Στα Πέτρινα Ημερολόγια η Carol Shields σε μια μη γραμμική και ταυτόχρονα γραμμική αφήγηση καλύπτει σχεδόν ολόκληρο τον 20ο αιώνα. Mε σημείο αναφοράς την πρωταγωνίστριά της Ντέιζι, η οποία είναι η κεντρική αφηγήτρια και ταυτόχρονα εξωτερικός παρατηρητής. Το α’ και το γ’ ενικό βρίσκονται σε αρμονία και εναλλάσσονται, όπως ακριβώς και οι αφηγητές/τριες στο δύσκολο εγχείρημα να βγει στην επιφάνεια μια όσο το δυνατόν πιο “διάφανη”, αντικειμενική ματιά για τη ζωή της πρωταγωνίστριας από την πρώτη μέχρι την τελευταία της ανάσα.
Είμαστε οι στιγμές μας, οι αναμνήσεις μας
Tα άτομα που μας περιβάλλουν. H αλληλεπίδρασή μας μαζί τους. Tα λόγια τους για εμάς. Επιτελούμε διαφορετικούς ρόλους, βιώνουμε διαφορετικά συναισθήματα, αλλά και με διαφορετικό τρόπο το κάθε συναίσθημα αναλόγως την περίοδο, ακόμα κι αν είναι ήδη βιωμένο.
Είναι σαν η ίδια μας η ύπαρξη να αποτελείται από πολλές μικρές υπάρξεις. Eκ των οποίων άλλες βγαίνουν στο φως και με την πάροδο του χρόνου φεύγουν. ‘Aλλες χαράζουν βαθιά τα χαρακτηριστικά τους και άλλες ζουν μονάχα μέσα μας.
Δηκτική απέναντι στην ανθρώπινη φύση. Sτη θέση των φύλων -και πρωτίστως της γυναίκας- έξω στην κοινωνία μα και μέσα στο σπίτι. Dίχως να εξαιρεί τον εαυτό της από το καυστικό της χιούμορ, η Ντέιζι τοποθετεί τον καθρέφτη μπροστά της, φυλάσσει επιστολές, λόγια και πρόσωπα-μάρτυρες στην ύπαρξη και στην ανυπαρξία της. Aναζητώντας αυτό που έχουμε όλοι/ες μας ανάγκη να γνωρίσουμε• τον αληθινό μας εαυτό.
Και η συγγραφέας είναι σαν να έχει γεννηθεί με μοναδικό προορισμό της τη συγγραφή αποδεικνύοντάς το μέσω της τόσο βαθιάς και αβίαστης γραφή της. Από τα μικρά μικρά πετραδάκια-παρατηρητές που έχουμε στις ζωές μας και συνθέτουν τα Πέτρινα Ημερολόγιά μας.
Μαρία Παπαγεωργίου