναι και εκείνη έτσι, ίσως να κάναμε άλλη συζήτηση τώρα. Ωστόσο, η μητέρα της (σαφώς και ο πατέρας της) είναι η πρώτη που της υπενθυμίζει ότι η δική της ζωή, παρά τα όσα έχουν κάνει εκείνοι για να της παρέχουν τα πάντα (λοιπόν αυτή η καραμέλα έχει ξεκινήσει και χτυπάει νεύρα), δεν είναι αντάξια των προσδοκιών τους.
Ίσως, εκεί ξεκινούν όλα
Οι γονείς δυσκολεύονται να κατανοήσουν πως τα παιδιά τους αποτελούνται από εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, έχουν διαφορετικές προτιμήσεις από εκείνους. Είναι εντελώς άλλοι άνθρωποι. Πρέπει να αντιμετωπίζονται ως κάτι ξεχωριστό, άσχετα με το αν ταιριάζουν μαζί τους ή όχι. Οι περισσότεροι θεωρούν πως τα παιδιά είναι μια επέκταση του εαυτού τους. Ονειρεύονται να κάνουν όσα εκείνοι δεν μπόρεσαν λες και μόνο έτσι θα νιώσουν πως έκαναν κάτι σπουδαίο στη ζωή τους. Αυτό σε συνδυασμό με την ψυχολογική βία που ασκείται στην πρωταγωνίστρια, έχουν ως αποτέλεσμα η ίδια να νιώθει υπέρμετρη μοναξιά ακόμη κι όταν βρίσκεται με άλλους ανθρώπους.
Η συγγραφέας έχει δώσει μια λυρική θα έλεγα αφήγηση η οποία σε κάθε κεφάλαιο ακροβατεί μεταξύ ζωής και θανάτου. Η ηρωίδα μας έχει δημιουργήσει το δικό της (αμυντικό θα έλεγα) όπλο απέναντι στην κοινωνία αλλά και τον εαυτό της. Το Πέρμαφροστ. Όπως αναφέρεται και στο βιβλίο, είναι η μεμβράνη που έχει δημιουργήσει για να προστατεύσει τον εαυτό της από αυτό που υπάρχει εκεί έξω.
Τα όρια είναι λεπτά
Από τη μια με κυνικό ύφος, στέκεται ενάντια των πρέπει. Από την άλλη, οι αυτοκτονικές σκέψεις που έρχονται στην επιφάνεια σε κάθε κεφάλαιο σχεδόν, είναι τόσο απότομες που δεν καταλαβαίνεις πότε πρόλαβαν να ξετρυπώσουν. Έτσι όμως δεν κινείται ο κόσμος γύρω μας; Απότομα, κοφτά, αυτοκαταστροφικά.
Το τέλος του, ήρθε να δώσει την τραγική ειρωνεία όλης της ύπαρξης της. Δε θέλω να τοποθετηθώ σε σημείο ώστε να προδώσω το τι συνέβη. Μου άρεσε πολύ. Αλλά είναι ζόρικο βιβλίο. Πριν το επιλέξετε, διαβάστε την περιγραφή του.
Σέρυ Μπέντο
Το βιβλίο Πέρμαφροστ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη