Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό τουριστικό ψαροχώρι της Ιταλίας που το έλεγαν Σελινούντα. Εκεί ζούσε ένα παιδάκι, ο Νικολίνο. Όταν δεν έπαιζε με τους φίλους του, του άρεσε να πηγαίνει κρυφά να ακούει τον βιβλιοπώλη. Ο βιβλιοπώλης του Σελινούντα απαγγέλει αποσπάσματα από διάφορα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Δεν τον λες και νορμάλ τον Νικολίνο που του αρέσουν οι απαγγελίες σ’ αυτή την ηλικία..
Βέβαια, δεν είναι και τίποτα άλλο νορμάλ σε αυτή την ιστορία, εδώ που τα λέμε. Γιατί και ο βιβλιοπώλης που απαγγέλει μόνος του στους τοίχους και μοιάζει με ξωτικό ή οι θαμώνες του καφενείου που τους ενοχλεί ο βιβλιοπώλης επειδή απλά υπάρχει ή οι χωριανοί που ξεχνάνε το νόημα των λέξεων και συνεννοούνται με τα βασικά ή κάτι ιπτάμενα βιβλία ή και κάτι άλλα, που δεν τα λέω για να μην σας χαλάσω το σασπένς, ξεφεύγουν πολύ από το όριο του φυσιολογικού. Και γι’ αυτό είναι τόσο ωραίο αυτό το βιβλίο!!
Ο βιβλιοπώλης του Σελινούντα, μικρούτσικο, τοσο δα, φουλ στον μαγικό ρεαλισμό, διαβάζεται πολύ πολύ ευχάριστα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου έβγαζε και λίγο βάιμπς από Ζέλμα. Χωρίς, βέβαια, να έχουν καμία σχέση, γεγονός που μόνο καλό θα το χαρακτήριζα! Το ότι είναι μικρό το είπα;; Δεν πειράζει, θα το ξαναπώ: 124 σελίδες, το γλυκό μου!
Ανδριάνα
Το Βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική
Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει τη γλώσσα και προσπαθούν να επικοινωνήσουν με χειρονομίες. Μόνο ένα αγόρι, ο Νικολίνο, θυμάται τις έννοιες των λέξεων και μπορεί να διηγηθεί τα γεγονότα που οδήγησαν τους κατοίκους του τόπου του σε αυτή την κατάσταση. Το προνόμιο της μνήμης ο Νικολίνο το αποκτά χάρη στη γνωριμία του με τον βιβλιοπώλη που καταφτάνει στην πόλη του.
Ο μυστηριώδης αυτός άνθρωπος ανοίγει ένα βιβλιοπωλείο όχι για να πουλάει τα βιβλία του, αλλά για να τα διαβάζει στους άλλους. Οι ντόπιοι δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι τον ξένο και την ιδιοτροπία του, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να θεωρούν ότι πρόκειται για δαίμονα.