Θαλασσινό Νερό – Jessica Andrews
Ως παιδί δε βλέπεις τον κόσμο στις πραγματικές του διαστάσεις. Ρωτάς και από τις απαντήσεις που παίρνεις τον πλάθεις. Όταν όμως μεγαλώνοντας τον βλέπεις όπως ακριβώς είναι, κάνεις και τις απαραίτητες αναδρομές στο παρελθόν σου μέσω των αναμνήσεων και ξαφνικά νιώθεις σαν να είχες μυωπία και φόρεσες γυαλιά.
Σαν διάσπαρτα φύλλα ημερολογίου η συγγραφέας μπαίνει στα παπούτσια της πρωταγωνίστριάς της, Λούσι, και σε μία μη γραμμική αφήγηση με έναν λόγο λυρικό σε α’ και β’ πρόσωπο που απαιτεί την προσοχή σου, δείχνει την επίμονη και επίπονη αναζήτηση ταυτότητας έχοντας πάντα για πυξίδα τη μητέρα της.
Και καθώς εσύ που διαβάζεις, συλλέγεις κομματάκι κομματάκι το παρελθόν της. Βάζοντας σε μία σειρά τα γεγονότα συνειδητοποιείς το μόνιμο άγχος και τη διαρκή αβεβαιότητα που βιώνει ανοίγοντας πληγές σαν κακάδι. Πληγές που έξυνες κι εσύ όταν ήσουν παιδί. Και ενώ ήξερες ότι θα ξανατρέξει αίμα έπαιρνες μια αμυδρή ικανοποίηση βγάζοντάς το. Μια διαδικασία κάθαρσης και τραύματος ξανά από την αρχή.
Η Λούσι ανοίγει μονίμως τις πληγές της και τις αφήνει να τσούξουν από το θαλασσινό νερό για να νιώσει ζωντανή. Επιλέγει το ένα λάθος μετά το άλλο, όπως και η μητέρα της, είτε προσπαθώντας να ξεφύγει είτε προσπαθώντας να έρθει πιο κοντά της δίχως να ξέρει και η ίδια με σιγουριά. Κάτι επουλώνεται και κάτι μένει μονίμως ρευστό στη σχέση μητέρας και κόρης. Κι ενώ θέλουμε να ξεφύγουμε από τη σκιά της για να φωτίσουμε τα σκοτάδια μας όλο βρίσκουμε τον εαυτό μας σε αυτό το αέναο κυνήγι.
«Πάντα ένιωθα ενοχές όταν περνούσα καλά, σαν να έπρεπε να συμβεί κάτι κακό για να αποκατασταθεί η ισορροπία.»
Μαρία Παπαγεωργίου
Θαλασσινό Νερό Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκης https://www.patakis.gr